OBJAWIENIE ROZDZIAŁ 3 DO ANIOŁA ZBORU W SARDES
Opublikowano 2022 01 23.
Apostoł Jan przebywając na wyspie Patmos, pisze list do siedmiu zborów w Azji Mniejszej; Obj 1:4,11, te siedem zborów są przedstawicielami całego ludu Bożego, liczba i dobór zborów miały znaczenie symboliczne, są symbolem różnych problemów i różnych stanów ducha. Każdy ze zborów otrzymuje od Jezusa taką ofertę, która wychodzi naprzeciw jego potrzebom, każdy ze zborów jest inny i każdy spotyka się z takim Chrystusem, który zaspokaja jego potrzeby. Rozdział trzeci rozpoczyna się listem do anioła zboru w Sardes, aniołami Biblia nazywa istoty duchowe, ale również nazywani tak są ziemscy posłańcy używani przez Boga; Mal 2:7, (Gd), w tym przypadku mowa jest o takich właśnie sługach Boga, czyli o starszych, o nadzorcach zborów; Obj 3:1,(Pdos), „A do anioła zboru w Sardes napisz: Oto, co mówi Ten, który ma siedem duchów Bożych i siedem gwiazd: Wiem o twoich czynach; masz imię [głoszące], że żyjesz, ale jesteś umarły.” List kierowany jest do całego zboru, jak zawsze Jezus najpierw przedstawia siebie jako tego, który ma siedem duchów Bożych i siedem gwiazd. Siedem gwiazd to opiekunowie tych siedmiu zborów, starsi do których list jest kierowany, a którzy są przedstawieni jako gwiazdy które trzyma w ręku; Obj 1:16,20. Pisząc o siedmiu duchach Bożych, Jezus ma na myśli pełnię ducha świętego która jest w Jego dyspozycji; Iza 11:2, a która powinna oddziaływać na członków zborów; Obj 4:5, aby nauczali prawd Słowa Bożego i dawali wiele światła; Mat 5:14,15. Powinni przekazywać prawdy Słowa Bożego drugim i oddziaływać swoim duchem na drugich pobudzając ich do miłości i do szlachetnych uczynków. Podobnie jak sam Bóg Jahwe którego oczy przebiegają całą ziemię i który widzi wszystko, nic nie może się ukryć przed nim; 2 Kron 16:9, Jer 16:17, tak i Jezus dysponuje mocą Bożą, przedstawioną jako siedmioro oczu, którą posyła po całej ziemi; Obj 5:6. Siedem duchów działają jak oczy, zapewniają światło wiedzy, rozeznania, możliwość ujrzenia rzeczy dalekich i skrytych. Przed arcykapłanem Jozuem który był proroczym znakiem, zapowiedzią cudownego znaku, nasz Bóg Jahwe położył kamień na którym było siedmioro oczu, a który przedstawiał Jezusa Chrystusa obdarzonego pełnią ducha Bożego, czyli siedmiorgiem oczu; Zach 3:8,9. Na tym kamieniu Bóg Jahwe wyrył swą pieczęć uznania; 2 Moj 28:36,(BT), Jan 6:27, 2 Pio 1:17. Jezus mając moc widzieć wszystko i o wszystkim wiedzieć co tylko jest Mu potrzebne, mógł w następnych słowach księgi Objawienia powiedzieć; „Wiem o twoich czynach.” Jezus wiedział co się dzieje w tym zborze, wiedział co słychać u każdego poszczególnego członka zboru, jakie były ich uczynki, jakie mieli pragnienia w swoich sercach i czy kierowali się miłością, czy innymi pragnieniami; Jan 2:24,25, Jan 21:17. Zbór w Sardes trwał w duchowej apatii, która zrodziła się z beztroskiego życia w luksusie, prawdopodobnie sam przechwalał się, że żyje duchowo, ale w rzeczywistości żył złudzeniem mniemając że żyje, a był martwy, ci którzy żyją w grzechach, są martwi za życia; Rzym 6:11,13. Samo wyznawanie słusznych poglądów teologicznych nie wystarczy, dlatego Jezus gani członków zboru za brak czujności i duchową martwotę. Martwota duchowa przejawia się w braku uczynków które by potwierdzały ich duchowe życie; Jak 2:17,26, człowiek może być tak pochłonięty dogadzaniem swemu ciału, że nie ma czasu na duchowe życie; 1 Tym 5:6. Jezus gani członków zboru i wyjawia im to bezpośrednio, że podupadli w swej wierze, pogrążyli się w duchowym otępieniu które ogarnęło ich do tego stopnia, że tego nie zauważyli, a może zauważyli, ale woleli udawać że wszystko jest w najlepszym porządku; Mar 13:36.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Oczywiście nie wszyscy żyli złudzeniem, były tam też osoby szczere i mocne w wierze. Jednak znaczna część, zamiast spojrzeć na siebie trzeźwo, realnie ocenić swój duchowy stan, woleli przymykać oko i drzemać, dlatego Jezus udziela im szereg wskazówek jak wyjść z duchowej apatii; Obj 3:2, „Bądź czujny i wzmocnij to, co pozostało, a co miało umrzeć; nie stwierdziłem bowiem, aby twoje czyny były doskonałe przed moim Bogiem.” Jezus zaleca duchowe odrodzenie, zbór ma przejawiać czujność, ocknąć się z duchowego letargu i umocnić to co jeszcze pozostało; 1 Kor 16:13, 1 Pio 5:8. Nakaz czuwania pojawia się w Biblii bardzo często, to jeden z najważniejszych obowiązków chrześcijańskich; 1 Kor 15:34, Rzym 13:11, czuwanie jest niezbędne ponieważ nie znamy dnia i godziny nadejścia naszego Pana w chwale Królestwa; 1 Tes 5:4-6. Czujność to baczna obserwacja zagrożeń jakie nadchodzą w naszych czasach, aby zachować wierność Panu, należy ją przejawiać. Wielu ludzi przyjmuje nauki Słowa Bożego bardzo powierzchownie, prawdy Boże należy znać i je rozumieć, umieć objaśnić je drugim w sposób logiczny i z poparciem Biblii. Brak dokładnego poznania i zrozumienia będzie miał niekorzystny wpływ na jego oddanie i wierność Bogu, jak i na uczynki; Jak 1:22-25, Łuk 6:46. Dlatego Jezus upomina ich i zachęca aby wzmocnili tę wiarę która im jeszcze pozostała, aby i te resztki nie umarły; Łuk 22:32, Dzie 14:22, Iza 35:3. Jezus stwierdził, że ich uczynki były słabe, a przecież chrześcijanie są powołani do spełniania dobrych uczynków, ale i do wydawania owocu w dziedzinie ewangelizacji, do dawania świadectwa o zbawieniu w Chrystusie, dawanie o Nim świadectwa to ważna misja dla każdego chrześcijanina; 1 Kor 1:5,6, 2 Tym 1:8. Dzisiaj także wielu ludzi podających się za chrześcijan śpi pod względem duchowym, nie wzrastają, nie wydają owocu prawości, nie mają czasu na czytanie Biblii, modlą się od przypadku do przypadku. Zapewniają co prawda że mają imię, które im mówi że żyją, ale ich uczynki mówią co innego. Ich zborem jest zbór w Sardes, wśród ludzi w poplamionych szatach, zaniedbanych i niedożywionych duchowo. Niech zawsze czyny nasze będą doskonałe i zupełne przed Bogiem naszym, bądźmy czujni i chętni do umacniania i utwierdzania wiary którą mamy aby nie obumarła; Łuk 21:34. Martwego pod względem duchowym można jeszcze ożywić, dajmy sobie szansę; Efez 2:1-5, Łuk 15:32. Zawsze miejmy w pamięci to, czego się nauczyliśmy i usłyszeliśmy i co przyjęliśmy, dbajmy aby nasze czyny były doskonałe przed Bogiem naszym; Jak 1:4, Efez 4:13, 5 Moj 18:13, Mat 5:48.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Stale powinniśmy mieć w pamięci, że w Słowie Bożym przemawia sam Bóg poprzez swoich proroków, że mówi do nas Syn Boży i apostołowie, nie są to jakieś ludzkie opowieści, dlatego należy stale o tym pamiętać i doceniać to; Obj 3:3, „Pamiętaj więc, w jaki sposób przyjąłeś i usłyszałeś, strzeż tego i opamiętaj się. Bo jeśli nie będziesz czujny, przyjdę jak złodziej i nawet się nie dowiesz, o której godzinie cię zaskoczę.” Człowiek ma skłonności do zapominania pewnych rzeczy, jeżeli są to rzeczy ważne, to powstaje problem, dlatego Jezus przypomina o tym zborowi w Sardes. Izraelici którzy zapomnieli o Bogu swoim i o Jego przykazaniach, przeszli do czczenia bożków narodów sąsiednich; Ps 106:19-21, Iza 17:10. Wystarczyło że Mojżesz wstąpił na górę do Boga, a Izraelici zaraz uczynili sobie cielca ze złota jako boga i kłaniali się bożkowi; Neh 9:18, Jer 18:15. Jezus jest większym Mojżeszem; Dzie 3:22,23, ale kiedy tylko wstąpił do nieba, niedługo potem Jego wyznawcy zaczęli zapominać o prawdzie którą przyjęli, nie ustrzegli jej, szybko przeszli do kultu bożków które poustawiali w świątyniach, tak że do dzisiejszego dnia kłaniają się bożkom uczynionym ręką ludzką; Dzi 19:26. Szybko zapomnieli o przykazaniach Pana danych za pośrednictwem apostołów, nie ustrzegli słów prawdy; 2 Pio 3:1,2, Fil 2:16. Dlatego Jezus mówi, „opamiętaj się” co znaczy; dostosuj swoje życie do nauki którą przyjąłeś, aby było zgodne z jej treścią, okaż skruchę, zmień swój sposób myślenia, wejrzyj w siebie, zastanów się nad swoją sytuacją; Mat 3:2,8, Obj 2:5. Jeżeli się nie zbudzą, jeżeli nie będą przejawiać czujności, poniosą konsekwencje swoich decyzji; Efez 5:14,15. Każdy może powrócić, opamiętać się jak syn marnotrawny który chociaż roztrwonił swój majątek, to jednak wejrzał w siebie, opamiętał się i wrócił; Łuk 15:17-21. Podobnie jest z nami, musimy wejrzeć w siebie, zastanowić się gdzie się znajdujemy, czy nie śpimy duchowo, a może już Bóg stał się nam obojętny i duchowo umarliśmy; Mat 26:41. Jeżeli nie będziemy czujni, Pan Jezus przyjdzie, i zaskoczy nas kompletnie nieprzygotowanych; Mar 13:36, Łuk 12:36,37. Przyjście Pana jest ściśle związane z przyjściem wielkiego dnia Jahwe i związanych z tym konsekwencji; 1 Tes 5:2, Obj 16:15.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Na zbór który liczył może kilkadziesiąt osób, Jezus dostrzega w nim zaledwie kilka osób w szatach niesplamionych; Prz 10:7, jak to niewiele, poselstwo Chrystusa i apostołów nie wywarło na pozostałych dużego wrażenia; Obj 3:4, „Lecz masz w Sardes kilka osób, które nie splamiły swoich szat. Ci będą chodzić ze Mną w bieli, dlatego że są godni.” Ubiór dużo nam mówi o osobie która go nosi, czy dba o czystość i wygląd, czy jest zaniedbana i brudna. W całej Biblii białe, czyste szaty są symbolem sprawiedliwych czynów, jakie Bóg daje swemu ludowi do wypełnienia, aby tym sposobem wyrażał on swoją wiarę; Efez 2:10, Iza 61:10. Apostoł Paweł widział zbór w Koryncie jako czystą dziewicę zaślubioną Chrystusowi; 2 Kor 11:2, „Jestem bowiem zazdrosny o was Bożą zazdrością; zaślubiłem was bowiem jednemu mężowi, aby przedstawić was Chrystusowi jako czystą dziewicę.” Lecz w Sardes Jezus dostrzega tylko kilka imion w czystych szatach niewinności, a cała reszta miała szaty poplamione, zbrukane grzechem; Iza 64:6,(5). Imię, to obraz tego człowieka, opinia o nim która mówi wszystkim, jak jesteśmy postrzegani przez otoczenie. Zbór przyodziany prawością, będzie Oblubienicą Baranka przygotowaną na zaślubiny, która jest przyodziana w sprawiedliwość; Obj 19:7,8,(BWPras), „Weselmy się tedy i radujmy się, i cześć Mu oddawajmy. Nadszedł już bowiem czas godów Baranka, a Jego Oblubienica już się przystroiła. Dano jej przyodziać się w bisior jaśniejący i czysty – gdyż właśnie bisior oznacza czyny sprawiedliwe świętych.” Jezus mówiąc; „Ci będą chodzić ze Mną w bieli,” mówi o Oblubienicy która godna jest takiego małżonka jak On; Pnp 4:7, „Cała piękna jesteś, przyjaciółko moja, i nie ma w tobie zmazy!” Przed Bogiem wszyscy mamy być czyści; 1 Jan 3:3, Kaz 9:8, zachowywać nasze życie nieskalanym przez świat, z dala od pokus które mogły by nas skalać; 1 Jan 5:4, Jak 1:27. Świat skłania ludzi do kierowania się w życiu ciałem, jego potrzebami i pragnieniami, taka cielesność prowadzi nas do walki przeciwko duchowi; Rzym 8:7. Kiedy cielesność zwycięża, plamią nas nasze myśli, czyny, nasza mowa i pragnienia stają się coraz bardziej złe; 1 Kor 3:3, Mat 22:11. Wszyscy wiemy jak łatwo jest poplamić swoje szaty, wystarczy jedna chwila nieuwagi i wylewamy jakiś płyn na swoje ubranie, a co dopiero kiedy ktoś nie jest czujny, albo jest śpiący; Efe 5:27. Oblubienica Baranka ma być czystą dziewicą, więc każdy z nas musi postępować zgodnie z naukami apostołów; 1 Kor 11:2. Jeżeli otoczenie w jakim się znajdujemy pobudza nas do nieczystego postępowania, do nieczystego kultu nie opartego na Słowie Bożym, to najlepiej jest opuścić takie towarzystwo; 2 Kor 6:16-18, 1 Tes 4:7. Ci którzy cenią czystość swoich duchowych szat, chodzić będą z Jezusem w bieli, dlatego że są godni; 2 Tes 1:5. Człowiek godny, to zasługujący na zaufanie, na szacunek i uznanie, człowiek na którym można polegać, który nie postąpi w sposób nikczemny tylko dlatego że przyniosło by mu to jakąś korzyść materialną; Efez 4:1, (Gd) Fil 1:27. To człowiek stawiający na pierwszym miejscu Boga i Chrystusa; Mat 10:37,38. Czy jesteś godny aby chodzić z Jezusem w czystych szatach i razem z nim w domu Bożym śpiewać chwałę świętemu imieniu Boga? Heb 2:12, Ps 51:9-12.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ci którzy zwyciężą świat; Jan 16:33, którzy będą dbać o swój duchowy przyodziewek, otrzymają takie szaty na stałe a ich imię pozostanie w zwoju życia; Obj 3:5, „Ten, kto zwycięży, podobnie założy białe szaty i na pewno nie wymażę jego imienia ze zwoju życia, i wyznam jego imię przed moim Ojcem i Jego aniołami.” Każdy kto dba o swoją duchową osobowość aby nie poplamić się niegodnymi czynami, mówi tym sposobem, że przejawia głęboką wiarę w wartość świętej krwi Pana Jezusa, dlatego otrzyma białe szaty na stałe; Obj 7:13,14, Obj 1:5. Zwyciężający i wierni którzy wytrwali aż do śmierci, ci otrzymają białą długą szatę na stałe; Obj 6:11, Mar 9:3. Będąc przyobleczeni w czystą jasną szatę sprawiedliwości Chrystusowej, będziemy jako Oblubienica Baranka zaproszeni przez Niego do domu Bożego na ucztę weselną; Obj 19:9. Imiona takich osób są wpisane do księgi życia, to księga pamięci Bożej w której są zapisani jedynie członkowie Oblubienicy Chrystusowej; 2 Tym 2:19, 1 Kor 8:3. Takie zapisanie, oznacza otrzymanie nagrody życia wiecznego; Łuk 10:20, Fil 4:3, takie osoby jako Oblubienica Baranka wejdą do świętego miasta, Nowej Jerozolimy; Obj 21:27, Iza 4:3, gdyż tylko prawi i sprawiedliwi znajdą się zapisani w księdze życia; Ps 69:28,(29) (BT), 2 Moj 32:32,33. Dlatego przybliżajmy się do miasta Boga żywego, i do grona tych, którzy są zapisani w księdze życia w niebie, i do Boga, niechaj duchowe życie sprawiedliwych którzy zostali doprowadzeni do doskonałości, będzie dla nas wzorem; Hebr 12:22,23. Kto zachowa doskonałą jedność z Panem Jezusem; Kol 1:28, tego imię Jezus wyzna przed swoim Ojcem; Mat 10:32,33, gdyż On jest drogą do Ojca naszego i do domu Boga naszego; Jan 14:2,3,6, Hebr 11:10. Domem tym jest Nowa Jerozolima w której jest wiele mieszkań przygotowanych dla ludu Bożego; Obj 21:2, Łuk 16:9. Jezus wyzna imię zwyciężających także przed aniołami Boga; Mat 25:31,32, Łuk 12:8, którzy przyniosą wielki ucisk i spustoszenie na niegodziwców i tych wszystkich, którzy uciskają lud Boży; 2 Tes 1:6,7, Obj 6:10. Ci którzy nie będą mieli stosownych szat, nie znajdą się wśród opieczętowanych do życia; Eze 9:2-6.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jezus zaprasza wszystkich którzy mają uszy, do słuchania; Obj 3:6, „Kto ma uszy, niech wysłucha, co Duch ogłasza zborom.” Takie zaproszenie Jezusa Chrystusa należy potraktować poważnie, ponieważ słowa jakie duch ogłasza zborom, to cudowna nauka o zbawieniu ludzi prawych; Ps 37:9-11. Apostołowie którzy chętnie słuchali nauk Jezusa, zostali nazwani „szczęśliwymi” ponieważ wielu pragnęło słyszeć to co oni słyszeli, a nie słyszeli; Mat 13:16,17. Człowiek który docenia uważne słuchanie zyskuje wiedzę i wzmacnia swoją wiarę, żyje pod względem duchowym i wydaje dobre owoce; Mar 4:8,9. Bóg mówi, że kto nakłoni swego ucha i przyjdzie do niego, pozostanie przy życiu; Iza 55:2,3. Podobnie mówi Syn Boży nauczając, że każdy kto słyszy słowa Jezusa i wierzy Bogu, będzie miał życie wieczne; Jan 5:24. Każdy kto pragnie stać się Oblubienicą Baranka, małżonką wielkiego Króla, usłyszy słowa mówione właśnie do niej; Ps 45:10, (11), „Posłuchaj córo, patrz i nakłoń ucha; zapomnij o twym narodzie i o domu twego ojca!” Oto Oblubienica ma zapomnieć o swej przeszłości, o tym skąd pochodzi, bo oto teraz kierowane są do niej słowa, aby nakłoniła swego ucha i słuchała swego Oblubieńca. Mądrość nakazuje słuchać i uczyć się, zdobywać umiejętności; Prz 1:5,33, Prz 12:15, Prz 15:31. Jednak wielu ludzi nie docenia tej wspaniałej możliwości słuchania Boga; Sof 3:2, Zach 7:11-13. Nie słuchają też nauki Jezusa; Mat 13:9,15. Ale jeżeli ktoś umarł duchowo, albo tylko śpi duchowo, to niczego nie usłyszy co duch mówi do zborów, mimo że ma uszy, jakże więc zazna szczęścia i błogosławieństw Bożych; Obj 1:3.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Następnie Jezus każe napisać Janowi do zboru w Filadelfii; Obj 3:7, „ A do anioła zboru w Filadelfii napisz: Oto, co mówi Święty, Prawdziwy, Ten, który ma klucz Dawida, Ten, który otwiera, a nikt nie zamknie, i Ten, który zamyka, a nikt nie otworzy.” Do anioła zboru, znaczy do starszego zboru, do nadzorcy. Jak każdej społeczności, tak i temu zborowi Jezus się przedstawia, mówi kto do nich przemawia. Najpierw przedstawił się jako Święty, słowo święty, oznacza osobę oddzieloną i przeznaczoną dla Boga, święty zbór Boży potrzebuje objawienia się Jezusa jako świętego wzoru do naśladowania dla każdego; Jan 6:69, 1 Jan 2:20. To co święte należy do Boga, ponieważ sam Bóg Jahwe jest święty; Iza 43:15, 1 Pio 1:15,16. Jezus wielokrotnie nazywany jest „Prawdziwym”; Obj 3:14, Obj 19:11, co znaczy że jest wiarygodny, mówiący prawdę ponieważ potępiał obłudę, fałsz, kłamstwo i oszustwo, dawał świadectwo zgodne z prawdą; Jan 8:14. Następnie Jezus mówi, że jest Tym, który ma klucz Dawida, u Izajasza Eliakimowi który zastąpił niegodnego pełnienia funkcji zarządcę domu Dawida Szebnę; Iza 22:15, dano klucz Dawida; Iza 22:20-22, czyli pełną władzę działania w imieniu króla Ezechiasza w jego domu. Podobnie Jezus „Korzeń i Potomek Dawida;” Obj 5:5, Obj 22:16, ma pełnię władzy aby działać w imieniu naszego Boga; Mat 28:18. Klucz jest symbolem mocy otwarcia wejścia do Królestwa Bożego, ten klucz jest w rękach Chrystusa który ma prawo otworzyć dom Dawida, będący obrazem domu Bożego, Królestwa Bożego, to symbol pełnej i wyłącznej władzy Chrystusa nad nowym domem Dawida; Łuk 1:32,33, Efez 1:22. Jezus jako Król z nadania Bożego, ma zasiąść na tronie Dawida; Ps 132:11, Hebr 3:6. Kiedy On otworzy, wszyscy będziemy mogli wchodzić do wnętrza, Jezus jest też głównym budowniczym domu Bożego; Dzie 15:16,17. Nikt nie będzie miał prawa zamknąć i zakończyć działalność tego, co On otworzy. Chrystus otwiera też nasze poznanie i nasze zrozumienie drogi; Mat 23:13, Łuk 11:52, Łuk 24:45.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Już wcześniej Jezus wspominał, jak i teraz podkreśla, że On zna czyny i dzieła całej wspólnoty i każdego z nich z osobna; Obj 3:8, „Wiem o twoich czynach - oto sprawiłem, że przed tobą otwarte drzwi, których nikt nie może zamknąć - że niewielką masz moc, jednak zachowałeś moje Słowo i nie zaparłeś się mojego imienia.” Przed Jego oczami nic się nie ukryje, wie o czynach każdego; Mat 9:4. Chociaż zbór w Filadelfii nie miał wielkiej siły oddziaływania którą mógłby się poszczycić, ale wytrwał przy Słowie Chrystusa i się go nie zaparł. Nie uległ zwiedzeniu które uderzyło w inne zbory w tamtych czasach, dlatego Jezus chwali go za to, że nie zaparł się Jego imienia. To nie wielkość czyni zbór mocnym, ale wiara i miłość. Chociaż Filadelfia to niewielkie miasto, to właśnie ten zbór nie otrzymał żadnej nagany. Jezus otwiera przed nimi drzwi, to symbol szerokiego otwarcia możliwości do głoszenia ewangelii, do działania, i nikt nie będzie im w tym przeszkadzał; Dzie 14:27, 1 Kor 16:8,9, 2 Kor 2:12, Kol 4:3. Jednocześnie wspomina, że zna ich niewielką moc, ale pod wpływem zagrożenia i nacisku nie wyparli się Jezusa, dlatego chwali ich za zachowywanie Jego słów; Jan 14:21,1 Jan 2:5, i za trwanie przy imieniu Jego, czyli przy obwieszczaniu roli i znaczenia Jezusa dla zbawienia ludzkości; Dzie 9:15, Jan 15:27.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Chrześcijanie z Filadelfii byli prześladowani przez Żydów którzy skupiali się wokół synagogi; Obj 3:9, „Oto daję [ci] tych z synagogi szatana, którzy podają się za żydów, a nimi nie są, lecz kłamią. Oto sprawię, że przyjdą i padną u twoich stóp, i poznają, że Ja cię ukochałem.” Żydzi uważali siebie za naród wybrany, jednak to właśnie spośród nich chrześcijanie pozyskali wielu nowych wyznawców Chrystusa; Dzie 13:5,45, dlatego Żydzi poczuli się zagrożeni, rozpoczęli ataki i prześladowania chrześcijan; Dzie 14:2,Dzie 17:5. Oskarżali braci nie przebierając w środkach, donosili do władzy świeckiej; Dzie 16:20, Dzie 17:6. Przy czym odważnie posługiwali się kłamstwem i oszustwem; 2 Kor 11:3. Wykluczali z synagogi tych Żydów, którzy uwierzyli w Chrystusa, co sprawiało wiele problemów takim osobom, ponieważ w tej sytuacji nie mogli oni utrzymywać żadnych kontaktów ze społecznością żydowską, a nawet z członkami rodziny; Jan 9:22, Jan 16:2,3. Tak postępujący nie byli prawdziwymi Żydami, prawdziwymi dziećmi Boga, gdyż prawdziwymi Żydami jest lud, który jest ludem wiary, duchowym Izraelem, który prawo Boże ma wypisane na sercu; Rzym 2:28,29, Rzym 9:6, Heb 8:10. Teraz Jezus mówi, że przyjdą oni i padną do ich stóp, On sprawi że zdadzą sobie sprawę z tego, że rzeczywiście jest On Mesjaszem; Iza 60:14. Zdadzą sobie sprawę, że Bóg i Jezus miłują ten zbór; Iza 43:4. Chociaż te słowa częściowo wypełniły się wówczas, to na większą skalę, wypełnią się w nadchodzącej przyszłości, kiedy ci którzy dziś prześladują prawdziwych sług Boga także przyjdą i się pokłonią; Iza 60:14.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jezus był wytrwały, zniósł obelgi i bicie, opluwanie i ukrzyżowanie, Jego wytrwałość jest wzorem dla każdego z nas a zbór w Filadelfii nauczał o niej ludy i narody; Obj 3:10, „Ponieważ zachowałeś naukę o mojej wytrwałości, i Ja zachowam cię od godziny próby, która ma nadejść na cały zamieszkały świat, by doświadczyć mieszkańców ziemi.” Chrześcijanie z Filadelfii sami brali wzór z wytrwałości Jezusa, ale i opowiadali o niej drugim w czym są przykładem; 2 Tym 2:12. Dlatego miało ich ominąć jakieś duże prześladowanie jakie nadchodziło na inne miasta. Ludzie są jak różne rodzaje ziemi, które różnie reagują na nasienie Słowa Bożego, jedne wydają plon, ale on szybko obumiera, w obliczu przeciwności nie okazują wytrwałości, inne wydają trwały, piękny i wartościowy plon; Łuk 8:11-15. Wytrwałość to piękna cecha chrześcijan; Łuk 21:19, Mat 24:12,13. Często wytrwałość decyduje o życiu; Obj 14:12, Obj 13:10. Tych którzy będą przejawiać wytrwałość, Jezus zachowa przed godziną próby która nadchodzi na cały zamieszkały świat, oto nadchodzi ciężki czas wielkiego ucisku gdy siły nie tylko polityczne, zechcą wywrzeć silną presję na ludzkość, podporządkować ją sobie, zdominować do tego stopnia, aby wszyscy i wszystko było im poddane; Obj 13:16,17. Wielki ucisk to okres wielkich katastrof i wydarzeń na skalę świata, zagrażających istnieniu człowieka. Zasięg tych doświadczeń będzie tak rozległy, że nikt nie będzie mógł być wolny od ich wpływów. Wszyscy będą wypróbowani, także prawi aby sprawdzić czy rzeczywiście są prawi i sprawiedliwi, czy tylko udają takich; Mat 24:21,37-39. Jeżeli zachowałeś naukę Pana Jezusa i Jego wytrwałość, to także zyskasz uznanie naszego Pana i zostaniesz zachowany od godziny próby; 2 Pio 2:9, Dan 12:1, Obj 9:4. Tylko ci którzy będą w domu Bożym z Jezusem, będą zachowani od ciężkiej próby wielkiego ucisku; Joel 2:32,(3:5), 1 Tes 5:2,9. Jest to zobrazowane wielkim sztormem na jeziorze, kiedy przerażeni uczniowie wołali o pomoc, a Jezus uciszył go; Łuk 8:22-25. To obraz godziny próby, wielkiego ucisku który nadchodzi nieubłaganie, wzburzone morze przedstawia wzburzone ludy i narody w godzinie próby; Iza 57:20, Iza 17:12,13. Dlatego Bóg przestrzega każdego, aby uciekał przed nadciągającym sądem; Obj 18:4.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
To wypróbowanie jest ściśle powiązane z wtórym przyjściem Pana Jezusa; Obj 3:11, „Przyjdę wkrótce; trzymaj, co masz, aby nikt nie wziął twojego wieńca.” Zachowanie nas przez Pana w czasie wielkiego ucisku, zależne będzie od naszych wysiłków, czynów i wytrwałości; Obj 2:10,25. Jezus mówi że przychodzi szybko, nikt nie wie dokładnie kiedy przyjdzie, ale w końcu nadejdzie, i wówczas wydarzenia zaczną przebiegać bardzo szybko, jeżeli już dziś nie zadbasz o to, aby nikt nie wziął twojego wieńca, twojej nagrody życia wiecznego w Królestwie Bożym, to inny będzie się nią cieszył; Mat 21:43. Jezus zachęca aby trzymać to, co masz, twoją wiarę, zaangażowanie, chodzenie czystymi drogami prawdy. Tu potrzebna jest walka, determinacja, zdecydowane działanie, pokora i skrucha która pozwoli nam na przybliżenie się do Boga naszego i do Chrystusa ; Jak 1:12, Obj 2:16. Słowa „Przyjdę wkrótce” brzmią jak ostrzeżenie dla beztroskich hulaków i pijaków duchowych; Mat 24:48-51. Ale zarazem jest to pociecha dla ludzi uciśnionych; Jak 5:8, Hebr 10:36-38.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jezus daje wspaniałą obietnicę dla wszystkich zwyciężających którzy realnie patrzą na wtóre przyjście Pana i oczekują Go aktywnie; Obj 3:12, „Tego, kto zwycięży, uczynię filarem w świątyni mojego Boga i już z niej nie wyjdzie, i wypiszę na nim imię mojego Boga, i nazwę miasta mojego Boga, nowego Jeruzalem, które zstępuje z nieba od mojego Boga, a także moje nowe imię.” Wierzący ze zboru w Filadelfii zachowywali Słowo Boże, byli wytrwali i trzymali mocno to co posiadali, wytrwale znosili trudności i prześladowania, tym wszystkim zwyciężającym; 1 Kor 15:57, Jezus obiecuje że zostaną mocnymi filarami w świątyni Boga, kiedy On przyjdzie i umieści ich w niej na stałe; Gal 2:9. Filary postawione są na mocnych fundamentach, aby podtrzymywały cały dom, a świątynia Boża potrzebuje stabilnych, mocnych duchowo filarów podtrzymujących duchowo drugich; 1 Tym 3:15, Efe 2:20. Zwycięzcy będą mieszkać w świątyni Bożej i już z niej nie wyjdą, ponieważ świątynia Boża będzie trwać wiecznie, każdy znajdzie w niej stałe miejsce zamieszkania przed obliczem Boga; 1 Kor 3:16, Efez 2:21,22. Jest to obietnica wiecznego bezpieczeństwa i opieki ze strony Boga naszego, ponieważ Bóg Jahwe kazał wybudować świątynię, aby mógł przebywać z ludem swoim; 2 Moj 25:8, 2 Kor 6:16, Obj 21:3. Przebywanie wewnątrz świętego miasta i wspieranie świątyni Bożej jako filar, to wielki przywilej i wielkie błogosławieństwo; Ps 23:6, Ps 27:4,5. Na zewnątrz domu Bożego pozostaną mordercy, bałwochwalcy i ci, którzy miłują kłamstwo; Obj 22:15. Jezus cztery razy mówi w tym wersecie słowa,”Boga mojego,” oznacza to, że wszystko opisane w tym wersecie, należy do Boga Jezusa Chrystusa, tak jak ludzie wierzący mają Boga który jest Najwyższym dla każdego wierzącego, tak i Jezus ma Boga którego jest świątynia i Nowa Jerozolima i wszystko; Jan 20:17. Jezus modlił się do Boga swego; Mat 14:23, Łuk 3:21,22, nazywał Boga Ojcem swoim; Obj 1:6, i podkreślał że On sam jest mniejszym od Boga Ojca Wszechmocnego; Jan 14:28, 1 Kor 11:3. Filar składa się przeważnie z trzech elementów, głowicy, trzonu i podstawy. Głowica to najwyższa część tego elementu architektonicznego, łączy trzon z belkami lub łukami które wspiera. Podstawa, to punkt oparcia filaru. Wypisane imię Boga na czole; Obj 22:4, to wypisane na najwyższym elemencie, na głowicy. Na podstawie, (fundamencie) wypisane nowe imię Jezusa; Iza 28:16, a na trzonie wypisane imię miasta Bożego zstępującego z nieba od Boga, Nowego Jeruzalem wzniesionego na fundamencie Jezusa i łączącego ludzki świat z Bogiem poprzez pojednanie; 2 Kor 5:18,19. Na każdym takim filarze Jezus wypisze imię Boga swojego, co oznacza, że każdy będzie uznawał Boga Ojca Jahwe i Jego święte imię, tak jak uznaje je Syn Boży; Jan 17:26, każdy do tego Boga będzie się modlił, tak jak Jezus się modlił, i każdy będzie uświęcał święte imię Boga Jahwe w domu Jego; Ps 83:18,(19), Jer 16:21, Ps 113:1-3. Następnie Jezus mówi, że na każdym zwyciężającym wypisze imię miasta Bożego, Nowej Jerozolimy która zstępuje z nieba od Boga, te słowa oznaczają, że każdy zwyciężający stanie się członkiem tego miasta, obywatelem tego miasta, jakby kamieniem wmurowanym na stałe w to miasto; 1 Pio 2:5, stanie się elementem świętego miasta w kształcie ostatecznym; Hebr 12:22, Obj 21:10. Zstąpienie miasta z nieba oznacza, że zaistnieje ono z woli Boga i będzie miastem pięknym i przyjemnym; Pnp 6:4, „Jesteś piękna, moja przyjaciółko, jak Tyrsa, pełna wdzięku, jak Jeruzalem, groźna jak hufce waleczne!” Będzie piękna, ponieważ wejdzie do niej naród prawy; Iza 26:2,3, Mat 25:32-34. Będzie groźna jak hufce waleczne, ponieważ poniesie dobrą nowinę do ludów i narodów; Mat 24:14, Ps 149:6, Ef 6:17. A pod przewodnictwem Jezusa, jego uczniowie będą zagarniać w morzu ludzkości pełne sieci ludzi; Mat 4:19, Jan 21:6-8. I wreszcie na zakończenie Jezus mówi, że wypisze swoje nowe imię na zwyciężających, oznacza to, że zwyciężający będą uznawać nową rolę Jezusa Chrystusa po przyjściu Jego jako Króla królów i Pana panów; Obj 19:12,16, Obj 17:14, Ps 89:27,(28). Tak jak małżonka ma swoją część w czci i imieniu swojego męża, tak samo święty zbór Boży, jako Oblubienica, małżonka Baranka, nosić będzie Jego imię; Efez 5:23, Obj 21:2.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jeszcze raz Jezus zwraca się do wszystkich zborów o wysłuchanie; Obj 3:13, „Kto ma uszy, niech wysłucha, co Duch ogłasza zborom.” Po czym rozpoznamy czy to mówi duch Boży? Otóż duch Boży każe wyznawać Jezusa który przyszedł w ciele jako człowiek, jako Syn Boży; 1 Jan 4:1,2, 1 Tym 2:5. Wszelki inny duch nie jest od Boga, ale jest duchem zwodniczym; 2 Kor 11:14,15. Każdy z nas powinien wziąć sobie te słowa do serca, zastanowić się, czy mam otwarte uszy, czy mam otwarte serce i słucham tak, aby odnieść z tego korzyść, czy słucham tak, aby wprowadzić te słowa do swojego życia; Dzie 16:14, Łuk 24:45. Jeżeli my otworzymy serca swoje, Jezus otworzy bramy miasta Bożego przed nami; Obj 3:7, Ps 118:19,20. Musimy mieć takie nastawienie jakie miał prorok Izajasz do słuchania; Iza 50:5, „Pan, Jahwe, otworzył mi ucho, ja zaś nie wzbraniałem się ani się nie cofnąłem.” Dobrym przykładem jest również prorok Ezechiel który wysłuchał wszystkiego na własne uszy i głęboko wziął sobie wszystko do serca; Eze 40:4. Nie możemy zachowywać się jak Jonasz, który na wiadomość od Boga, że ma wyruszyć i obwieścić Niniwie ważne wiadomości, zaczął uciekać żeby być daleko od Jahwe; Jon 1:1-3. Sługa Boży nie może bojaźliwie uciekać i wycofywać się od spełniania woli Bożej; Hebr 10:38.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Następnie Jezus każe napisać do zboru w Laodycei, było to miasto we Frygii słynące z bogactwa, ośrodek finansowy ówczesnego świata, wyrabiano tam odzież z wełny owczej. Miasto było też ośrodkiem medycyny słynącym z maści do uszu i do oczu. Apostoł Paweł wiele trudził się dla zboru w Laodycei; Kol 2:1, pozdrawiał jego członków, a nawet napisał do nich list; Kol 4:15,16. List ten nie zachował się do dni dzisiejszych, ale nie ma co się temu dziwić, musiał on być w podobnym duchu napisany i z podobnym przesłaniem jak słowa Jana do Laodycei, dlatego schowano go głęboko, ponieważ Jezus nie chwali ich za nic, przesyła jedynie nagany i napomnienia; Obj 3:14, „A do anioła zboru w Laodycei napisz: Oto, co mówi Amen, Świadek wierny i prawdziwy, Początek Bożego stworzenia:” Dlaczego Jezus określa siebie słowem „Amen?” Słowo „amen”, pochodzi z języka hebrajskiego i oznacza, „niech się tak stanie.” Amen było wyrażeniem zgody, aprobaty dla słów prawdy, Jezus jest naszym „Amen”, ponieważ w Nim mamy wypełnienie się wszystkich obietnic Bożych, jest urzeczywistnieniem w sobie wszelkich proroctw; 2 Kor 1:19,20. Dalej Jezus przedstawia się jako „świadek wierny i prawdziwy,”oznacza to, że wszystko co mówi jest prawdą a na Jego świadectwie można polegać bo jest zgodne z prawdą; Efez 4:21, Obj 19:11. Ci którzy dochowują wierności aż do śmierci, i dają świadectwo zgodne z prawdą Słowa Bożego, są wiernymi świadkami; Dzie 1:8. Antypas był świadkiem który złożył życie swoje za dawanie świadectwa o Jezusie, podobnie jak wielu innych; Obj 2:13, Obj 17:6. Bycie świadkiem dla Słowa Bożego wiąże się z dawaniem świadectwa o zamyśle Bożym względem ludzi, pomimo poniesionych ofiar i kosztów; Obj 6:9, Obj 12:11. Jezus jest prawdziwym świadkiem którego każdy z nas powinien naśladować; Obj 1:5, Jan 18:37, 1 Tym 6:13. Na Jezusie można absolutnie polegać i oprzeć się, ponieważ nie tylko mówi prawdę, ale sam jest tą prawdą którą potwierdził swoim życiem aż do śmierci. Wszystkie prawdy, jakie zostały dane ludowi Bożemu, są godne zaufania, gdyż podane są pod bezpośrednią kontrolą Tego, który dla prawdy umarł i który okazał się wiernym; Ps 89:37,(38). Na końcu tego zdania, Jezus mówi że jest „Początkiem Bożego stworzenia.” Słowo początek oznacza, że kiedyś coś się zaczęło, czego nie było wcześniej. Początek stworzenia jest spójne ze stwierdzeniem, że Ojcem Jezusa jest Bóg, Ojciec jest tym który poprzedza chronologicznie Syna i jednocześnie daje mu życie; Jan 6:57, „Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie.” Spośród wszystkich istot jakie istnieją na niebie i na ziemi, Jezus zaistniał jako początek stworzenia Bożego, jako pierwszy który od dawcy życia, życie otrzymał, 1 Jan 5:1. Jan wyjaśnia nam, że wiara w Chrystusa (Pomazańca Bożego) wiąże się z uznaniem faktu, że Pan Jezus został zrodzony przez Boga, a Bóg jest dawcą życia dla Jezusa. Jezus został Chrystusem (Pomazańcem Bożym) ponieważ to Bóg Ojciec był namaszczającym Jezusa jak i dawcą życia dla Jezusa; Jan 5:26. Potem przez Jezusa stworzył wszystko inne; Kol 1:15-17, Jan 1:1,2. On jest obrazem niewidzialnego Boga i w Nim Bóg Jahwe zawarł pełnię mądrości i wiedzy; Jan 17:5. Jezus jest też symbolicznie określony jako „Mądrość” która zaistniała na początku; Prz 8:22-31. Pan Jezus sam odnosi się do siebie jako do tego, który miał przedludzką egzystencję mówiąc; „Pierwej niż Abraham, jam jest,” Jan 8:23,58.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jezus wielokrotnie rozpoczynał swoje przesłanie słowami; „Wiem o twoich czynach,” wiedział o każdym zborze, był żywo zainteresowany co się dzieje w każdej wspólnocie, można nawet powiedzieć że znał każdego z osobna; Obj 3:15,16, „Wiem o twoich czynach, że nie jesteś ani zimny ani gorący. Obyś był zimny albo gorący! (16) Skoro jednak jesteś letni, niegorący i nie zimny, wypluję cię z moich ust.” O zborze w Laodycei Chrystus nie mówi nic dobrego. Ostre słowa Jezusa mają wyrwać chrześcijan z ich samozadowolenia, tak aby się nawrócili. Zborowi w Laodycei Jezus stawia zarzut że są letni, a to oznacza że nie są ani zimni, ani gorący, powinni być jak chłodna woda, przyjemna, orzeźwiająca w upalne dni dla spragnionych ust; Prz 25:13,25. Albo powinni być gorący, pełni zapału, gorliwości i poświęcenia, jak gorąca herbata rozgrzewająca w chłodny dzień. Tymczasem oni zobojętnieli, stali się niezdecydowani; Jak 1:8, zgasł ich zapał do służby dla Pana, utracili ducha i stali się opieszali. Byli letni, a taki stan to pozór pobożności; 2 Tym 3:5, pozornie trzymali się nauk Jezusa i apostołów, ale nie wprowadzali jej elementów w życie. Nie przejawiali pilności w studiowaniu Słowa Bożego, nadmiernie troszczyli się o rzeczy doczesne. Każdy kto utracił pierwszą miłość, traci zarazem zapał, żar gorliwości, miłości do Prawdy która pobudza do dzielenia się tą prawdą z drugimi; Mat 22:37, Rzym 12:11. Należy stale podtrzymywać ogień ducha Bożego, jego wewnętrzny żar; Ps 69:9,(10). Marazm, obojętność, oziębłość i apatia, połowiczne serce nie znajdują uznania Pana Jezusa. Takie chrześcijaństwo ani nie chłodzi, ani nie rozgrzewa, jest nijakie i niczemu nie służy, jest do wyplucia z ust Jezusa, a to oznacza usunięcie na zewnątrz, poza ciało Chrystusowe, poza uznawany przez Niego święty zbór; Efez 5:23, Ps 101:7. Co dzieje się ze zborem którego odrzuca Jezus? Duch Boży już na niego nie oddziałuje, zbór nie ma błogosławieństwa w służbie, wielu odchodzi do innych wspólnot lub do świata. Zbór zmniejsza się, wymiera, panuje marazm i obojętność, zbór pomału znika.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Często bywa tak, że człowiek postrzega siebie inaczej, niż widzą go inni, podobnie było ze zborem w Laodycei który za sprawą bogactwa i dostatku popadł w lenistwo i obojętność; Obj 3:17, „Ponieważ mówisz: Jestem bogaty i wzbogaciłem się, i niczego nie potrzebuję, a nie wiesz, że ty jesteś nędzny i żałosny, i biedny, i ślepy, i goły,” Laodycea była bardzo bogatym miastem gdzie ludziom żyło się dobrze, sprawnie funkcjonował handel. Wielu chrześcijan cieszyło się z dobrze płatnej pracy, stawali się coraz bogatsi, niektórym mogło się wydawać, że już niczego nie potrzebują; Prz 13:7. Może na zebraniach dyskutowali o swoich sukcesach handlowych, chwalili się swoim dobrobytem, czuli się dumni ze stylu swego życia i mieli wysokie mniemanie o sobie, ale nie brali pod uwagę, że zaczynają kochać bardziej swoje dobra czy bogactwo niż Boga; Mat 6:24, Ps 119:113. Ogarnęło ich zwodnicze i niebezpieczne poczucie samowystarczalności, mówili; „wzbogaciłem się i niczego nie potrzebuję;” Jak 4:13-16. Przy zdobywaniu bogactwa ludzi ogarnia chciwość, a wówczas gotowi są do oszustwa; Oze 12:7,8,(8,9). Nie brali pod uwagę że ich bogactwo, przynosi im pewnego rodzaju samozadowolenie, a zarazem oziębłość duchową i obojętność; Prz 27:7, Prz 28:27, ludzie zadowoleni ze swojej sytuacji, potrafią zapomnieć o Bogu swoim; Prz 30:9a. Dążenie do bogactwa, rywalizacja, zagłusza słowo Boże w ich sercach, tak że ludzie tacy stają się bezowocni; Mat 13:22, 5 Moj 6:12. Czy może być bogatym ktoś, kto zgromadził majątek, ale zaniedbał zgromadzanie dóbr duchowych? Łuk 12:19,20. Ich miłość oziębła i w efekcie stali się letni, nie dostrzegali swoich duchowych braków, dlatego Jezus mówi im, że są nieszczęśni, i pożałowania godni, biedni, ślepi i nadzy; 2 Pio 1:5-9. Trudno bogatym wejść do królestwa, dlatego Bóg wybiera biednych którzy miłują Boga szczerze i z całego serca; Jak 2:5. Mogli mieć w zborze medyków od chorób oczu, a Jezus nazywa ich ślepymi, mogli mieć w zborze sprzedawców szat, a Jezus nazywa ich nagimi, chrześcijanie mają pomagać ludziom biednym duchowo, i ślepym i gołym, lecz jak oni mieli pomagać drugim, skoro sami byli biedni i ślepi i nadzy; Efez 6:13-15.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Wobec szeregu problemów, Jezus udziela im szeregu rad które mogą im pomóc, ponieważ oni nie uświadamiali sobie swojej duchowej ślepoty; Obj 3:18, „radzę ci nabyć u mnie złoto w ogniu oczyszczone, abyś się wzbogacił, oraz białe szaty, abyś się ubrał i aby przestał razić wstyd twojej nagości, a także maść, byś nią posmarował swoje oczy - i przejrzał.” Oto zbór który nie ma złota, nie ma nawet szat aby okryć goliznę swoją, a do tego jest ślepy i niczego nie widzi. Najpierw Jezus radzi nabyć, (kupić) u niego złota oczyszczonego w ogniu które jest jak lekarstwo na ubóstwo duchowe, znaczy to, że powinni przejść próby które by wzmocniły ich wiarę, powinni przejawiać cierpliwość w znoszeniu doświadczeń, nabyć wytrwałości; 1 Pio 1:7, Hio 23:10. Wówczas staną się prawdziwie bogaci, będą bogaci u Boga; 1 Kor 3:13, 1 Tym 6:18,19. Jednak takie złoto kosztuje, potrzebny jest na to czas i wysiłek. Oczywiście duchowego złota które czyni człowieka prawdziwie bogatym, nie kupuje się za pieniądze, jest ono darmo; Obj 22:17, Rzym 3:24, Iza 55:1,2. Jezus mówi do nich; „kupcie u mnie” mówiąc sposobem ludzi którzy wszystko przeliczają na pieniądze a który oni dobrze rozumieją, kupić można poświęcając czas i trochę wysiłku. Mają też kupić białe szaty aby mogli się przyodziać i aby nie była widoczna golizna braku prawych uczynków którymi powinni się przyodziać, aby nie przynosili wstydu swoimi niemoralnymi uczynkami; Obj 19:8. Szatę można nie tylko zabrudzić, ale całkowicie ją stracić i zostać nagim co oznacza hańbę, nieczystość, brak poważania; Tren 1:8. Literalny brud i nagość to stany wstydliwe, których staramy się unikać, podobnie pod względem duchowym, chrześcijanie powinni unikać grzechu, dbać o prawe uczynki i zachowywać czujność; Łuk21:36, Obj 16:15. Nikt kto się zbliża do Boga, nie powinien świecić golizną; 2 Moj 20:26, 2 Moj 28:42. Tylko ci którzy się uświęcają, pozostaną zapisani w świętej księdze życia; 1 Kor 6:11, 2 Tes 2:13. Chrześcijanie z Laodycei mieli wiele braków, co sprawiało że nie dostrzegali swego duchowego ubóstwa; 2 Pio 1:5-9, dlatego mają sobie nabyć maść do oczu, aby widzieć; Ps 19:8,(UBG), „Nakazy PANA są prawe, radujące serce; przykazanie PANA czyste, oświecające oczy.” Nakazy i przykazania Boże, są jak maść na oczy, kiedy codziennie jej używamy, poprawia się nasz wzrok duchowy, lepiej widzimy, lepiej rozumiemy. Kiedy znajdujemy czas na regularne studiowanie Słowa Bożego, staje się ono jak latarnia rozświetlająca nam drogę w ciemną noc, uczy nas mądrości i unikania wszelkich pułapek Diabła; Efez 1:18. Jednak człowiek żyjący w dobrobycie, zaczyna inaczej postrzegać otoczenie, szybko zapomina o Bogu; 5 Moj 8:11-14,19,20. Czy masz oczy na tyle zdrowe, aby dostrzec swoją nagość? Chrześcijanie którzy dostrzegają goliznę duchową drugich, ale nie dostrzegają swojej golizny, byli już w tamtych wiekach i dotrwali do dni dzisiejszych.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dlaczego Pan Jezus udziela chrześcijanom tyle rad i karcenia? Obj 3:19, „Ja tych, których kocham, poprawiam i wychowuję; obudź więc w sobie zapał i opamiętaj się.” Pan Jezus kocha chrześcijan z Laodycei, mówi że tych których kocha, tych upomina i karci, daje im szansę na zmiany, na poprawę, aby się opamiętali i nawrócili; Ps 94:12, Tyt 1:13. Jezus czyni tak z gorliwości o dom Boży; Jan 2:17. Jezus oczekuje nawrócenia i zmian w tym zborze, podobnie jak Bóg który oczekiwał nawrócenia się Izraela; Zach 1:3. Karcenie jest dla naszego dobra, dlatego powinniśmy przyjmować je jak karcenie ojcowskie; Prz 3:11,12, 1 Kor 11:32. Tak jak ojcowie karcą dzieci swoje, a nie czynią tego dla przyjemności; 5 Moj 8:5, ale dla dobra dzieci, podobnie i Ojciec nasz niebiański karci nas kiedy za synów przyjmuje; Hebr 12:5-11, Hio 5:17. Dlatego obudźmy w sobie zapał, prostujmy ścieżki nasze, uzdrawiajmy to co chore, pałajmy gorliwością; Hebr 12:12-14, Rzym 12:11. Również apostoł Paweł zachęcał do karcenia dla dobra drugich; 2 Tym 4:2. Na zakończenie Jezus wzywa do opamiętania się, do okazania skruchy, jest ona niezbędna jeżeli mamy przyjąć skarcenie; Dzie 26:20, Rzym 2:4, 2 Tym 2:25. Skrucha, to zmiana sposobu myślenia połączona z głębokim żalem z powodu dotychczasowego stylu życia, niewłaściwych uczynków i grzechów. Owocem szczerej skruchy jest zmiana postępowania; Dzie 3:19, 2 Pio 3:9. Kto chce podźwignąć się z odrętwienia i odwrócić się od grzechu, potrzebuje trochę wysiłku, jednak wysiłek taki opłaca się, ponieważ kiedy w końcu opamiętamy się, przejrzymy, spojrzymy skruszonym sercem, będziemy naprawdę szczęśliwi; Mat 13:16.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Pan Jezus ostro karci zbór w Laodycei, wypomina im to, że nie są ani zimni, ani gorący, że twierdzą iż są bogaci, a są biedni i ślepi i goli, teraz więc Jezus staje przed drzwiami każdego członka zboru z osobna, i puka dając każdemu szansę na osobistą decyzję; Obj 3:20, „Oto stanąłem u drzwi i pukam; jeśli ktoś usłyszy mój głos i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim ucztował, a on ze mną.” Skruszonych grzeszników Jezus jest gotowy odwiedzić w ich domach, wybaczyć im, stoi i grzecznie puka, czekając na zaproszenie. Nie jest natarczywy, czeka aż otworzysz drzwi wiary swojej, a wówczas wejdzie i zasiądzie z tobą do stołu, Jezus sam przynosi duchowy pokarm który da ci siły do zrobienia kolejnych kroków. Chętnie zasiada do posiłku z grzesznikami, nie muszą się Go obawiać, jak obawiali się uczonych w piśmie; Łuk 15:2. Wspólne zasiadanie do posiłku wyraża ciepłe uczucia, bliskość i wzajemne zaufanie; Jan 14:23. Zbór w Laodycei jako całość zbawiony nie będzie, podobnie jak zbór w Sardes pośród którego Jezus widzi tylko kilka osób godnych; Obj 3:4. Tylko ci którzy usłyszą głos Pana i zareagują pozytywnie, otworzą drzwi wiary; Dzie 14:27, ci spożyją z nim wieczerzę; Łuk 14:15. To ci którzy są czujni, którzy mają otwarte uszy na głos Pana, ci usłyszą Jego głos i otworzą serca swoje, ale ci zbyt zajęci zdobywaniem bogactwa, którzy ucho przykładają tam gdzie monety brzęczą, nie usłyszą Go i nie otworzą, a On nie wejdzie do nich; Łuk 12:36-40. Czy chcesz nawiązać bliską relację z Panem Jezusem? Czy usiądziesz ze Słowem Bożym do spokojnej wieczerzy z Jezusem? Będziesz się delektował ucztą razem z Panem? A może masz swoich kolegów i koleżanki którzy już czekają na ciebie przy barze? Albo czekają na ciebie twoje przyjaciółki internetowe? Jan 14:23, 1 Jan 2:24. Jeżeli chcemy być umiłowaną Oblubienicą Pana, to nawet kiedy śpisz, twoje serce powinno czuwać i reagować; Pnp 5:2, „Ja śpię, lecz serce me czuwa: Cicho! Oto miły mój puka! Otwórz mi, siostro moja, przyjaciółko moja, gołąbko moja, ty moja nieskalana, bo pełna rosy ma głowa i kędziory me - kropli nocy.” Pan Jezus przychodzi z rosą błogosławieństw Słowa Bożego na swej głowie, kto nie otworzy, ten nie uszczknie z tych błogosławieństw nawet odrobiny; 5 Moj 32:2, Oze 14:5,(6). Kto dziś otwiera i ucztuje razem z Jezusem, zaprasza Go do siebie, tego potem Jezus zaprosi na ucztę; Łuk 14:16,17.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Zwyciężający to ci, którzy będą zimni albo gorący, którzy nie chcą być letni, zwyciężający to ci, którzy usłyszą kołatanie do drzwi; Obj 3:21, „Temu, kto zwycięży, pozwolę zasiąść ze mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem wraz z moim Ojcem na Jego tronie.” Zwyciężający to ci, którzy zwyciężają świat, własne pragnienia, pokonują grzech, pokusę, słabości; 1 Jan 2:13-16, 1 Jan 5:4,18. Zwyciężamy dzięki krwi Baranka i dzięki słowu świadectwa; Obj 12:11, to zwyciężający, będą godni aby otrzymać życie wieczne i władzę nad narodami; Obj 2:7,11,26,27. Jezus otrzymał od Ojca życie, władzę i panowanie, pragnie podzielić się z nami tymi darami; Jan 17:24. Kiedy przyjdzie Jezus w chwale Królestwa, i będzie panował w tym celu aby świat nawrócić, będzie dużo pracy do wykonania wśród narodów nie znających prawdy i Boga, tą władzą Jezus będzie się chętnie dzielił z maluczkimi; 1 Sam 2:8, i używał wielu zdolnych i pokornych ludzi do sprawowania przewodnictwa nad narodami; Obj 20:4, Mar 9:35. Już apostołowie otrzymali obietnicę władzy sędziowskiej, ponieważ słowo „tron” ma znaczenie władzy; Łuk 22:28-30. Ale słowo „tron” ma także szersze znaczenie, jako obszar, dziedzina Bożego panowania, czytamy że niebo jest tronem Jahwe, albo Nowa Jerozolima będzie tronem Jahwe, w tym szerszym znaczeniu, wszyscy którzy znajdą się w tym świętym mieście, niejako zasiądą na tronie Boga i Baranka; Jer 3:17, Jer 14:21.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Na zakończenie mamy znowu zachętę do słuchania co duch mówi zborom; Obj 3:22, „Kto ma uszy, niech wysłucha, co Duch ogłasza zborom.” Bóg dziesiątki razy zachęcał Izraela do słuchania co On mówi dla ich dobra; Ps 50:7, Jer 13:15. Lecz Izrael nie chciał słuchać; 2 Kron 33:10, Iza 66:4. Słowo Boże to słowa pouczenia, karcenia, nie może człowiekowi wyjść na złe, ale na dobre; Prz 8:32-35, Kazn 7:5. Jednak wielu ludzi wprawdzie słucha nauk Słowa Bożego, ale nie wprowadzają ich w życie; Łuk 6:49. Zachowują się jak ludzie opisani przez proroka Ezechiela; Eze 33:31,32,(BT), „I przychodzą do ciebie jak na zebranie ludowe, siadają przed tobą i słuchają twoich słów; jednakże według nich nie postępują, bo kłamstwa są na ich ustach i zgodnie z nimi postępują, a serce ich ciągnie do zysku. (32) Oto jesteś dla nich jak ten, co śpiewa o miłości, ma piękny głos i doskonały instrument: słuchają oni twoich słów, jednakże według nich nie postępują.” Jeżeli ktoś jest martwy duchowo, może słyszeć słowa nauki, ale efekty tego słuchania będą mizerne, słyszy je jako piękną muzykę w tle uprzyjemniającą mu drzemkę. A tymczasem słuchanie, oznacza zarazem gotowość do wprowadzania zmian w swoim życiu, do odrzucania wcześniej nabytych zwyczajów i opinii, kiedy tylko dostrzeżemy że nie są one zgodne ze Słowem Bożym. Owce Jezusa słuchają głosu swego Pana; Jan 10:27,28. Oto piękne obietnice dane są dla tych, którzy słyszą co duch mówi do zborów i dla tych, którzy zwyciężają; Obj 2:7,11,17,29, Obj 3:5,12,21; W Efezie; - „Dam jeść z drzewa życia.” W Smyrnie – „Nie będzie dotknięty wtórą śmiercią.” W Pergamie; - „Dam jeść z manny ukrytej i biały kamyk.” W Tjatyrze – „Dam mu władzę nad narodami i gwiazdę poranną.” W Sardes – „Dam białe szaty i nie wymażę imienia jego z księgi żywota.” W Filadelfii – „Uczynię filarem w świątyni Boga.” W Laodycei – „Dam mu siedzieć ze mną na tronie.” Obietnic tych jest jeszcze więcej, jak chociażby zachowanie w godzinie próby czy korona życia. Chcąc skorzystać z Bożych darów, trzeba ich pragnąć i być gotowym do pracy i walki aż do odniesienia zwycięstwa. Tylko ci którzy dokonują zmian w swoim życiu, naprawdę słuchają co duch mówi do zborów; Jer 29:13, Mat 11:12, tacy skorzystają z tych cudownych obietnic i świecić będą jasno jak słońce w Królestwie swego Ojca; Mat 13:43, „Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha!”
