OBJAWIENIE ROZDZIAŁ 21. I UJRZAŁEM NOWE NIEBO.
OBJAWIENIA ROZDZIAŁ 21. I UJRZAŁEM NOWE NIEBO. Opublikowano 2023, 10, 28.
Dlaczego Bóg tworzy nowe niebo i nową ziemię, co to oznacza? Obj 21:1, (War), „I widziałem nowe niebo i nową ziemię; albowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma.” Jan przedstawia nowe niebo i nową ziemię na zasadzie kontrastu ze starym światem który zmierza ku drugiej śmierci. Wyrażenie „nowe niebo” oznacza dokładne przeciwieństwo starego nieba, a stare niebo przedstawia dotychczasowe władze, elity religijne oraz te sprawujące przewodnictwo nad światem, działające pod przewodnictwem Szatana. To władze działające według własnych upodobań, własnej prawdy i praw, realizujące własne cele, natomiast nowe niebo, to nowe władze z Jezusem na czele, które reprezentować będą zwierzchność Boga i sprawowane będą według praw Bożych; Obj 18:20. Nowymi niebiosami jest Chrystus, apostołowie, patriarchowie i ci wszyscy, których Chrystus wybierze jako swoich przedstawicieli do sprawowania przewodnictwa; Mat 24:45-47, Łuk 19:16-19. Nowa ziemia, to na nowo zorganizowane społeczeństwa ludu wiary jako Nowa Jerozolima, miasto święte przedstawia zorganizowane społeczeństwo w formę królestwa Bożego. Od czasu odstępstwa w drugim i trzecim wieku, lud Boży przestał istnieć i nie było go przez wieki, w czasach ostatecznych dochodzi do odtworzenia świętego ludu Bożego; Mat 19:28. Już prorok Izajasz zapowiadał, że Jahwe zamierza stworzyć nowe niebo i nową ziemię, również apostoł Piotr zapowiadał powstanie takiego świata w którym zamieszka prawość; 2 Pio 3:13. Zachodzi taka konieczność, ponieważ obecne niebo i obecna ziemia nie spełniają swojej roli, nowe niebo to nowa władza, nowe zarządzanie ludzkością, bo obecne niebo i ziemia przeminie i już ich nie będzie; Obj 20:11. Obecne niebiosa i ziemia zostaną usunięte przez Boga i przez Baranka, wszelkie rządy, władcy, królowie, duchowieństwo i wszyscy wielcy wrogo usposobieni do królestwa Bożego, zostaną usunięci; 2 Pio 3:10, Jer 51:57. W ich miejsce tworzone są przez Boga nowe niebiosa i nowa ziemia, nowa przestrzeń sprawiedliwego świata, oraz nowe struktury organizacyjne, które zadbają o to, aby zasady dobra i sprawiedliwości były skutecznie wprowadzane w życie i praktykowane, czyli nowy lud Boży; Efez 1:10. I nie chodzi tu o stworzenie jakichś nowych niebiańskich planet, jak to niektórzy próbują interpretować, ale chodzi o nowy lud Boży który ma być powołany w ów dzień; Oze 2:21-25,(Lub), „Poślubię cię sobie na wieki, poślubię cię sobie w sprawiedliwości i prawie, w miłości i miłosierdziu. (22) Poślubię cię sobie w wierności i poznaniu Jahwe. (23) I stanie się dnia onego, że wysłucham — Wyrocznia Jahwe — że wysłucham niebios, a one wysłuchają ziemi. (24) Ziemia zaś wysłucha zboża i wina, i oliwy, a one wysłuchają Jizreela. (25) Posieję go sobie na ziemi i zmiłuję się nad tą, która jest „Bez Miłosierdzia”, a do niej „Nie Mój Lud” powiem: „Tyś Ludem Moim”, on zaś powie: „Bogiem moim jesteś”! Jahwe wysłucha niebios, a niebiosa wysłuchają ziemi, mówi prorok, co ma na myśli mówiąc takie zagadkowe słowa? Niebiosa, to przede wszystkim Jezus Chrystus jako nasz Pan i Król; Dzie 3:20-23, ale również mnóstwo gwiazd które przedstawiają mądrych i wnikliwych ludzi którzy będą powołani do przewodzenia ziemi w królestwie Bożym; Dan 12:3. Nowe niebo i ziemia przedstawione są tu symbolicznie jako nowe społeczeństwo ziemi oraz władze nad nim, kierujące się zasadami Słowa Bożego; Ps 85:9-13,(10-14). Co oznaczają słowa, że pierwsza ziemia i pierwsze niebo przeminęło? Słowo Boże pojęcie „pierwsze niebo i pierwsza ziemia,” traktuje literalnie i symbolicznie, należy umieć odróżniać kiedy Biblia mówi o niebie i ziemi jako o naszej planecie, a kiedy jako o symbolicznej ludzkości która obeszła prawa Boże i dlatego przekleństwo pożera tę ziemię; Iza 24:1,3-6. W słowach wypowiadanych przez Jana, nie chodzi o naszą planetę ziemię, ponieważ Bóg powiedział, że ziemia trwać będzie wiecznie; Kazn 1:4, Ps 104:5, plan Boży przewidywał usunięcie niegodziwców z ziemi; Ps 37:9-11,20,29,34. Jahwe stworzył ziemię w określonym celu, ma być zamieszkana; Iza 45;18, więc będzie ona trwała wiecznie; Ps 93:1, Ps 96:10, Ps 119:90. Przeminie natomiast ziemia którą Jahwe przeklął z powodu grzechu, świat niegodziwców; Hebr 6:7,8, Iza 34:4,5, Iza 51:6. Bóg je wymieni jak się starą szatę wymienia na nową; Ps 102:25,26,(26-27), Hebr 1:10-12. Jahwe dał ziemię ludziom, więc na pewno ludzie będą ją mieli; Ps 115:16. A co z niebem, jak przeminą niebiosa? Literalne niebiosa wraz z gwiazdami i galaktykami nie przeminą, tam mieszka Bóg. Słowo Boże podaje, że już po stworzeniu nowego nieba i ziemi, ludzie oglądać będą trupy ludzi którzy zginęli jako nieprzyjaciele Boga Najwyższego, co jest wyraźnym dowodem, że to ludzie są usuwanymi niebiosami i ziemią; Iza 66:22-24. Wówczas nastaną nowe niebiosa i nowa ziemia w których zamieszka sprawiedliwość, to nowy Syjon, nowy lud Boży; Iza 51:16, „Ja słowa moje w twe usta włożyłem i osłoniłem cię cieniem mej ręki, by rozpiąć niebiosa i ziemię osadzić w posadach, a do Syjonu powiedzieć: Jesteś moim ludem!„ Słowo Boże podaje, że prawdziwi uczniowie Jezusa już są nowym stworzeniem; 2 Kor 5:17, Efez 4:23,24, i już są obywatelami tego nowego nieba, mimo że jeszcze nie nadeszło; Efez 2:6, Hebr 12:22. To co stare ginie, a na jego miejsce powstaje nowe, które zapewni pokój i sprawiedliwość wszystkim mieszkańcom; Iza 49:13. W tym nowym świecie nie ma morza, oznacza to, że nie ma już rozhukanych, wzburzonych mas ludzkich, kierujących się dziką energią, jest ono symbolem chaosu, niepokoju i konfliktów narodowych, dlatego w nowym świecie nie ma dla niego miejsca; Iza 19:5, Iza 57:20, Obj 17:15. Dużo wód tego morza zostanie uzdrowione kiedy Jahwe wyleje ducha swego; Eze 47:8.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
W jakiej formie Bóg stwarza nowe niebo i nową ziemię? Obj 21:2, „I widziałem miasto święte, nowe Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, przygotowane jak przyozdobiona oblubienica dla męża swego.” Najpierw Jan ujrzał nowe niebo i nową ziemię, a oto teraz oglądając tę samą wizję, ujrzał miasto święte, wielkie, piękne, Nową Jerozolimę, zstępującą z nieba od Boga dla ludzi, to Dom Boży i nowa świątynia dla ludów i narodów której poprzednia świątynia była jedynie wzorem; Hebr 8:5, Kol 2:17. Miasto święte nazwane jest Nową Jerozolimą, to nowy święty zbór Boży zorganizowany w formie miasta które ma struktury władzy i które Bóg powołuje do istnienia; Iza 52:1,2, „Przebudź się, przebudź, Syjonie! W siłę swoją się przyoblecz! Przywdziej swe szaty wspaniałe, o Miasto Święte, Jeruzalem! Bo już nie wtargnie do ciebie nie obrzezany, nieczysty. (2) Otrząśnij się z prochu i powstań, o ujarzmione Jeruzalem! Zerwij z szyi swej pęta, ujarzmiona Córo Syjonu!” Do świętego miasta przychodzi Bóg aby zamieszkać z ludem swoim, ono też umożliwi ludom i narodom bliskie relacje z Bogiem i będzie błogosławieństwem dla ludów i narodów; Ps 48:1-3,(2-4). Przychodząca Nowa Jerozolima, to Dom Boży który przedstawia Królestwo Boże; 1 Kron 17:14. Miasto zstępuje od Boga, co oznacza, że Bóg wzywa aby powstało, i sprawia że powstanie w dniach ostatecznych w wyznaczonym czasie; Ps 102:13-16,(14-17). Twórcą i budowniczym tego miasta jest sam Bóg, to dziedzictwo dla wierzących; Hebr 11:8-10. Nowa Jerozolima to dar Boży zstępujący z nieba dla ludzi szukających Boga i prawdy, Bóg w swoim planie nakreślił jak i kiedy ma przyjść Jego Królestwo i informuje nas o tych wydarzeniach; Iza 42:9. W ten sposób wypełniają się słowa modlitwy Pańskiej; Mat 6:10, „Przyjdź królestwo Twoje bądź wola Twoja jak w niebie tak i na ziemi.” Niebo i ziemia w których dzieje się wola Boża, to nowe niebo i nowa ziemia. Święte miasto skupiać będzie ludzi ceniących prawdę i prawość, sprawiedliwość i świętość, tych wszystkich którzy odwracają się od występku; Iza 59:20. Miasto to ma być miastem świętym, nie ma w nim fałszu czy obłudy, jest czyste, lśniące, drogocenne, kosztowne, wejdą doń zwycięzcy; Obj 3:12, tu sam Bóg zamieszka z dziećmi swymi; Hebr 8:11. Niektórzy jednak twierdzą, że to dotychczasowa Jerozolima zostanie w jakiś sposób odnowiona i przygotowana na przyjście Pana Jezusa Chrystusa, jednak nie może chodzić o literalną Jerozolimę w której mieszkają wyznawcy różnych wyznań i jest mnóstwo kościołów, cerkwi, bożnic, synagog i meczetów. Apostoł Paweł nazywa święte miasto; „Górnym Jeruzalem” odróżniając je wyraźnie od tego dolnego, żydowskiego Jeruzalem; Gal 4:26. Paweł wzywał aby wyjść poza obóz, poza literalną Jerozolimę w której nie mamy miasta które trwa, lecz pilnie szukamy tego które ma nadejść z woli Boga; Hebr 13:13,14. Nowa Jerozolima jest duchowa, lud tej Nowej Jerozolimy, to nie Żydzi z urodzenia, ale lud wiary spośród licznych ludów i narodów, któremu wcześniej mówiono, że nie są ludem, teraz nazwani będą synami Boga Żywego; Rzym 9:25,26. Teraz to jest Izrael duchowy, czyli przejawiający ducha swego ojca Abrahama który jest nazywany ojcem wiary; Rzym 4:16,17. Słowo Boże wyraźnie podkreśla, że nowe niebo i nowa ziemia które Jahwe stwarza, to Nowa Jerozolima i jej lud; Iza 65:17-19, „Bo oto stwarzam nowe niebo i nową ziemię; nie będą już wspominać dawniejszych, nikomu na myśl nie przyjdą. (18) Raczej cieszcie się i radujcie bez końca z tego, co Ja stwarzam. Bo oto stwarzam Jerozolimę jako radość, a jej lud jako wesele. (19) Cieszyć się będę z Jerozolimy i radować z mojego ludu. Nie będzie już w niej słychać głosów płaczu ani narzekania.” Jak nowe niebo i nowa ziemia nazwane zostały miastem świętym Nowym Jeruzalem, tak teraz Nowe Jeruzalem nazwane zostaje Oblubienicą Baranka; Obj 21:9,10. Już dawni prorocy hebrajscy opisywali Dawidową Jerozolimę jako Bożą Oblubienicę, Ezechiel wspomina o ślubnym stroju Jerozolimy; Eze 16:3,8,10-12. Niestety, tamta Jerozolima nie dochowała wierności swemu mężowi i została za karę oddalona, zburzona i spustoszona; Jer 3:1,20. Jednak tamta Jerozolima stała się pewnym obrazem tej Nowej, której twórcą i budowniczym jest sam Bóg; Eze 16:60-62. Ta Nowa Jerozolima jest wierna swemu przymierzu z Bogiem, a prawa Jego ma wypisane na sercu; Hebr 8:10. Dobrze przygotowuje się do swej roli Małżonki Baranka, a jej ozdobny strój stanowi odzwierciedlenie Bożej chwały, prawość i chwała Jahwe wzejdzie więc dla wszystkich narodów; Iza 61:10,11. Nowa Jerozolima nie jest oblubienicą Bożą jak miasto Dawida, lecz Barankową, co pokazuje że wypełniają się słowa Pana Jezusa mówiące, że Ojciec przygotowuje ucztę weselną swojemu Synowi; Mat 22:2. Suknie ślubne w każdej kulturze są wyjątkowo uroczyste i odmienne od codziennych ubrań, dzięki temu panna młoda jest rozpoznawalna jako osoba wchodząca w związek małżeński. Sam Bóg angażuje się w przygotowanie uczty i w przygotowanie Oblubienicy która jest ubrana w delikatne lśniąco białe szaty, które ukazują prawdę, prawość i sprawiedliwość świętych. Słowo Boże dla określenia piękna świętego zboru, używa symbolu przystrojonej oblubienicy której szaty są przetykane złotem i przystrojone klejnotami; Ps 45:13,14,(14,15), Obj 21:11,18. Bóg wyznacza czas zaślubin, daje prawdę, więc to Bóg pozwala jej się przyoblec, przystraja się ona prawdą, prawdziwą miłością i sprawiedliwością oraz prawymi czynami świętych; Obj 19:7,8. Tę samą figurę związku małżeńskiego Chrystusa z Oblubienicą, znajdujemy w obrazie historii Abrahama, który posyła swego sługę Eliezera, aby poszukał żony dla Izaaka. Rebeka radośnie przyjęła propozycję i została przyprowadzona do domu Abrahama zostając małżonką Izaaka. Podobnie Bóg przygotowuje nas abyśmy odbyli pewną podróż jak Rebeka, i przyszli do Domu Bożego zostając Oblubienicą ukochanego Syna naszego Boga; 1 Moj 24:22,30,36. A kto jest mężem i Oblubieńcem wybranki? Jest nim Jezus Chrystus; Mat 9:15, Mat 25:6, przychodzi właśnie do niej, ponieważ jest nią oczarowany; Pnp 4:7, „Cała piękna jesteś, przyjaciółko moja, i nie ma w tobie zmazy!” To Chrystus jest głową zboru, umiłował go i wydał zań samego siebie; Efez 5:22-27. Kiedy Chrystus przychodzi do Oblubienicy, rozpocznie się okres uczty weselnej i stanie się ona Małżonką, podobnie mówi o tym apostoł Paweł; 2 Kor 11:2. Jak widzimy, Nowa Jerozolima nazwana także Oblubienicą Baranka, nie jest jakąś bajeczną krainą próżniaków w zaświatach, ale konkretnym świętym zborem Bożym powołanym w dniach ostatecznych przez Boga; Dzie 17:31. Miasto pod władzą Króla królów, usunie anarchię, wojny i rewolucje, nienawiść wśród narodów, doprowadzi do wiecznego pokoju na ziemi; Zach 9:10. Już dziś musimy być gotowi, abyśmy kiedy Chrystus przybędzie, byli odpowiednio przyodziani i zaopatrzeni w oliwę wiedzy i mądrości; Mat 25:4,10.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Oto od tronu Boga Jan słyszy głos Najwyższego, który obiecuje zamieszkać z ludem swoim, cała historia ludzkości zmierza do jednego celu jakim jest Nowa Jerozolima w której z ludźmi zamieszka sam Bóg; Obj 21:3, „I usłyszałem donośny głos z tronu mówiący: Oto przybytek Boga między ludźmi! I będzie mieszkał z nimi, a oni będą ludem jego, a sam Bóg będzie z nimi.” Donośny głos od tronu, to głos samego Boga, to Boskie oznajmienie nadejścia Królestwa Bożego! Namiot, przybytek, oznacza miejsce zamieszkania, Bóg stale dążył aby wykazać że zmierza do tego, aby zamieszkać pośród ludzi w swoim Królestwie. Już podczas stworzenia pierwszych ludzi, Bóg przebywał razem z nimi i przechadzał się po zasadzonym przez siebie ogrodzie; 1 Moj 3:8, który jest obrazem świętego miasta. Najpierw symbolem tego zamieszkania z Bogiem i przybliżenia się do Niego, był namiot jaki Jahwe kazał wystawić Mojżeszowi; 2 Moj 25:8. Potem Salomon zbudował świątynię, dom który był siedzibą Boga; 1 Król 8:12,13. Tamte przybytki były wzorem i cieniem, rzeczywistością jest Dom Boży w postaci świętego miasta Nowej Jerozolimy, w której Stwórca zamieszka pośród swego ludu; Zach 2:10,11,(14,15). Bóg który zamieszkuje niebiosa, stale pokazywał drogę która wiedzie do pojednania z Nim i do tego, aby On mógł zamieszkać w swoim Domu z ludźmi, zamieszkać razem ze swoimi dziećmi i zapewnić im ochronę poprzez swoją obecność i chwałę; Mich 4:7. Jedynie człowiek jest w stanie nawiązać kontakt duchowy z Bogiem i panować nad ziemią i zwierzętami, prowadzić życie zapewniające istnienie Raju na ziemi, co było Bożym zamysłem; 1 Moj 2:9,10. Święte miasto Nowe Jeruzalem jest realizacją Bożego zamysłu zamieszkania z ludźmi, nazwane jest przybytkiem Boga; Iza 4:5,6, Jego świątynia, to duchowa świątynia w której zamieszka przez ducha swego; Efez 2:21,22. Jahwe przybędzie do swego domu i chwała Jahwe napełni całe miasto Nową Jerozolimę; Eze 43:4-7, Eze 48:35. W tym pięknym mieście zamieszka sam Jahwe Bóg; 3 Moj 26:11,12, Jan 14:2,23. Rozciągnie swój przybytek nad ludem swoim i otoczy mieszkańców opieką, a prawo swoje wypisze wszystkim na sercu; Eze 37:26-28. W granicach miasta będzie bezpiecznie i nie będzie tam słychać o złupieniu; Iza 57:13, Iza 65:25. Kiedy spełnimy określone warunki, Jahwe jest gotów zamieszkać z nami, Nowa Jerozolima to przybytek Boży, to świątynia która powstaje z ludzi; Hebr 3:6. W Nowej Jerozolimie spełni się wreszcie zamysł Boga o tym, aby zamieszkał z ludźmi prawymi i nienagannymi w swoim Królestwie; Ps 15:1-5, Jer 31:33. Bóg zamieszka z nami, a my będziemy ludem Jego, i sam Bóg będzie z nami; Eze 34:30,31, Zach 14:9. Nowe Jeruzalem to święty zbór Boży powstały w czasach ostatecznych; Ps 75:2,(3). To Dom Boży przygotowany dla ludów i narodów na dom modlitwy; Iza 56:7, w którym wraz z Bogiem i Barankiem zamieszka Oblubienica, małżonka Baranka; 1 Pio 2:5,6. A Jahwe napełni go kosztownościami narodów: Agg 2:7, Ps 112:2,3. Wówczas przybytek prostolinijnych rozkwitnie: Przy 14:11, i Stwórca nada radosny sens życiu obywatelom świętego miasta, gdzie wszyscy znajdą schronienie i bezpieczeństwo; Ps 27:4,5, Ps 31:20, (21).
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Bóg otrze nasze łzy, usunie to co powoduje płacz, ból i cierpienie zostaną usunięte; Obj 21:4, „I otrze wszelką łzę z oczu ich, i śmierci już nie będzie; ani smutku, ani krzyku, ani mozołu już nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy przeminęły.” W świętym mieście Nowej Jerozolimie, która powstaje na początku okresu Millenium, nie będzie śmierci przez tysiąc lat, nie znaczy to jednak, że nie będzie jej na zewnątrz świętego miasta, na całej ziemi dopiero na koniec tysiąclecia śmierć zostanie zniszczona; Obj 20:14. Wszystko to, co weszło na świat w wyniku grzechu i przekleństwa; 1 Moj 3:16-19, teraz w Nowej Jerozolimie zostanie usunięte, nie będzie śmierci, mozołu i smutku; Iza 25:7-9, Hebr 2:15. W świętym mieście nie będzie już żadnych cierpień, smutek i wzdychanie uciekną, można w to wierzyć: Obj 7:16,17. To bardzo pokrzepiające słowa że nie będzie płaczu i łez, oraz tego wszystkiego co dzisiaj nas nęka i trapi; Ps 6:6,(7), Ps 42:3,(4). Kiedy tylko Bóg i Jezus przychodzą do Nowej Jerozolimy, to w jednej chwili, w okamgnieniu, osuszone zostaną łzy z oczu ludzi; 1 Kor 15:52, powrócą nasi bliscy zmarli i zniknie rozpacz ze świętego miasta. Wraz z usunięciem śmierci usunięte zostaną choroby nękające ludzi, mieszkańcy świętego miasta otrzymają doskonałość i nieskażoność; 1 Kor 15:53-55. Doskonali ludzie będą potrafili zachować czystość moralną i umysłową, ponieważ będą mieli Boską naturę; 2 Pio 1:4. Jahwe przebaczy wszelkie nasze przewinienie i uzdrowi nasze dolegliwości, odmłodzi nasze ciała; Ps 103:3-5. Bóg okaże łaskę swemu ludowi, ponieważ znajdzie okup za niego, przywróci nam naszą prawość abyśmy bez problemów mogli postępować według prawości i sprawiedliwości, odmłodzi także ciała nasze; Hio 33:24-26. Rzeka Jordan przedstawia rzekę życia płynącą w świętym mieście; Obj 22:1, kiedy się zanurzymy w jej wodach siedem razy, nasze ciała staną się jak w dniach młodości; 2 Król 5:10,14, jeśli tylko będziemy naśladować Naamana, który chociaż trochę się zapierał, to jednak w końcu przezwyciężył w nim rozsądek i mądrość. W świętym mieście znikną powody do smutku, więc zniknie sam smutek, zapanuje radość, sam Bóg cieszył się będzie z tego co stwarza; Iza 65:19. Bóg który będzie przebywał pośród swego ludu, odpowie na nasze modlitwy i głośne wołanie; Ps 102:19,20,(20,21), Iza 30:19, będzie nas pocieszał i zastąpi cierpienia wiernych radością; Iza 35:10. Wspólne przebywanie z Bogiem w świętym mieście, oznacza koniec wszelkich nieszczęść, cierpień i śmierci, ponieważ Jahwe będzie chronił nasze miasto; Ps 46:5-7,(6-8), Ps 91:1,2. Usunięty zostanie krzyk i wrzask, który jest bardzo męczący i drażniący dla naszych uszu, rodzi niepokój, ponieważ jest przejawem tyranizowania ludzi, lub kojarzy się z nieszczęściem; 2 Moj 12:30. Krzykowi często towarzyszy bicie czy wymuszanie; Dzie 19:34, wrzask często wiąże się z przemocą, wywołuje niepokój i jest szkodliwy; Efez 4:31. Wszelkie negatywne zjawiska znikną, przybywający na Syjon będą pełni radości; Iza 61:3, Jer 31:12,13. Pierwsze rzeczy przeminą, czyli życie śmiertelne, pełne bólu i utrapienia którego nie będzie się nawet wspominać; Iza 43:18,19, Iza 65:16. Przeminie skażenie grzechem więc nie będziemy nim obciążeni; Jer 50:20. Jednak nie wszyscy wejdą do Królestwa Bożego, do świętego miasta Nowej Jerozolimy, czytamy że ciało i krew nie odziedziczą królestwa Bożego; 1 Kor 15:50, czyli ludzie cieleśni i grzeszni pozostaną na zewnątrz świętego miasta. W Nowej Jerozolimie Bóg osiąga swój cel, zbawienie ludzkości która odzyska utracone życie i szczęście.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jan nadal słucha Boga przemawiającego do niego z tronu; Obj 21:5, „I rzekł Ten, który siedział na tronie: Oto wszystko nowym czynię. I mówi: Napisz to, gdyż słowa te są pewne i prawdziwe.” Bóg zasiadający na tronie, to znak przybycia Jahwe do świątyni, do swego Domu: 2 Kron 18:18, Iza 6:1. Tronem Jahwe jest Nowa Jerozolima która przedstawia Królestwo Boże; Jer 3:17, Ps 47:8,(9). Podobnie jak król Dawid panował z Jerozolimy nad innymi królami i narodami, tak z Nowej Jerozolimy większy Król Dawid, Jezus Chrystus będzie panował nad ludami i narodami; Łuk 1:32,33, Iza 9:7. Nowa Jerozolima to tron Dawida; 2 Sam 7:16, Iza 16:5, z którego Król królów i Pan panów będzie panował; Obj 19:16. Nowa Jerozolima to dziedzictwo potomka Dawidowego Jezusa Chrystusa dla panowania nad światem; Rzym 4:13. Zanim Jahwe uczyni rzecz nową, oznajmia to swemu ludowi; Iza 46:10. Cały swój lud Jahwe czyni od podstaw jako nowy, oczyszczony z wszelkiego skażenia jakie jest na świecie, z bałwochwalstwa i bożków, z wszelkiej niemoralności i łotrostwa, już przygotowuje drogę dla swego ludu; Iza 43:19. Już Żydzi oczekiwali kiedy Jahwe przyniesie im nowe dni; Lam 5:21, ale dopiero w dniach ostatnich, Bóg czyni wszystko nowe i zbiera swój lud z czterech krańców świata; Łuk 13:29. Jahwe oczyszcza swój lud, i daje mu nowe serce i nowego ducha; Eze 36:25-27. Bóg usuwa to co stare i zastępuje nowym, czyli nowym ludem wiary, w tych nowych niebiosach i nowej ziemi będzie mieszkać prawość; 2 Pio 2:13. Całe stworzenie oczekuje objawienia tego co nowe, czyli „Synów Bożych:” Rzym 8:19-22. W starym świecie panuje niesprawiedliwość i bezprawie, wyzysk i smutek, w nowym, będzie panować sprawiedliwość i pokój, poczucie bezpieczeństwa i radość, tam gdzie do tej pory było jedynie pustkowie, teraz będzie rozradowany lud Boży; Iza 35:1,2. Sam Najwyższy oznajmił, że oto czyni wszystko nowe, nie będzie to jakieś lekkie odnowienie czy niewielki remont świata czy któregoś z wyznań, to nie jakaś zmiana ceremonii czy przemalowanie i zmiana barw, lecz całkowite odnowienie, nowe od podstaw. Oświadczenie Jahwe jest bardzo ważne, dlatego Bóg mówi do Jana aby to koniecznie zapisał, ponieważ słowa te są wierne i prawdziwe; Obj 19:9, Obj 22:6. Te słowa mają szczególne znaczenie, ponieważ dotyczą dzieła Bożego które On zaplanował dla naszego zbawienia. Możemy trzymać się naszej nadziei, bo wierny jest ten który złożył obietnice; Hebr 10:23, Tyt 1:2. Wszystko co Jahwe obmyślił, na pewno się spełni; Iza 14:24. Dziewica Izraelska, nowy lud Boży zostanie odbudowany i jeszcze będzie się weselił; Jer 31:4.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Bóg dalej przemawia do Jana; Obj 21:6, „I rzekł do mnie: Stało się. Jam jest alfa i omega, początek i koniec. Ja pragnącemu dam darmo ze źródła wody żywota.” Słowo „Stało się,” pada już po raz drugi; Obj 16:17, a oznacza, że oto wypełniają się długo wyczekiwane obietnice, oto stało się, oto wypełniają się słowa dotyczące przyjścia królestwa Bożego które przychodzi w postaci świętego miasta. Bóg nie ma ani początku ani końca, co zatem oznaczają słowa, że jest Alfą i Omegą? Chociaż Jahwe nie ma początku ani końca, sam wyznacza początek i koniec wszystkiego, jest tym, który ustanawia początek, swój ogólny ład, jest inicjatorem rozpoczynającym bieg wydarzeń, jest początkiem; Iza 44:6, Iza 48:6,12. Zstąpienie na ziemię Nowej Jerozolimy stanowi realny początek Bożego Królestwa na ziemi, podczas gdy wylanie siódmej czaszy gniewu Bożego wyznacza koniec starego świata. Nawet jak jego elementy będą jeszcze istnieć na zewnątrz świętego miasta, to królestwo pod panowaniem Jezusa, będzie zajmować coraz to nowe obszary ziemi, aż w końcu będzie panować pod całym niebem i nad całą ziemią; Rzym 11:36, Dan 2:44. Bóg jest początkiem i końcem wszystkiego, znaczy to że wyznacza koniec starego świata i ustanawia początek nowego, daje początek Nowej Jerozolimie; Iza 41:4. Bóg jest Stwórcą świata i rozpoczynającym realizację swego zamysłu co do ludzi i ziemi; Obj 1:8. Jahwe jest także końcem w tym sensie, że to co zaczyna, doprowadza do szczęśliwego końca. Niektórzy twierdzą, że skoro na ziemi istnieją wojny, przemoc i zło, to Bóg źle to uczynił. Jednak Bóg jeszcze nie zakończył realizacji swego planu co do ziemi i ludzi. Na wszystko jest wyznaczony czas, jednak skoro Bóg mówi że zaspokoi potrzeby pragnących, to na pewno tak się stanie, źródłem wody żywota jest sam Bóg Jahwe; Jer 2:13, Jer 17:13, Ps 36:8,9,(9,10). Żywa woda symbolizuje ducha świętego i prawdę zaspokajającą potrzeby człowieka; Obj 7:15-17. Bóg da tej wody wszystkim pragnącym i spragnionym, czyli tym, którzy przychodzą do świętego miasta i chcą być posłuszni prawom Królestwa Bożego i jego porządkowi; Przy 13:14, Iza 49:10. Wszystkie potrzeby spragnionych zostaną zaspokojone; Mat 4:4, Mat 5:3,6. Bóg odpowie tym wszystkim spragnionym i szukającym wody, przychodzącym do Niego; Iza 55:1-4. Znajdziemy wybawienie u źródeł, przy tronie Jahwe w Nowej Jerozolimie; Obj 22:1,17, Iza 12:2-6. Każdy kto wejdzie do świętego miasta, będzie mógł otrzymać dar życia bez żadnych osobistych zasług, za darmo, z łaski, na podstawie wiary w dar ofiarny Baranka Bożego, który gładzi grzechy świata; 1 Jan 1:7. I wszyscy spragnieni zaspokoją swoje pragnienie; Iza 65:14, Zach 14:7-9. Życie ludzi uzależnione jest od wody bez której szybko się kończy, dlatego woda jest symbolem ducha Bożego który dodaje sił życiowych i orzeźwia, Bóg postanowił takiej właśnie życiodajnej wody dostarczyć człowiekowi; Eze 47:9. Jednak nie wystarczy być spragnionym aby tej wody otrzymać, do wody trzeba jeszcze przyjść, trzeba być gotowym do podjęcia wysiłku aby to pragnienie zaspokoić; Jan 4:13,14, Jan 7:37,38, spragniony musi jeszcze wierzyć że tę wodę znajdzie u Jezusa w Domu Bożym; Łuk 2:49.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Cały czas mówi Bóg i teraz składa obietnice dla zwycięzców; Obj 21:7, „Zwycięzca odziedziczy to wszystko, i będę mu Bogiem, a on będzie mi synem.” To co Bóg tworzy nowe, czyli Nowe Jeruzalem odziedziczą zwycięzcy, odziedziczą święte miasto Nową Jerozolimę, odziedziczą społeczność z Bogiem, życie wieczne i radość. Zwycięzcy, to ludzie którzy idą drogą Bożą, pokonują trudności przechodząc jak przez ogień próby; Zach 13:9. Dobra Boże się dziedziczy, dzieci Boże otrzymują je na określonych warunkach, stają się wówczas ich gospodarzem, odziedziczymy razem z Jezusem tron Boży, Nową Jerozolimę, Królestwo Boże; Obj 3:21. To w świętym mieście będzie ogród z drzewem żywota z którego Bóg pozwoli jeść zwycięzcom; Obj 2:7, Obj 3:12, Iza 58:11. To Oblubienica Baranka jest jak ogród kwiecisty pełen cudownych wonności zbawienia; Pnp 4:16, „Zerwij się, wietrze północy! Bywaj, wietrze południa! Powiejcie przez mój ogród, by się rozprzestrzeniły jego wonności. Niech umiłowany mój wejdzie do swego ogrodu i niech pożywa jego najwyborniejsze owoce.” Wszyscy są zachęcani do podjęcia walki z grzechem i słabościami, aby należeć do zwycięzców; Obj 12:11. Zwycięzcy to ludzie gotowi do pracy i walki aż do zwycięstwa, będą w Domu Bożym przed tronem Boga; Obj 15:2, gdzie nie będzie śmierci; Obj 2:11,17,26-28, Obj 3:5,12,21. To wielki przywilej mieć dziedzictwo w Domu Bożym; Ps 24:3,4, Efez 2:19, to wielki przywilej zostać dzieckiem Bożym; Jan 1:12, Gal 3:26,27, 1 Jan 3:1,2. Obyśmy wszyscy poznali dokładnie Boga na tyle, abyśmy wiedzieli do jakiej nadziei nas powołał i czym jest dziedzictwo dla świętych; Efez 1:17,18, Gal 4:6,7, Kol 1:12,13. Ludzie pragnący życia wiecznego w Jezusie i uznający Jego Ojca za swego Boga, staną się pełnoprawnymi dziećmi Bożymi; Mat 5:9. Sprawiedliwi odziedziczą ziemię jako Królestwo Boże; Mat 5:5. Dlatego bądźmy naśladowcami tych, którzy dziedziczą obietnice; Hebr 6:12, Hebr 1:14. Zwycięzcy zamieszkają w świętym mieście, wówczas Bóg zamieszka z ludźmi i będzie nam Bogiem, a my będziemy synami i córkami; 2 Kor 6:18.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Następnie Bóg wydaje wyrok na wszystkich niegodziwców; Obj 21:8, „Udziałem zaś bojaźliwych i niewierzących, i skalanych, i zabójców, i wszeteczników, i czarowników, i bałwochwalców, i wszystkich kłamców będzie jezioro płonące ogniem i siarką. To jest śmierć druga.” Czym jest jezioro ognia i siarki? To jest śmierć druga, czyli śmierć na zawsze, bez możliwości zmartwychwstania; Obj 20:14,15. Ci którzy chodzą wygodną drogą grzechu i dogadzania sobie, nie podejmują próby wejścia do świętego miasta, zostaną ukarani. Zwycięzcy którzy znajdą się w świętym mieście, unikną drugiej śmierci; Obj 2:11, Przy 10:7. A kto się znajdzie w tym jeziorze ognia i siarki? Na pierwszym miejscu wyliczeni są ludzie bojaźliwi; Mat 10:28, są to ludzie bojący się drugich i ze strachu będący gotowi im ulegać, boją się utraty przyjaciół czy groźby prześladowania, trwoży ich lęk; Mar 8:38, Jan 12:42, 1 Pio 3:14. Ludzie niewierzący to ateiści, komuniści i osoby pokładające swoją ufność we własnych poglądach, tacy, którzy nie mają wiary w obietnice Boże; 2 Tes 1:8, 2 Tes 2:12, Iza 29:5. Niektórzy utracili swoją wiarę, są bojaźliwi i opuszczają Boga, trzymają się z daleka; Hebr 3:12, Hebr 10:38,39, Ps 73:27. Skalani, to ludzie ulegający swoim namiętnościom, którzy popełniają uczynki ohydne i plugawe, którzy żyją obyczajem pogan; Rzym 1:24, Efez 4:19. Zabójcy także mają udział w jeziorze ognia i siarki; Ps 5:6,(7),1 Jan 3:14,15. Rozpustnicy także nie znajdą uznania Bożego; Efez 5:5, Hebr 13:4. Również ludzie uprawiający bałwochwalstwo, którzy oddają cześć stworzeniu a nie Stwórcy, do królestwa Bożego nie wejdą; Gal 5:20,21, Oze 4:12, Rzym 1:25. Bałwochwalcy zginą, a wraz z nimi ich bożki, gdyż Jahwe zamierza wyniszczyć wszystkie bożki świata, ludzkość oddawać będzie cześć wyłącznie Bogu Jahwe: Iza 2:8,18, Jer 10:11. Niektórzy tak mocno trwają przy swoich niegodziwościach i swej wierze w bożki, że nawet plagi jakie na nich spadną, nie doprowadzą do odstąpienia od swego bałwochwalstwa; Obj 9:20,21. Ludzie zajmujący się mistycyzmem i czarami, wywołujący duchy i uprawiający magię, to ludzie zniewoleni przez duchy i zajmujący się okłamywaniem i otumanianiem duchowo ludzi, co nie znajduje Bożego uznania; Obj 18:23. Rozpustnicy ani cudzołożnicy, ani złodzieje ani pijacy, także do królestwa Bożego nie wejdą; 1 Kor 6:9,10, Gal 5:19-21. Również kłamcy znajdą się w tym gronie, kłamstwo niszczy relacje z drugimi, przyczynia się do szerzenia obłudy i do manipulowania drugimi; Jan 8:44, Kol 3:9. Dzisiaj kłamie cały świat, kłamią politycy, kłamią urzędnicy, kłamią też duchowni, którzy posługują się kłamstwem do zwodzenia ludzi; 2 Tes 2:9-12, 1 Tym 1:10. Dzieci Boga muszą wystrzegać się kłamstwa, skoro sami domagamy się od drugich szczerości, to nie możemy kłamać; Obj 14:5, Efez 4:25. Kłamcy to ludzie którzy nie kochają prawdy, więc i nie szukają prawdy, nie szukają też Boga, ale naginają prawa i w fałszywym świetle przedstawiają Boga, a Jego zamysł starają się dopasować do swoich poglądów; Iza 5:20, Iza 28:15, 1 Tym 4:2. Wszyscy oni nie otrzymają dziedzictwa Bożego, tego co Bóg czyni jako nowe, pozostaną na zewnątrz świętego miasta Nowej Jerozolimy i będą czekać na drugą śmierć; Przy 19:9, Hebr 10:26. U wielu ludzi wiara jest jedynie pozorem, publicznie oznajmiają że znają Boga, lecz swymi uczynkami się go zapierają, na ich ustach są tylko kłamstwa; Tyt 1:16, Ps 50:16-19. Upór i zła wola, doprowadzą ich do bram śmierci, wszystkich tych ludzi spotka druga śmierć, oznacza ona wieczne unicestwienie rozmyślnych grzeszników; Eze 38:21-23. Każdy ma wybór dobra lub zła, prawdy lub fałszu, światła lub ciemności, jednak pomimo sprzyjających warunków, wielu nie chce dokonać w swoim życiu pewnych zmian, aby nie podlegać temu sądowi. Wszyscy dopuszczający się wymienionych czynów, będą na zewnątrz świętego miasta w ciemności, i będą podlegać temu sądowi; Mat 22:13. Ciemność przedstawia krainę cienia, śmierć, grób, ducha świata, z dala od oblicza Bożego lub zakrycie oblicza Bożego przed nimi, wyrzucenie na zewnątrz, wymazanie z księgi życia, brak błogosławieństwa. Chrystus będzie zbierał do spichlerza, do Nowej Jerozolimy to co ma wartość, a reszta pozostanie na zewnątrz i będzie podlegać spaleniu; Mat 3:12.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Skończył przemawiać Bóg, i teraz przyszedł jeden z siedmiu aniołów; Obj 21:9, „I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, którzy mieli siedem czasz, napełnionych siedmiu ostatecznymi plagami, i tak się do mnie odezwał: Chodź, pokażę ci oblubienicę, małżonkę Baranka.” Aniołowie ci wylewali czasze gniewu Bożego; Obj 15:1, Obj 16:1, Obj 17:1. Ludziom którzy postępują na przekór Bogu, wylali nie jedną plagę, ale siedem; 3 Moj 26:21. Jeden z tych aniołów, pokazuje teraz Janowi Oblubienicę, Małżonkę Baranka. Relacja Boga z narodem Izraela, ukazana jest w Słowie Bożym przy pomocy terminologii związanej z małżeństwem. Mężem Izraela był Jahwe który poślubia Izraela określonego mianem żony; Iza 54:5,6, Eze 16:7-14. Jednak Izrael wielokrotnie łamał warunki wierności i małżeńską przysięgę, aż w końcu został oddalony jako małżonka która prowadzi się niemoralnie. W księdze Objawienia Bóg przygotowuje Nową Jerozolimę, jako Oblubienicę, Małżonkę Baranka i przystraja ją czystą szatą prawdy i świętości, aby była gotowa na przyjście Małżonka; Mat 22:1-10. Również Paweł ukazuje zbór Boży jako zaślubiony Chrystusowi; Rzym 7:4, 1 Kor 6:14-20. Chociaż cały rozdział; Obj 21, mówi w zasadzie o wizji świętego miasta Nowej Jerozolimy jaką Jan otrzymał, to jednak anioł nazywa to miasto Oblubienicą Baranka; Obj 19:7. Ci którzy zdecydują się wejść do Nowej Jerozolimy, staną się Małżonką Królewską; Ps 45:9,13,14, (10,14,15). W Izraelu, pierwszym etapem małżeństwa był podpisany kontrakt przez rodziców, on był już prawnym aktem zaślubin czyniąc z nich męża i żonę. Wówczas rodzice ustalali ekonomiczne zabezpieczenie kobiety w postaci posagu i zapłaty ze strony męża, wtedy następował drugi etap zaślubin w którym oblubieniec przybywał ze swoimi przyjaciółmi; Jan 3:29, do domu oblubienicy w celu zaproszenia jej i poprowadzenia do domu oblubieńca. Potem następowało uroczyste wprowadzenie oblubienicy z druhnami, do domu oblubieńca i rozpoczęcie przyjęcia weselnego, trwającego często nawet do tygodnia czasu; 1 Moj 24:67. Jak doszło do podpisania kontraktu przez Jezusa dla zaślubin Oblubienicy? Zapłatą ze strony Oblubieńca dla poślubionej narzeczonej jest ze strony Chrystusa, okup złożony w postaci własnej śmierci; 1 Kor 6:20, 1 Kor 7:23. Jezus poślubia małżonkę, za którą drogo zapłacił; 1 Pio 1:18,19, Obj 5:9,10. Po zaślubinach nastanie czas na ucztę zaślubin Baranka w Domu Bożym na świętej górze, gdzie przybędą zaproszeni; Obj 19:9. Bóg przybywa na Syjon, do swego Domu; Iza 24:23, gdzie wyprawi wielką ucztę dla swego ludu; Iza 25:6, Ps 22:26,(27), Ps 23:5,6. Małżeństwo to wspólne zamieszkanie, budowa wspólnoty której nic nie rozerwie, i budowa miłości; Iza 49:16-18.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Teraz Jan jest wzięty na wysoką górę, aby mógł z wysoka lepiej przyjrzeć się świętemu miastu Nowej Jerozolimie. Wcześniej widział je z daleka; Obj 21:2, teraz widzi z bliska i z góry, ogląda szczegóły miasta, jego kształt, sposób budowy, rozmiary, blask szlachetnych kamieni i jego chwałę, widzi jego fundamenty, mury i materiały budowlane z których powstaje; Obj 21:10, „I zaniósł mnie w duchu na wielką i wysoką górę, i pokazał mi miasto święte Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga,” Wizje często służą Bogu do ukazywania swym sługom nadchodzących wydarzeń, oto w wizji jaką Jan otrzymał, duch pochwycił go i zaniósł na wysoką górę; Eze 1:1, Eze 8:3, Jan znalazł się w dniu Pańskim i zobaczył wydarzenia tego czasu; Obj 1:10. Jan nie ujrzał literalnej góry Syjon, ale górę duchową, jest to góra czystego wielbienia Boga w duchu i w prawdzie gdzie budowany jest Dom Boga; Ps 3:4,(5), Ps 43:3. Tu Bóg stawia swoje święte miasto, Nową Jerozolimę którą anioł pokazuje Janowi, jako Oblubienicę Baranka; Dzie 15:16,17. W Izraelu, nazwa góry Syjon, została z czasem rozciągnięta na sąsiednią górę Moria razem ze świątynią; 2 Kron 3:1, Ps 76:2,(3), potem na całą Jerozolimę; Ps 51:18,(20), aż wreszcie stała się symbolicznym określeniem całego Izraela; Iza 51:16. Dzisiaj święta góra Syjon, jest symbolem Izraela wiary; Gal 6:16, Jan 1:47, i na tej obrazowej górze, ma być wzniesiona budowla Boża, Nowa Jerozolima gdzie będą mogli zamieszkać dzieci Boże; Rzym 9:33, Iza 28:16. Jahwe na świętej górze buduje miasto warowne z którym wrogowie będą walczyć, ale go nie przemogą; Iza 54:17, Łuk 21:15. Bóg Jahwe przybywa do świętego miasta, do swego królestwa, wnosząc do niego chwałę swoją; Eze 43:1,2,4. Góry są symbolem kultu; 5 Moj 12:2-4, 2 Kron 21:11, dlatego góra Boża w swoim czasie ma przeważyć wszystkie inne góry i je zdominować; Mich 4:1,2, Iza 2:2,3. Wywyższenie góry Bożej doprowadzi do usunięcia innych gór; Obj 16:20. Bóg który przybywa na Syjon, do Nowej Jerozolimy, szybko doprowadza do tego, że stara ziemia i niebo pierzchło, i już ich nie znaleziono; Obj 20:11. I na tej górze ludu czystej wiary, człowiek który podejmie trud aby się na nią wspiąć, będzie mógł nawiązać społeczność z Bogiem; Eze 40:2, Mat 5:14. Nowe Jeruzalem jest nazwane Oblubienicą Baranka, ponieważ Baranek będzie panował w tym świętym mieście, i jest ono utożsamione z tymi, którzy w tym mieście zamieszkają; Obj 14:1. Miasto zstępuje z nieba od Boga, ponieważ to Bóg jest sprawcą jego zaistnienia, Jahwe daje ludzkości to święte miasto, jako dziedzictwo obiecane już Abrahamowi. Bóg zapowiada nadejście zbawienia dla świętego miasta; Iza 62:11,12, (Poz), „Oto Jahwe ogłasza aż po krańce tej ziemi: - Powiedzcie Córze Syjonu: Oto nadchodzi twój Zbawca! Oto wraz z Nim [idzie] Jego nagroda, a przed Nim jego odpłata. (12) Ludem Świętym nazywać ich będą, Odkupionymi [przez] Jahwe, a ciebie zwać będą Poszukiwaną, Miastem nie opuszczonym.”
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Święte miasto wyróżnia się blaskiem chwały Bożej; Obj 21:11, „ mające chwałę Bożą; blask jego podobny do blasku drogiego kamienia, jakby jaspisu, lśniącego jak kryształ.” Jan z wysokiej góry, ogląda piękno i panoramę miasta świętego, a tu, jest do oglądania coś szczególnego, święte miasto Nowa Jerozolima, Oblubienica Baranka, przypominająca z wyglądu blask szklistego złota pełnego rozbłysków we wszystkich kolorach tęczy. Opis świętego miasta jest symboliczny, materiały z których jest ono zbudowane, to złoto, perły i kamienie szlachetne, wszystko co najbardziej trwałe, piękne i wartościowe u ludzi. Święte miasto nie jest jak inne zwykłe miasta, ale lśni blaskiem chwały Bożej, otacza je blask świętości i prawdy którymi ma świecić narodom; Iza 60:1-3,(Poz), „Powstań, rozbłyśnij jasnością, Jeruzalem, albowiem twa światłość przybyła i chwała Jahwe wzeszła nad tobą! (2) Bo oto ciemność zalega ziemię i mrok otula narody. Ale nad tobą wschodzi blask Jahwe i Jego chwała widnieje nad tobą! (3) I obce narody podążą do twojej światłości, a monarchowie - do blasku twego wschodu.” Miasto odbija jasność i blask chwały Bożej podobnie jak wielkie kryształowe lustro, a Bóg je umacnia; Iza 62:1,6,7. Piękno Nowej Jerozolimy jest nie do opisania, psalmista wyraża swój zachwyt nad jej pięknem; Ps 48:1-3,(2-4). Miasto odbija jasny blask chwały Bożej, co oznacza że odbija światło obecności Boga w mieście, tu mienią się piękne i wyjątkowe cechy mieszkańców miasta którzy potrafili ciężko pracować nad sobą i potrafią odbijać cechy samego Boga. Szlachetne kamienie przedstawiają duchowe wartości cnót i przymiotów tych, którzy stanowić będą mieszkańców Nowej Jerozolimy. Wszystko to ma nam uświadomić, że Nowe Jeruzalem będzie zadziwiająco piękne, cenne i chwalebne ponad wszystko to, co potrafimy sobie wyobrazić. Chwała Boża jest źródłem światła, w tym świetle miasto lśni żywymi kolorami jak blask krystalicznego jaspisu; Obj 4:3. Nowa Jerozolima odbija światło chwały Bożej, która napełnia Przybytek, szklistość pozwala na odbijanie się światła i kolorów. Kamienie mają zróżnicowaną kolorystykę którą można się zachwycać jak kolorami tęczy. Ten blask przedstawia doskonałe piękno, a miasto jest darem dla narodów; Jer 33:9. Dlatego będzie pełne poznania Jahwe jak morze jest pełne wód; Iza 11:9. Chcąc należeć do Oblubienicy Baranka i mieć prawo do wejścia do Nowej Jerozolimy, musimy być nienagannymi dziećmi Boga, bez skazy pośród ludu złego i przewrotnego, mamy świecić jak światła na niebie; Fil 2:15.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dalej Jan opisuje szczegóły tego miasta; Obj 21:12,13, „Miało ono potężny i wysoki mur, miało dwanaście bram, a na bramach dwunastu aniołów i wypisane imiona dwunastu plemion synów izraelskich. (13) Od wschodu trzy bramy i od północy trzy bramy, i od zachodu trzy bramy, i od południa trzy bramy.” Oto nadszedł czas, aby Jahwe odbudował miasto święte, Nową Jerozolimę; Ps 75:2,(3). Jest to miasto prawdziwego Boga które ma solidne fundamenty i o którym wypowiadane są chwalebne rzeczy; Ps 87:1-3. Mur miasta wyznacza obszar świętości i opieki Bożej, broni osobom nieupoważnionym wstępu do miasta, wyznacza granicę, oddziela i zapewnia ochronę, mur przedstawia usługujących świętemu miastu którzy ochraniają je. Jest to miasto wznoszone przez Boga dla ocalenia swego ludu, mury są symbolem wybawienia które znajdziemy za murami tego miasta; Iza 26:1,2, Iza 60:18. Każdy kto schroni się w murach miasta, znajdzie schronienie i bezpieczeństwo, nawet jak walczyć będą z nim, nie przemogą go; Jer 1:18,19. Wielkie i bezpieczne miasto, otoczone wysokimi murami zapewniającymi bezpieczeństwo, jest tęsknotą wielu ludzi; Ezech 48:30-35, Zach 2:5,(9). Liczba dwanaście przedstawia doskonały Boży porządek, pełnię i symetrię. Mamy tu mowę o dwunastu bramach, dwunastu aniołach, dwunastu plemionach izraelskich i o dwunastu apostołach, czytamy o dwunastu fundamentach i dwunastu perłach. Wstęp przez bramy mają ci, którzy wyprali swoje szaty, muszą więc spełniać określone wymagania; Obj 22:14. Dwanaście bram po trzy z każdej strony, świadczy, że będzie ono przyjmować ludzi z każdej strony świata, z północy i z południa, ze wschodu i z zachodu. Bramy zapewniają komunikację pomiędzy rozdzielonymi stronami, wiodą do świętego miasta, którego już Abraham oczekiwał jako miasta, którego twórcą i budowniczym jest Bóg; Hebr 11:10,12-16. Na bramach wypisane są imiona dwunastu plemion synów izraelskich, ale to nie znaczy, że do miasta wstęp będą mieli jedynie Żydzi, ponieważ wchodzą do niego zwycięzcy; 1 Jan 5:4, Obj 15:2. Imiona dwunastu plemion Izraela, nie oznaczają więc, że wpuszczani będą tylko Żydzi z urodzenia, ale oznaczają pełnię zwycięzców ludu Bożego, jakim jest Izrael duchowy, rozproszone pokolenia ludu wiary; Jak 1:1, Dzie 8:1. Prawo do wejścia będzie miało dwanaście plemion Izraela wiary, który jest wybrany spośród ludów i narodów, wstępujący do świętego miasta; Gal 6:16, Rzym 9:8. Potwierdzają to słowa Psalmu, które mówią o tym, kto może wstąpić na świętą górę, a mówią o ludziach prawych, a nie o ludziach niegodziwych, ale z określonego narodu, jak to twierdzą niektórzy; Ps 24:3,4. Wchodzą do niego reprezentanci prawego ludu Bożego; Iza 26:2, Mal 3:18. Bóg nie jest stronniczy, nie patrzy na narodowość czy kolor skóry; Dzie 10:34,35, Dzie 15:9. Imiona dwunastu plemion, są tu jedynie cieniem rzeczywistości; Rzym 15:4, symbolem prawdziwego ludu Bożego; 2 Moj 28:21, 2 Moj 39:14. Izrael jest tu symbolem, podobnie jak Nowa Jerozolima czy Oblubienica Baranka, podobnie jak złoto, kamienie szlachetne czy perły. Spójrzmy, jak przy pomocy tych symboli, prorok Izajasz opisuje utworzenie świętego miasta Nowej Jerozolimy; Iza 54:11-14, „O ty biedna, smagana burzami, niepocieszona! Oto Ja twe kamienie na diamentach osadzę, a fundamenty twoje na szafirach! (12) Blanki twych baszt wykonam z rubinów, a twoje bramy z kryształów i wszystkie twe mury z drogich kamieni. (13) A wszyscy twoi synowie uczniami Jahwe się staną. Wielka będzie pomyślność twych dzieci. (14) Utwierdzona będziesz w sprawiedliwości, wolna od ucisku - więc bać się nie będziesz, i bez trwogi - bo nie będzie mieć do ciebie przystępu.” Bramy to bramy chwały, ponieważ pozwalają aby tymi bramami wniesiono chwałę ludów i narodów; Iza 60:18, Obj 21:24,26. Ludy i narody przedstawiają sług prawości, którzy wnoszą do niego niezwykłe piękno ludów i narodów, cenne i wartościowe cechy w oczach Boga; Dzie 14:22, 1 Pio 4:18. Droga do świętego miasta wiedzie wąską drogą i ciasną bramą wysiłków jakie trzeba podjąć, aby się dostać do świętego miasta, nie każdy znajdzie wejście do niego; Mat 7:14. Bóg jest tym, który daje fundamenty świętego miasta, posyłając Jezusa i na nim budując miasto święte, a każdy z nas może być Bożym współpracownikiem i być zaangażowanym w budowaniu Domu Bożego; 1 Kor 3:9-15, „Jesteśmy bowiem współpracownikami Boga, a wy jesteście uprawną ziemią Bożą, budowlą Boga. (10) Dzięki udzielonej mi przez Boga łasce położyłem fundament jako zręczny architekt, ale buduje ktoś inny. Niech każdy jednak patrzy na to, jak buduje. (11) Nikt bowiem nie może położyć innego fundamentu, oprócz tego, który już został położony, a jest nim Jezus Chrystus. (12) Czy ktoś buduje na tym fundamencie złotem, srebrem czy drogimi kamieniami, czy też drzewem, sianem lub słomą, (13) okaże się w dzień sądu, który ujawni dzieło każdego. Objawi się on w ogniu, a ogień ten wypróbuje, jakie jest dzieło każdego. (14) Jeżeli czyjeś dzieło ostoi się, to budowniczy otrzyma nagrodę. (15) Jeżeli zaś spłonie, to utraci on nagrodę, choć sam ocaleje, lecz będzie podobny do tego, kto przeszedł przez ogień.”
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Na czym postawiony jest wielki mur miasta? Obj 21:14,15, „A mur miasta miał dwanaście kamieni węgielnych, na nich dwanaście imion dwunastu apostołów Baranka. (15) A ten, który rozmawiał ze mną, miał złoty kij mierniczy, aby zmierzyć miasto i jego bramy, i jego mur.” Każda budowla potrzebuje solidnych i trwałych fundamentów, mur miasta także ma takie solidne fundamenty; Iza 49:16. Nowe Jeruzalem jest strzeżone i bezpieczne, przedstawia to wielki i wysoki mur, którego siła polega na tym, że wsparty jest niby o fundament, o apostołów. Pokazuje to, że w budowie Domu Bożego apostołowie będą mieli szczególną rolę i wyjątkowo odpowiedzialne zadania; Łuk 21:5. Już Salomon kazał wydobywać wielkie kamienie na fundamenty Domu Bożego; 1 Król 5:17,(31), 1 Król 6:7. W murach miasta literalnej Jerozolimy, są wbudowane kamienie o rozmiarach ponad dwudziestu metrów długości, dwa i pół wysokości i prawie trzy metry szerokości, to naprawdę solidny fundament. Wielkie i szlachetne kamienie umieszczone w warstwach muru, uwypuklają stabilność i trwałość muru. W Nowej Jerozolimie apostołowie staną się fundamentem świętego zboru. Jan pisze o dwunastu takich wielkich kamieniach fundamentowych, na których jest dwanaście imion dwunastu apostołów; Efez 2:19-22. Jezus wybrał apostołów osobiście i oznaczył tym sposobem, a ich nauczanie, usługiwanie i przykład są dla nas wzorem; Łuk 6:13, Iza 14:32. Chcąc znaleźć się w Nowej Jerozolimie, koniecznie musimy poznać nauki apostołów i oprzeć na nich swoje wierzenia. Mają oni kwalifikacje aby być fundamentem naszej wiary, pozostawili dobry przykład; Jan 6:70, Obj 12:1, i nikt inny nie może zająć ich miejsca, apostołowie nie potrzebują żadnych następców; 2 Kor 11:13. Jezus Chrystus jest Kamieniem Węgielnym, z którym są powiązane fundamenty, a wraz z nimi cała budowla Domu Bożego, który w dniach ostatecznych ma być odbudowany, ściśle według wzoru jaki pozostawił Pan Jezus Chrystus; 1 Kor 3:11, 1 Pio 2:3-10. Wysoki mur zapewnia całkowite bezpieczeństwo, jednak to fundamenty muru zapewniają jego trwałość i stabilność, dają siłę i pozwalają prowadzić budowę; 2 Kron 8:16. Złoty kij mierniczy to miara która się nazywa prętem, zawiera sześć łokci i dwa cale; Eze 40:5. Mierzenie miarą, oznacza dozór nad trwającą budową świętego miasta, apostoł Jan już raz uczestniczył w pomiarach; Obj 11:1, osobiście mierzył ołtarz i świątynię, teraz czyni to anioł, może dlatego że świątynia znacznie urosła i teraz jest ogromna. Kiedy Jan ją mierzył, nawet nie podawał do wiadomości wyników pomiarów, a o murze i bramach nawet nie wspominał. Teraz Jan obserwuje dokonywanie pomiarów miasta, w którym zamieszka Jahwe; Eze 48:35. Oto buduje się Dom Boga którego kamieniami są ludzie wiary; 1 Kor 3:16,17, dokładne, drobiazgowe mierzenie miasta sugeruje pewność budowy i pewność powstania tej rzeczywistości; Zach 2:1-4,(5-8). Mierzone są także bramy, co oznacza, że są określone wymogi co do wejścia do miasta. To nadzwyczajna budowla Boża która wkrótce zostanie otwarta; Dzie 15:16,17, Obj 11:19.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jan dalej opisuje mierzenie świętego miasta i jego wygląd; Obj 21:16,17, „A miasto jest czworokątne, i długość jego taka sama, co szerokość. I zmierzył miasto kijem mierniczym na dwanaście tysięcy stadiów; długość jego i szerokość, i wysokość są równe. (17) Zmierzył też mur jego, który wynosił sto czterdzieści cztery łokcie według miary ludzkiej, którą się posłużył anioł.” Miasto jest olbrzymie a jego podstawą jest czworokąt, jego szerokość jest równa długości i wysokości co daje sześcian, który jest symbolem doskonałości, i trwałości, i porządku. Wymiary miasta obrazują pełnię i doskonałość, ponieważ wynoszą dwanaście tysięcy stadiów, a liczba określająca wysokość muru, to sto czterdzieści cztery łokcie, co także jest pochodną liczby dwanaście która przedstawia doskonałość ludu Bożego. Sznur mierniczy przedstawia budowę świętego Domu Bożego, jako przywrócenie prawdy, prawości i sprawiedliwości; Iza 28:17. W Nowej Jerozolimie ma zamieszkać Bóg, więc jest ona przedstawiona w formie sześcianu, podobnie jak miejsce najświętsze w świątyni Salomona, które jest obrazem miejsca w którym przebywa Jahwe; 1 Król 6:19,20. Jest to wskazówką, że duchowa świątynia Jahwe, będzie zbudowana ściśle według Bożych wymagań jako doskonałe dzieło Wielkiego Architekta zbawienia. Rozmiary miasta, to dwanaście tysięcy stadiów, jeden stadion to około 185 metrów, co daje nam liczbę 2220 kilometrów. Obszar miasta wynosi więc ponad 4 900 000 kilometrów kwadratowych, czyli prawie szesnaście razy więcej niż obszar Polski. Wymiary muru, to sto czterdzieści cztery łokcie wysokości, co daje około sześćdziesiąt pięć metrów wysokości, mur oddziela społeczność znajdującą się w mieście, od tych na zewnątrz; Obj 22:15, a oznacza wysoki mur pod niebiosa; 5 Moj 1:28, 5 Moj 9:1,(Gd). Anioł zmierzył mur według miary ludzkiej, co oznacza, że mur miasta jest mierzony według literalnej miary ludzkiej, nie symbolicznej. Mur tej wysokości zbudowany musi być z setek tysięcy kamieni, wszystkie one przedstawiają klasę ludzi usługujących w Domu Bożym, podobnie jak apostołowie.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Do budowy świętego miasta są używane szlachetne kamienie, drogocenne materiały, tu nie chodzi o ilość kamieni, ale o ich jakość i szlachetność; Obj 21:18-20, „A mur jego zbudowany był z jaspisu, samo miasto zaś ze szczerego złota, podobnego do czystego szkła. (19) Kamienie węgielne muru miasta były ozdobione wszelakimi drogimi kamieniami: kamień pierwszy, to jaspis, drugi szafir, trzeci chalcedon, czwarty szmaragd, (20) piąty sardoniks, szósty karneol, siódmy chryzolit, ósmy beryl, dziewiąty topaz, dziesiąty chryzopras, jedenasty hiacynt, dwunasty ametyst.” Kiedy Jahwe budował Jerozolimę, chciał aby było ono ze złota i szlachetnych kamieni, złoto przedstawia synów Syjonu; Lam 4:1,2, jednak oni nie okazali wierności i odstępowali od Boga swego do bożków narodów, dlatego cielesna Jerozolima została odrzucona. Teraz Jahwe buduje Nową Jerozolimę, nie Jerozolimę ciała, ale ducha; Rzym 8:6. Budulcem tej nowej jest jaspis, który przedstawia chwałę Bożą, doskonałość, świętość; Mat 5:48, 1 Pio 1:16. Natomiast samo miasto, budowane jest z czystego złota podobnego do szkła czystego, co jest symbolem szlachetności i sprawiedliwości; Iza 1:26. Uczciwość i szlachetność będzie przejawiana w postępowaniu jej mieszkańców, a sprawiedliwość stanie się normą. Każdy wierzący człowiek, może być kamieniem wbudowanym w mury świętego miasta, jeżeli będzie dążył do doskonałości, ponieważ materiały budowlane miasta odznaczają się doskonałością, przedstawiają mądrość i duchowe piękno; Hebr 10:14, Hebr 12:23. Miasto zbudowane z czystych i cennych materiałów, symbolizuje zdolność do odzwierciedlania Bożej chwały, oznacza to, że Nowa Jerozolima odbija chwałę siedzącego na tronie; Obj 4:3. Następnie Jan zwraca naszą uwagę na dwanaście kamieni fundamentu miasta, są one podobne do drogocennych szlachetnych kamieni których jest dwanaście, czyli pełnia rzeczy szlachetnych. Tam, gdzie ma przebywać Bóg, tam musi być świętość i czystość zobrazowana przez szlachetne kamienie, gdyż tylko na takim fundamencie Bóg postawi stopy swoje; 2 Moj 24:9,10. Drogocenne kamienie są odbiciem różnych przymiotów charakteru ludu Bożego, mądrości i sprawiedliwości, są symbolem piękna duchowego sług Bożych, szczerości i oddania, prawdy i siły wiary. W całej historii i w każdej cywilizacji, szlachetne kamienie były wysoko cenione i poszukiwane, dlatego też są one symbolem wybawionych; Zach 9:16, (Lub), „Jahwe, ich Bóg, zbawi ich w tym dniu jako owce swojego ludu, bo będą błyszczącymi klejnotami diademu na Jego ziemi.” Na fundamencie jakim jest Chrystus, będzie budowany Dom Boży ze złota, srebra i drogocennych kamieni; Mat 7:25. Kamienie fundamentu świętego miasta, to drogocenne i rzadko spotykane kamienie, przypominają one dwanaście kamieni umieszczonych w napierśniku najwyższego kapłana, co oznacza, że to on nimi dysponuje; 2 Moj 28:17-20. Apostołowie Jezusa otrzymali obietnicę, że zasiądą na dwunastu tronach, by sądzić dwanaście plemion Izraela: Mat 19:28, i wypełni się to w świętym mieście, kiedy po zmartwychwstaniu będą wielkimi kamieniami fundamentowymi miasta. Jak dwanaście szlachetnych kamieni w pektorale arcykapłana świątyni Salomona, tak dwunastu apostołów jako dwanaście kamieni, znajdą się do dyspozycji arcykapłana Domu Bożego, Jezusa Chrystusa; Hebr 3:6.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Święte miasto ma dwanaście bram, każda przypomina cenną perłę; Obj 21:21, „A dwanaście bram, to dwanaście pereł; a każda brama była z jednej perły. Ulica zaś miasta, to szczere złoto, jak przezroczyste szkło.” Perły to wytwór perłopławów, zbudowane są z tej samej substancji co wewnętrzna strona muszli nazywana masą perłową. Perły zawsze były drogie i cenne, żeby kupić jedną perłę, kupiec musiał czasem zainwestować w nią cały swój majątek, wszystko co posiadał; Mat 13:45,46. Dlaczego Jezus podaje przykład czegoś tak drogocennego? To Jezus jest drzwiami, bramą do świętego miasta Nowej Jerozolimy; Jan 10:9,(BT) „Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony - wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę.” To przez Jezusa jako przez drogocenną perłę, dzięki której możemy posiąść życie wieczne, dzięki Jego świętej, drogocennej ofierze, mamy przystęp do świętego miasta i do tronu Bożego; Efez 2:18, Obj 7:16,17, Obj 22:1. Bramy przedstawiają więc, wejście do królestwa Bożego dla ludzi wiary, dlatego są to bramy chwały; Iza 60:18. To szukający oblicza Bożego znajdują drogę do świętego miasta; Ps 27:8, to przejawiający poświęcenie i wysiłek, wkraczają w otwarte bramy Nowej Jerozolimy; Ps 24:6,7. Jahwe pokochał bramy Syjonu, gdyż Jahwe wybiera miasto święte Nową Jerozolimę; Ps 87:2,3, tu przychodzi Bóg i tu będzie Jego tron. Główna ulica miasta jest cała ze złota, to cechy świętego miasta, prawość i sprawiedliwość synów Syjonu chodzących Bożymi drogami; Lam 4:1,2. Złoto jest symbolem tego co cenne, szlachetne, oczyszczone i wypróbowane, nadające się do ofiarowania Bogu w świątyni, w Domu Bożym. Złota ulica miasta, to główna ulica miasta którą wszyscy chodzą; Obj 22:2, złoto jest tu symbolem mądrości którą wszyscy będą przejawiać; Hio 28:12-19. Czyści jak kryształ i odbijający chwałę Bożą będą budulcem tego miasta; Ps 93:5, Ps 84:10,(11). Tu nie ma miejsca na błędne zrozumienie, na zabobony i ludzkie tradycje zaciemniające prawdę, na dogmaty klasy przewielebnych i kult wysokich dygnitarzy. Wszystko w świętym mieście ma być czyste i przejrzyste, pełne chwały Bożej, przejawiając taką świętość, zostanie nam udostępnione wejście do wiecznotrwałego królestwa naszego Boga i Pana Jezusa Chrystusa; 2 Pio 1:10,11. Przez bramy chwały wchodzić będą królowie i książęta zasiadający na tronie Dawida; Jer 17:25, wszyscy w pięknych, czystych szatach upranych we krwi Baranka; Obj 22:14, Obj 5:9. Do bram miasta wiodą usypane drogi którymi pójdą narody, drogi oczyszczone z kamieni nieprawdy i fałszu; Iza 35:8.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Każde miasto ma jakieś świątynie, tak jest wszędzie na świecie, jednak w Nowej Jerozolimie tak nie będzie; Obj 21:22, „Lecz świątyni w nim nie widziałem; albowiem Pan, Bóg, Wszechmogący jest jego świątynią, oraz Baranek.” O tym, że świątynia żydowska wraz z jej kapłaństwem należy do przeszłości, mówi cały list do Hebrajczyków który podkreśla, że zarówno kapłaństwo, jak i przepisy prawa zostały usunięte z powodu ich słabości i nieużyteczności, gdyż zakon nie przywiódł niczego do doskonałości; Hebr 7:12,18,19. W duchowej świątyni to Jezus jest kapłanem nieprzechodnim i jest jedynym Arcykapłanem na wieki; Hebr 7:22-28. Świątynia żydowska i służba kapłańska miały jedynie znaczenie jako cienie, wzorce przyszłości; Hebr 10:1, Hebr 8:5. Żydzi pokładali swoją ufność w świątyni Jerozolimskiej, była ona dla nich jakby talizmanem, czymś ważniejszym od Boga i od oczekiwanego Mesjasza; Jer 7:4,8, Jan 11:48. Jednak to Jahwe jest Bogiem Wszechmogącym, dlatego wszystkie narody przyjdą i cześć oddadzą przed obliczem Boga; Obj 15:3,4. Aby to się mogło wypełnić, oczekujemy budowy duchowej świątyni; Hebr 8:2, Ps 84:1-4,(2-5), i duchowej służby; Rzym 12:1, 1 Pio 2:5. Jahwe jest naszym mieszkaniem i świątynią, Jahwe będzie wszystkim dla wszystkich; Ps 91:9, (Gd). Dlatego już nie będzie miejsca dla żadnej innej świątyni na ziemi, albowiem to Pan Bóg Wszechmogący jest świątynią świętego miasta, oraz Baranek; Jan 2:19-21. Nie ma tam świątyni, ponieważ chwała Boża wypełnia całe miasto, a obecnością Boga żyje całe miasto, całe miasto jest mieszkaniem Boga, wszystko i wszyscy są święci; Ps 26:8, Ps 65:4,(5). Świątynią jest sam Bóg i Baranek jako głowa zboru, który także jest świątynią, każdy obywatel miasta z osobna jest kamieniem świątyni i świętego miasta. Można powiedzieć, że całe miasto jest jedną wielką świątynią przesączoną duchem Bożym i obecnością Boga. Jezus Chrystus jest zarazem kamieniem węgielnym tej świątyni, na którym cała budowla mocno spojona rośnie w przybytek święty, na którym my się budujemy na mieszkanie dla Boga; Efez 2:20-22. Bóg zawsze dążył do bliskiego kontaktu z ludźmi, dlatego dał Mojżeszowi nakaz wystawienia namiotu spotkania na pustyni dla Boga, i tam spotykał się z przedstawicielem ludu Bożego. Potem Salomon wystawił Jahwe świątynię, aby tam cały lud mógł składać Jemu ofiary. Potem Jezus założył święty zbór, który był świątynią Bożą; 1 Kor 6:19,20. Aż na koniec Bóg wystawia Nową Jerozolimę jako świątynię, w której zamieszka Najwyższy i chwała Jahwe napełni całe miasto święte, całą świątynię a wszyscy czcić będą Boga duchem i prawdą; Jan 4:21,23,24. Całe Nowe Jeruzalem będzie jedną wielką świątynią, w której zamieszka Bóg i dzieci Boże będą stanowić jedną Bożą rodzinę, pełniąc w tej świątyni świętą służbę; Obj 7:15. Bóg jest świątynią dla mieszkańców miasta, a samo miasto, jest świątynią dla ludów i narodów świata. Budynki i kościoły, nie stanowią prawdziwej świątyni, gdyż Bóg nie mieszka w świątyniach uczynionych ręką ludzką; Dzie 7:48.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dostęp do światła dziennego jest wielkim dobrodziejstwem, przy świetle lampek oliwnych niewiele można było zdziałać, a oto Nowa Jerozolima będzie oświetlona jakby przy zwielokrotnionym świetle słonecznym; Obj 21:23, „A miasto nie potrzebuje ani słońca ani księżyca, aby mu świeciły; oświetla je bowiem chwała Boża, a lampą jego jest Baranek.” Kiedy Salomon wzniósł świątynię dla Jahwe, Bóg przybył i chwała napełniła Dom Jahwe, oto obraz dla przybycia Boga do swego miejsca zamieszkania; 1 Król 8:10-13. Dzisiaj wszystkim brakuje chwały Bożej; Rzym 3:23. Jednak w świętym mieście Nowej Jerozolimie, nie będziemy potrzebowali żadnego światła, ponieważ sam Bóg w nim będzie przebywał i chwała Boża będzie je oświetlać: Dzie 7:55, Obj 22:5, wszyscy chodzić będziemy w świetle chwały Najwyższego, ponieważ On przyobleczony jest w światło; Ps 84:11,(12), Ps 104:1,2. Jahwe będzie naszym światłem życia po czas niezmierzony; Iza 60:19,20. Nawet słońce nie będzie już rządzić dniem, będzie musiało ustąpić miejsca światłu chwały Bożej; Ps 27:1. Światło przedstawia wybawienie, światło życia którego Jahwe jest źródłem; Ps 36:9,(10), Hio 18:5. Tam gdzie zamieszka Bóg, w Nowej Jerozolimie, mieszkańcy świętego miasta oświetleni będą światłem oblicza Jahwe; Ps 4:6,(7), Prz 16:15. Dlatego prawemu światło wzejdzie; Ps 97:11, Hio 33:30. Święte miasto będzie działać niezależnie od pór dnia, gdyż ma stałe światło obecności Bożej, dodatkowo wspomagane przez lampę chwały Pana Jezusa; Jan 1:4,5,9, Dzie 26:13, Hebr 1:3. Jak w pierwszym wieku, kiedy przyszedł Jezus jako światło życia, tak będzie w Nowej Jerozolimie, Jezus będzie uzdrawiał chorych i wzbudzał zmarłych; Mat 4:16, Jan 8:12. Będzie niósł światło życia; Łuk 2:30-32, Iza 9:2,(1), i poprowadzi nas do źródeł wód życia; Obj 7:16,17. Światło Boże przedstawia także prawdę, wiedzę i poznanie, narody przyjdą na Syjon, do światła Jahwe, Boga naszego; 2 Kor 4:6, wówczas miastu nawet słońce nie będzie potrzebne, ponieważ Jahwe stanie się naszym światłem; 1 Jan 1:5. W całym mieście jaśnieć będzie światło Bożej mądrości i prawdy, wszyscy poznają Boga i drogi Jego wiodące na Syjon; Ps 43:3,4. Narody przyjdą do jego światła sprawiedliwości i prawości i świętości; Iza 60:1-3. Dzięki światłu Bożemu Nowa Jerozolima staje się źródłem światła dla ludów i narodów; Iza 60:4,5. Jednak Jezus będzie nam oświetlał drogę, również światłem swojej nauki; Dzie 26:23, Rzym 15:21, Mat 12:18, Iza 52:15. W świetle nauki Pana Jezusa, lud Boży będzie światłością; 2 Kor 4:6, Efez 5:8,9. Narody które będą chodzić dzięki jego światłu, to narody które przyjdą do świętego miasta, do tego światła. A sąd będzie polegał na tym, że kto kocha światło, ten przyjdzie do światła do Nowej Jerozolimy; Jan 3:19. Róbmy więc wszystko aby się nadawać do uczestnictwa w dziedzictwie świętych w świetle obecności Boga i Baranka w świętym mieście; Kol 1:12, 1 Pio 2:9.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Narody które będą chodzić w światłości Bożej, to narody które przybędą na świętą górę, do Nowej Jerozolimy; Obj 21:24, „I chodzić będą narody w światłości jego, a królowie ziemi wnosić będą do niego chwałę swoją.” Rozświetlenie światła oblicza Bożego nad ludem swoim, dotyczy czasu przyjścia królestwa Bożego i błogosławieństw jakich lud Boży ma zaznawać; 4 Moj 6:24-26. Ludy i narody chodzić będą w świetle świętego miasta czerpiąc prawdę, poznanie i wszelką wiedzę od blasku miasta świętego; Iza 60:3-5, mrok śmierci otuli ziemię, ale nad świętą niewiastą, zajaśnieje światło życia i prawdy; Ps 31:16,(17), Ps 80:3,(4). Szczęśliwy lud który chodzi w świetle oblicza Bożego; Ps 89:15,(16). Mroki ciemności ustąpią, nadejdzie dzień, jasny jak siedem dni razem; Iza 30:26. Światło miasta pochodzi od chwały oblicza Bożego gdyż Bóg zamieszka z ludem swoim, światło oznacza chwałę Bożą, światło oblicza Bożego, ducha Bożego, światło życia, zbawienie, błogosławieństwo dla mieszkańców Nowej Jerozolimy; Ps 56:13,(14). Światłość od Boga oświetlać nam będzie drogę do zbawienia, pozwoli rozpoznać właściwą drogę, dlatego jest niezbędna; Mat 13:43. Każdy kto będzie chciał chodzić w świetle, przyjdzie na świętą górę Bożą; Iz 2;2-5, „Stanie się w czasach późniejszych, że góra Domu Jahwe stać będzie utwierdzona na szczycie najwyższym i wyniesiona nad wzgórza. Popłyną do niej wszystkie narody, (3) wiele ludów zdążać będzie i mówić: - Pójdźmy i wstąpmy na górę Jahwe, do Domu Boga Jakuba, by On nas dróg swoich nauczył, byśmy Jego ścieżkami chodzili! Z Syjonu bowiem wyjdzie Nauka i Słowo Jahwe - z Jeruzalem. (4) On będzie sądził narody, Prawo wielu ludom ogłosi. Przekują swe miecze na pługi, a włócznie swoje na sierpy. Nie wzniesie naród miecza przeciw narodowi, już się nie będą zbroić do wojen. (5) Naprzód więc, Domu Jakuba! Postępujmy w światłości Jahwe.” Światło od Boga sprawi, że nawet młodzieńcy prorokować będą, bo Słowo Boże jest łatwe i proste, przeznaczone dla prostaczków, więc prostaczkowie rozumieć je będą kiedy światło zajaśnieje pełną mocą: Dzie 2:17,18, 1 Kor 1:26-28. Królowie wnoszący chwałę do świętego miasta, to nie ci królowie którzy się chowają przed Bogiem przychodzącym z wyrokami; Obj 6:15-17. Królowie którzy nie będą wrogo nastawieni, przyjdą do świętego miasta; Obj 1:5, Iza 49:7. Wnosić będą do niego swoją chwałę, swoje piękno, dorobek, osiągnięcia, swoją myśl i swoją kulturę; Ps 72:11. Królowie którzy wniosą do miasta swoją chwałę, to królowie którzy wkroczą pełni wiary do świętego miasta, będą królowie którzy usłyszą wypowiedzi ust Bożych i wezmą je sobie do serca; Ps 138:4. Wówczas wypełnią się obietnice jakie Jahwe złożył Abrahamowi; 1 Moj 12:3, 1 Moj 22:18. Narody w świętym mieście nie będą już rywalizować i zwalczać siebie nawzajem, ludzie stworzą jeden lud Boży, zamieszkujący całą ziemię. Również królowie będą poddani pod przewodnictwo jednego Króla królów i Pana panów, zakończą się wojny, przemoc i wyzysk; Obj 17:14. Wszyscy realizować będą wspólne cele dla dobra całej społeczności ziemi, oraz dla dobra środowiska naturalnego. Ludy i narody z radością powitają rządy złożone z przedstawicieli królestwa Bożego, które będą posiadały możliwość rozwiązywania trudnych problemów. Ludy i narody odkupionych, to ludy z każdego narodu i ludu i języka którzy przybędą na Syjon; Obj 7:9. Królestwo Boże będzie posiadało swego Króla i książąt sprawujących przewodnictwo; Iza 32:1,2, Dan 7:27. Ludzie odbijać będą blask chwały Bożej, gdyż nie będzie tam przemocy i wojen, prawy lud będzie lśnił światłem chwały Bożej. Każdy będzie w świetle wyraźnie widział swoją drogę i będzie nią kroczył, czynić to będą ku chwale Stwórcy który odbuduje Syjon; Ps 102:13-16,(14-17). Zbiorą się wszystkie ludy i królestwa aby służyć Jahwe; Ps 102:21,22, (22,23). Każdy kto będzie korzystał z tego światła, będzie szedł drogami zbawienia. Hebrajczycy wiązali nadzieję ustanowienia Królestwa Mesjańskiego obejmującego wszystkie narody, z powrotem Izraelitów z wygnania i odrodzeniem ich narodu w ziemi obiecanej; Eze 37:25-28, Amos 9:11,12. I wypełni się to prawie tak, jak tego oczekiwali. Lud Boży rzeczywiście wyjdzie z niewoli Babilonu, ale nie lud Boży literalny, a Izrael wiary, duchowy lud Boży; Gal 6:16, Jan 1:13, i wyjdzie, ale nie z literalnego Babilonu, lecz symbolicznego Babilonu Wielkiego, który niewoli szczery lud Boży kłamstwem religijnych dogmatów; Obj 18:2,4. Lud Boży uda się na Syjon, ale nie na literalny Syjon jak tego oczekują Żydzi, lecz na duchowy Syjon aby budować duchowy Dom Boży dla maluczkich i uciśnionych spośród ludu Jego; Iza 14:32. Będzie to odrodzenie duchowego ludu wiary złożonego ze wszystkich narodów; Ps 86:9, Rzym 15:9-12. Wówczas ludy i narody, oraz ich królowie będą sławić Jahwe, a Jezus Chrystus zostanie najwyższym z królów ziemi; Ps 89:27,(28).
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Każdy będzie mógł wejść do świętego miasta o każdej porze i będzie mógł przybliżyć się do Boga. Obj 21:25,26, „A bramy jego nie będą zamknięte w dzień, bo nocy tam nie będzie; (26) i wniosą do niego sławę i dostojeństwo narodów.” Nowa Jerozolima to miasto życia; Obj 22:2, lecz nie zatrzymuje swego bogactwa tylko dla siebie, jego bramy będą stale otwarte dla wszystkich ludów i narodów; Iza 60:11. Bramy miasta świętego nie będą zamknięte w dzień, co oznacza, że nie będą zamknięte wcale, ponieważ nocy tam nie będzie; Iza 26:2. Z nocą kojarzą się przemoc, kradzieże, gwałty, napady, mordy, noc przedstawia brak poznania i wiedzy, brak nadziei, niepokój, to wszystko pozostanie na zewnątrz Nowej Jerozolimy. Ludom i narodom będzie głoszona dobra nowina, aby mogli przybyć na świętą górę do świętego miasta; Iza 66:19,20, Mat 24:14, Jer 51:10. W Nowej Jerozolimie nie będzie ciemności, możemy się czuć bezpiecznie jako synowie światłości; 1 Tes 5:5. Bramy w Nowej Jerozolimie to symbol bezpieczeństwa i gościnności. Ludy i narody wniosą do Nowej Jerozolimy chwałę, szacunek i zaszczyt; Ps 68:29,(30), każdy dobrowolnie przyniesie to co najlepsze, swoje zdolności, talenty i dary. Wszystko to co chwalebne i dostojne u narodów, to co najlepsze, będzie wprowadzone do naszego miasta; Iza 60:5-10. Służyć to będzie wszystkim w świętym mieście, w Domu Bożym; Iza 66:12,13. Ci wszyscy którzy czują się zaproszeni na ucztę weselną Baranka, przyjdą; Obj 19:9, ci wszyscy którzy czują się powołani i wezwani, napełnią ten Dom Boży; Zach 8:3,7,8. A wszyscy którzy ich ujrzą, rozpoznają, że są potomstwem które Jahwe pobłogosławił; Iza 61:8,9.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Słowo Boże dokładnie określa kto nie wejdzie do świętego miasta; Obj 21:27, „I nie wejdzie do niego nic nieczystego ani nikt, kto czyni obrzydliwość i kłamie, tylko ci, którzy są zapisani w księdze żywota Baranka.” Przez cały okres Milenium, ludy i narody będą pozostawały na zewnątrz świętego miasta, pomimo tego że Oblubienica będzie się zajmować głoszeniem; Iza 40:9, wielu nie skorzysta z błogosławieństw Nowej Jerozolimy ponieważ nie będą chcieli do niej wejść, nie otrzymają więc wody życia ani owocu z drzewa życia; Obj 22:2. Nie wejdą ludzie nieprawi, dopuszczający się nieczystości; 1 Kor 6:9, Gal 5:21, ponieważ jego mieszkańcy powołani są do celów świętych, związanych ze świętą służbą Bogu; Efez 5:3-5, 1 Tes 4:7. Niektóre zachowania dzisiejszego świata, są nie tylko złe i grzeszne, ale wręcz obrzydliwe, których człowiek Boży powinien się brzydzić i uciekać od nich, nikt kto trwa w obrzydliwości nie wejdzie do świętego miasta; Przy 6:16-19, Eze 7:3,4,8,9,20. Kłamcy, to ludzie fałszywi; Ps 5:6,(7), Kol 3:9, pragnący zawsze postawić na swoim, zafałszować rzeczywistość, przemilczeć niewygodne fakty, pragną udawać kogoś kim nie są, oni także nie wejdą do świętego miasta; Obj 22:15. Nie wejdą ci wszyscy, którzy nie wyprostują swoich dróg, nie odrzucą fałszywych nauk; Iza 35:8, w zgromadzeniu prawych grzesznicy nie ostoją się, ponieważ nie będzie tam dziwacznych nauk teologicznych, fałszywych teorii i wymyślonych dogmatów; Ps 1:5. Do Nowej Jerozolimy nie wejdzie nic, co jest ciemnością, kłamstwem czy oszustwem, nie wejdą też bałwochwalcy którzy nie uznają świętego Boga Jahwe. Świat na zewnątrz Nowej Jerozolimy nie będzie należał do spokojnych i bezpiecznych, ale obcy nie będą mogli nawet przechodzić przez święte miasto; Joel 3:17,(4:17). Ludzie którzy pójdą w pielgrzymce na świętą górę, będą musieli wyzbyć się złych nawyków i skłonności, wypracować w sobie piękne obyczaje i niepospolite nawyki bycia szczerym, prawym i uczciwym: Rzym 12:17. Najlepiej już dziś zacząć szukać tego co szlachetne i prawe, nauczyć się okazywać swoje urzekające piękno osobowości, aby móc zamieszkać razem z Bogiem; Ps 101:6,7. Ci którzy chcą chodzić w świetle, odłączą się od mieszkańców ciemności; 2 Kor 6:14,15, wyjdą z symbolicznego Babilonu i podążą do Nowej Jerozolimy, aby zamieszkać z Bogiem jako synowie i córki Boga naszego; 2 Kor 6:16-18, (Poz), „Co łączy świątynię Boga z bożkami? My bowiem jesteśmy świątynią Boga żywego, zgodnie z tym, co Bóg powiedział: Zamieszkam wśród nich i pomiędzy nimi będę się przechadzał, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. (17) Przeto wyjdźcie spośród pogan i odłączcie się od nich - mówi Pan. Nie dotykajcie się tego, co nieczyste, a Ja was przyjmę. (18) Będę wam Ojcem, a wy będziecie moimi synami i córkami. To mówi Pan wszechmogący.” Tylko zapisani w Barankowym zwoju życia, wejdą do świętego miasta; Obj 3:5, Ps 87:6, chrześcijanie z pierwszego wieku wysilali się w niesieniu dobrej nowiny, aby ich imiona zostały zapisane w księdze życia; Fil 4:3, ci którzy nie są zapisani w świętej księdze życia, nie wejdą; Obj 13:8, Obj 17:8, Obj 20:14,15. Tylko ci wejdą do Nowej Jerozolimy, którym Baranek powie, „chodźcie”; Mat 25:34. Bóg wybiera i zapisuje, może zapisać lub wymazać ze swej księgi, jeżeli ktoś nie odpowiada Jego wymaganiom; 2 Moj 32:32, Ps 65:4,(5). Wejdą do świętego miasta ludzie prawi; Iza 4:3, Iza 60:21, lud zapisany w księdze życia będzie chroniony przed okropnymi udrękami wielkiego ucisku który nadejdzie w tym czasie; Dan 12:1. Ci którzy znajdą się na świętej górze Syjon, w Nowej Jerozolimie, będą jednak należeć do ocalałych; Joel 2:32,(3:5), Abdj 17. Dlatego warto szukać Boga na Syjonie; Sof 2:3. Każdy kto miłuje miasto święte, będzie wolny od zatroskania; Ps 122:6,7, „Proście o pokój dla Jeruzalem, niech zażywają pokoju ci, którzy ciebie miłują! (7) Niech pokój będzie w twoich murach, a bezpieczeństwo w twych pałacach!”
