OBJAWIENIE ROZDZIAŁ 2. DO ANIOŁA ZBORU W EFEZIE.
Opublikowano 2021 12 23.
Apostoł Jan, uczeń Pana Jezusa otrzymał polecenie, aby napisać list do aniołów siedmiu zborów; Obj 1:11. Każdemu zborowi Jezus przedstawia siebie i czyni to innymi słowami, przy użyciu wybranych określeń, odwołujących się do problemów w zborze. Do zboru w Efezie każe napisać słowami przypominającymi słowa z; Obj 1:12,13, gdzie Jezus przedstawiony jest jako naczelny pasterz i nadzorca zborów Bożych, który przechadza się pośród siedmiu złotych świeczników; Obj 2:1,(P dos) „ Do anioła zboru w Efezie napisz: Oto, co mówi Ten, który w swojej prawej ręce trzyma siedem gwiazd, który się przechadza pośród siedmiu złotych świeczników.” Ręka to symbol mocy, siły i potęgi działania; 1 Kron 29:12, Jer 16:21. Siedmioma gwiazdami Jezus nazywa opiekunów tych zborów, starszych, to oni są w prawicy Chrystusa; Dzie 20:17,28. Prawica przedstawia stan łaski, szczególną opiekę, wywyższenie; Dzie 2:32,33, dlatego też w prawicy Jezus trzyma swoje owce które słuchają Jego głosu, a On im daje życie wieczne; Jan 10:27,28. Siedem świeczników przedstawia siedem zborów które jednak znacznie różnią się od siebie, są one symbolem różnych stanów ducha, liczba siedem przedstawia całość, pełnię; Obj 1:20. Świeczniki symbolizują zbory Boże które służą jako źródła światła aby dobrze oświetlały otoczenie, aby niewierzący dostrzegali to światło i przybliżali się doń; Mat 5:14-16. Tym światłem jest dobra nowina o zbawieniu w Chrystusie. Obraz ten przedstawia Jezusa, naczelnego pasterza który będąc pobudzany troską, przechadza się pośród zborów doglądając je, dba aby wydawały dużo światła prawdy Słowa Bożego; Efez 5:8,9. Jest zorientowany we wszystkim co się wśród nich dzieje i zaopatruje je w oliwę i wszystko co mogło by być im potrzebne. Zna również warunki jakie panują w Efezie w tamtych czasach. Efez był dużym miastem portowym a zarazem wielkim centrum handlowym, był miastem które stanowiło ośrodek życia religijnego, w którym czczono mnóstwo bożków i było wiele świątyń, a szczególnym kultem otaczano pogańską królową matkę, albo inaczej, królową nieba Artemidę której posąg podobno spadł z nieba; Dzie 19:26,28,34,35. Wzniesiona tam świątynia Diany Efeskiej, uważana była za jeden z siedmiu cudów świata. Kult ten przeniósł się później na chrześcijaństwo, dzisiaj znowu uprawia się kult Artemidy, matki bogów, jakby w nowym wcieleniu kultu maryjnego, i tak oto duchowy Efez, nadal istnieje i rozprzestrzenia bałwochwalczy kult. W Efezie życie religijne wielu ludzi skupiało się także wokół czarów, które odgrywały ważną rolę w życiu wielu mieszkańców Efezu; Dzie 19:1,19. Zbór chrześcijański założony w Efezie, rozwijał się prężnie a pod przewodnictwem Pawła, stał się ośrodkiem ewangelizacyjnym; Dzie 19:8-10. Później miejsce Pawła w Efezie zajął Tymoteusz; 1 Tym 1:3. Warunki w jakich przyszło działać temu zborowi w tamtych czasach nie należały do łatwych, ale i dzisiejsze czasy są wielce podobne.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jezus dokładnie znał sytuację zboru, cały ich trud oraz ich uczynki i wiedział z jaką gorliwością starają się Go naśladować; Obj 2:2, „Wiem o twoich czynach, o trudzie i o twojej wytrwałości, i o tym, że nie możesz znieść złych, i że poddałeś próbie tych, którzy się podają za apostołów, a nimi nie są, i odkryłeś, że są kłamcami.” Jezus wysoko sobie cenił zbór w Efezie, interesował się ich pracą i ją doceniał, jako przechadzający się pośród świeczników (pośród zborów), wiedział o ich działalności dla Ewangelii, znał ich wysiłek i trud, a także wytrwałość jaką przejawiali w trudnych warunkach bałwochwalczego świata który ich otaczał; Jan 1:48, Jan 2:25. Ta wspólnota która się trudziła dla Słowa Bożego potwierdziła swoją wiarę uczynkami swymi, ponieważ bez uczynków wiara jest martwa; 1 Kor 15:58, 1 Tes 1:3. Potrafili naśladować Jezusa, chociaż nie jest to rzeczą łatwą i może wymagać wiele trudu i wytrwałości. Jednak byli tam też ludzie źli; 2 Tym 3:13, którzy podawali się za apostołów, spragnieni splendoru, szukający chwały, władzy i urzędów, chcieli być kimś, odgrywać dominującą rolę w zborze; Dzie 20:30, Gal 1:7. Niektórzy lubią chwałę, panowanie nad drugimi, uznanie, chcą panować nad dziedzictwem Pańskim; 1 Pio 5:3. W zborze Efeskim zostali oni poddani próbie z której nie wyszli zwycięsko, ponieważ apostołowie mieli moc i ducha którymi wyróżniali się spośród ludzi, a tego fałszywym apostołom na pewno brakowało; Dzie 15:12, Rzym 15:18,19, 2 Kor 12:12. Chrześcijanie Efescy mieli wystarczające rozeznanie aby rozpoznać co jest prawdą, dlatego walka z fałszywymi apostołami została wygrana; Fil 1:9,10, Jan 17:17. Wspominając o ich wytrwałości, Jezus udziela im pochwały za to, że nie znoszą złych i poddali próbie fałszywych apostołów. Tak jak w tamtych czasach pojawiali się ludzie którzy zawłaszczali sobie autorytet apostolstwa, tak i w dzisiejszych czasach są tacy, którzy twierdzą że posiadają tzw. „apostolskie następstwo” i zasiadają na tronie Piotrowym, ale to błąkające się gwiazdy które chcą jedynie błyszczeć i być podziwiane, a nie apostołowie; Judy 13. Ktokolwiek przywłaszcza sobie taki autorytet, jest fałszywym apostołem i kłamcą; 2 Kor 11:13-15.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jezus chwali Efezjan za to że okazują wytrwałość i się nie nużą; Obj 2:3, „Masz też wytrwałość i zniosłeś [przeciwności] dla mojego imienia - i nie uległeś zmęczeniu.” Chrześcijanie Efescy żyli w trudnych warunkach, zmagali się z nieprzychylnym dla nich ustawodawstwem rzymskim, byli doświadczani przez zdemoralizowanych mieszkańców Efezu. Byli także prześladowani z powodu wiary w Chrystusa i z powodu prowadzenia życia na wysokim poziomie moralnym; Jak 1:3,4, Jak 5:11. Jednak warto było trwać pomimo trudnych warunków, ponieważ te trudne warunki rodziły u nich wytrwałość; Rzym 5:3, Heb 10:36. Dlatego potrafili wytrwale znosić trudy i cierpienia, cierpliwie znosić niedogodności. Nadzorca zboru wspierany przez członków zboru, wytrzymali atak pseudo apostołów którzy mogli przejąć zbór aby móc wcielać w życie swoje własne nauki. Wytrwałość to podstawowa cecha niezbędna dla chrześcijan; 2 Kron 15:7, Hebr 12:1, Łuk 21:19. Jezus wyraża swoją pochwałę mówiąc, że zbór zniósł te trudy i cierpienia ze względu na Jego imię, czyli aby rozsławić imię Jezusa i jego znaczenie dla naszego zbawienia; Dzie 5:41, Dzie 9:16, Fil 1:29. Nie ma żadnego innego imienia danego ludziom, dla naszego zbawienia; Dzie 4:12, Dzie 10:43, dlatego wszelki trud poniesiony dla Jego imienia będzie nagrodzony; Mat 19:29, Łuk 18:29,30. Warto znosić mowę grzeszników i przeciwników, bo jeśli się nie znużymy i nie ulegniemy zmęczeniu tak jak członkowie zboru Efeskiego, lecz będziemy brać przykład z nich, to my także możemy otrzymać pochwałę i nagrodę; Hebr 12:3, Gal 6:9.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jednak ten nadzorca, a z nim zapewne i cały zbór, utracili część swojej pierwszej miłości; Obj 2:4, „Lecz mam przeciw tobie to, że porzuciłeś swoją pierwszą miłość.” Niewiele trzeba było czasu, żeby do zboru w Efezie wkradł się brak miłości pierwotnej, zbór istniał zaledwie kilkadziesiąt lat. Nasza gorliwość i uczynki wynikają z miłości, jeżeli jej brakuje, to odbije się to na naszej gorliwości i naszych uczynkach. Podobne słowa skarcenia znajdujemy w księdze; Jer 2:2, gdzie Bóg każe Jeremiaszowi przypomnieć Jerozolimie o jej oddaniu w dniach młodości i o jej miłości z wcześniejszych czasów. Jednak z czasem coś się zmieniło, miłość zmieniła się w rutynę i obyczaj, ostygła a może prawie zanikła. Miłość taką można porównać do miłości pary narzeczonych którzy przejawiają pierwszą miłość, są wówczas kwiaty, komplementy, buziaki, zainteresowanie drugą osobą, chęć pomagania, ale po kilku latach małżeństwa często bywa tak, że sytuacja ulega zmianie, ogień miłości przygasł, pojawiła się rutyna, codzienne obowiązki, zmęczenie i oboje czują się zawiedzeni, „gdzie się podział ten szarmancki, kochający partner, gdzie ta piękna partnerka?” Ktoś mógł być kiedyś gorliwy w służbie kaznodziejskiej, przepełniony zapałem dla Boga chętnie pomagał drugim, znajdował czas na sprawy duchowe, na studiowanie Biblii, ale potem życie przyniosło przeciwności i problemy, coś się zmieniło, teraz nie ma już na nic czasu. Na pierwszym miejscu w życiu tego człowieka stanęło coś innego, może gonitwa za pieniędzmi, może praca, a może wypoczynek albo jeszcze coś innego; Mat 13:22, 1 Jan 2:15. I teraz, czas na studium Biblii i sprawy duchowe to już tylko konieczna pańszczyzna, raz w tygodniu na zebranie i szybko do domu. Należy pamiętać, że takie przejawy opuszczenia swojej pierwszej miłości, to znak dni ostatnich; Mat 24:12. Nasza miłość do Boga i do Jezusa, powinna się przejawiać w naszym postępowaniu, w uczynkach, we wzajemnym szacunku i miłowaniu siebie wzajemnie. Stajemy się współuczestnikami Chrystusa jeśli zachowujemy naszą początkową miłość; Hebr 3:14, Rzym 11:22. Jeśli chcesz być członkiem Oblubienicy Baranka, weź sobie do serca to, że miłość Oblubienicy do Oblubieńca powinna być jak ogień; Pnp 8:5,6, „Połóż mnie jak pieczęć na twoim sercu, jak pieczęć na twoim ramieniu, bo jak śmierć potężna jest miłość, a zazdrość jej nieprzejednana jak Szeol, żar jej to żar ognia, uderzenie boskiego gromu.”
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jezus upomina i zachęca członków zboru efeskiego, każe mieć w pamięci z jakiej wysokości uczuć, miłości i uczynków spadł do niskiego poziomu; Obj 2:5, „Miej więc w pamięci, skąd spadłeś, opamiętaj się i wróć do [swoich] pierwszych czynów; bo jeśli nie - jeżeli się nie opamiętasz - to przyjdę do ciebie i ruszę twój świecznik z jego miejsca.” Pierwsza miłość to gorliwość, entuzjazm w pełnieniu służby, to głód Słowa Bożego i pragnienie rozumienia go. Słowa „opamiętaj się” znaczą, zmień sposób myślenia, wspomnij na wyżyny twojej pierwszej miłości i doliny w jakieś się stoczył. Zbór otrzymuje zachętę aby wrócił do swojej pierwszej miłości, musimy pamiętać że miłość jest jak ogień w piecu, może się wypalić, dlatego należy zatroszczyć się o siłę naszej miłości, podrzucać do pieca, aby jej ogień stale płonął dużym płomieniem. Wówczas nasze pełnienie służby nie będzie wypływać z poczucia obowiązku, ale z miłości. Jezus ich miłuje, dlatego ostro ich karci; Obj 3:19. Mają koniecznie opamiętać się i wrócić do spełniania wcześniejszych czynów; Jan 14:12, Efe 2:10. Gmina efeska ma powrócić do dawnej gorliwości, w przeciwnym razie świecznik jej zostanie usunięty spośród świeczników świątyni, zostanie wykluczona ze świątyni Bożej i z łączności z Panem Jezusem, nawet gdyby dalej istniała jako instytucja czy grupa społeczna; 1 Pio 4:17. W domu Bożym ma być siedem świeczników, pełnia, jeżeli któryś nie będzie promieniał jasnym światłem prawdy, taki nieprzydatny świecznik może zostać usunięty i zastąpiony innym. Dlatego zbór powinien okazać skruchę, opamiętać się i nawrócić; Dzie 3:19, Obj 2:16. Miejmy nadzieję że słowa nagany jakiej Jezus udzielił, pomogły Efezjanom odzyskać pierwszą miłość. Słowa te ostrzegają nas przed niebezpieczeństwem utraty ducha miłości, i zalecają nam pielęgnowanie jej, aby nas nie spotkało podobne napomnienie.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Nasz Pan wyraża im swoje uznanie za to, że odwrócili się od postępków nikolaitów którzy pochwalali rozpustę i zezwalali na łączenie się z poganami w ucztach ofiarnych. Obj 2:6, „[Na swoją obronę] masz jednak to, że czujesz wstręt do postępków nikolaitów, do których i Ja czuję wstręt.” Pan Jezus także czuł wstręt do ich uczynków które wynikały z ich błędnej nauki która wypaczała proste prawdy Boże. Nikolaici to zwolennicy Mikołaja (Nikolausa) który szerzył błędne nauki, ich postępki których Chrystus nienawidzi, znalazły miejsce także w zborze w Pergamie; Obj 2:12,14,15. Są oni ściśle związani z tymi, którzy trzymają się nauki Balaama, a ich nauki pozwalają na spożywanie rzeczy ofiarowanych bałwanom i na rozpustę. Propagowali swobodny sposób życia, nieskrępowaną swobodę obyczajów i szerzyli nauki pozwalające na pobłażanie swemu ciału. Nauki takiej należy się wystrzegać, ponieważ jest bardzo szkodliwa i uczy odrzucać podstawowe prawdy Słowa Bożego; Mat 16:11,12, Dzie 23:8. Już wcześniej Jezus ostrzegał uczniów przed wilkami drapieżnymi którzy przychodzą w owczej skórze; Mat 7:15, oto przepowiedziane wilki pojawiły się wśród członków tego zboru jako nikolaici. Pomimo nagany jakiej Jezus udzielił Efezjanom, dostrzega On także ich zalety, chwali ich za to, że nie popierają złych postępków i czują do nich nienawiść. Jednak nie wystarczy tylko nienawidzić tego co złe, ale należy skupić się na tym co dobre, budować miłość; Jak 4:17, Prz 3:27. Wielu nienawidzi złe postępki, ale sami nie są w stanie uczynić czegoś dobrego; Łuk 12:47. Należy odciąć się od błędnej nauki, od złych postępków, a ściśle trzymać się nauki apostołów; Dzie 2:42, 2 Pio 3:2, 1 Jan 4:6, należy potrafić potępić błędną drogę i odrzucić ją; 2 Kor 6:16-18, odczuwać nienawiść do ich postępków; Ps 139:21. Wielu podaje się za sług Boga i za uczniów Jezusa, ale swoimi uczynkami się ich zapierają; Tyt 1:16, Jer 44:3,4. Czyny i nauki takich ludzi jak nikolaici, są zagrożeniem dla zboru Bożego, dlatego Jezus przejawia wielką troskę o prawdziwy Dom Boga; Kazn 5:1, (4:17).
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Wszyscy mamy uszy, wszyscy jesteśmy zachęcani do tego, aby słuchać co duch mówi do zborów; Obj 2:7, „Kto ma uszy, niech wysłucha, co Duch ogłasza zborom. Temu, kto zwycięży, [jemu] właśnie pozwolę spożyć z drzewa życia, które jest w Raju Boga.” Jezus niejednokrotnie zachęcał swoich uczniów do słuchania słowami, „kto ma uszy, niech wysłucha” zależało Mu na tym, aby ludzie słuchali Słowo Boże, przyjmowali je i rozumieli; Mat 11:15. Jednak wiemy, że chociaż wszyscy mamy uszy, nie wszyscy chcą słuchać słów Pana Jezusa, wielu ludzi ma buntownicze usposobienie, tacy niczego nie usłyszą; Eze 12:2, Rzym 11:8. Jednak Bóg i Chrystus stale zachęcają do słuchania; Iza 28:23, Obj 13:9. Owce szczerze oddane Bogu i Chrystusowi chętnie słuchają głosu swego pasterza; Jan 10:27,28. Duch święty ogłaszał zborom zasadnicze prawdy Boże poprzez starszych czytających słowa tej księgi do siedmiu zborów, nie można mieć wielu interpretacji tych słów, gdyż nauka jest jedna. Orędzie jakie ogłasza Jezus jest na wagę życia, ponieważ ogłasza ono, że każdy zwyciężający otrzyma nagrodę w postaci możliwości spożywania z drzewa życia, które jest w Raju Boga; 1 Jan 5:4, Rzym 2:6,7. Człowiek poprzez swoje nieposłuszeństwo utracił prawo do korzystania z dobrodziejstw drzewa życia; 1 Moj 3:22-24, ale ci, którzy piorą swoje szaty i zwyciężają, odzyskają możliwość korzystania z owoców drzewa życia. Szczęśliwi ci którzy piorą swoje szaty w świętej krwi Baranka, albowiem to ci uzyskają prawo pójścia do świętego miasta i do drzewa życia, ponieważ Raj Boga będzie w świętym mieście i tylko zwycięzcy wejdą do niego; Obj 22:14, „Błogosławieni, którzy piorą swoje szaty, aby mieli prawo do drzewa żywota i mogli wejść przez bramy do miasta.” Zwyciężający uzyskają możliwość pobytu w świętym mieście w pobliżu tronu Bożego; Obj 22:3, Obj 7:15. Będą mogli korzystać z owoców drzewa życia, jak również z wód rzeki życia i ze światłości którą daje Bóg; Obj 22:1,2,5. Zwyciężający, to ludzie którzy mając silną wiarę, są w stanie zwyciężyć Złego; 1 Jan 2:13,14, zwyciężyć świat; 1 Jan 5:4, 1 Jan 4:4, pokonać słabości i prześladowania aby wypełniać wolę Boga i wytrwać przy miłości Bożej naśladując Pana Jezusa; Obj 21:7, Rzym 8:35-39. To Jezus złożył swoje życie na ofiarę dla naszego zbawienia, więc to On będzie wszystkim zwyciężającym udzielał owocu z drzewa życia, da korzystać z dzieła odkupienia; Jan 6:27,35, 1 Jan 5:13. Będzie w ogrodzie Bożym, jak dorodna jabłoń o pięknych owocach w cieniu której Oblubienica będzie się delektować jego wybornym owocem; Pnp 2:3,(Poz) „Jak jabłoń pośród drzew leśnych, tak umiłowany mój między młodzieńcami. W jego cieniu pragnę spocząć, a owoc jego słodki jest memu podniebieniu.” Drzewo życia to Chrystus jako źródło życia, symbol prawa do życia wiecznego dla doskonałych ludzi którzy uzyskali nieskażoność; 1 Kor 15:53, 2 Tym 1:10. Korzystający z owoców drzewa życia, sami staną się jak dobrze nawodnione drzewa w ogrodzie Bożym; Ps 1:1-3, Jer 17:7,8. Prawi i sprawiedliwi będą czerpać z owoców drzewa życia; Przy 11:30. Jednak ludzie nieprawi, którzy dodają własne pomysły do Słowa Bożego, lub odejmują pewne prawdy ze Słowa Bożego, utracą możliwość udziału w drzewach życia i w mieście świętym; Obj 22:18,19. Ci którzy nie przybliżają się do Jahwe, Boga prawdziwego, nie chcą czerpać z owoców ogrodu Bożego, ale cenią sobie własne ogrody które sobie obrali, staną się jak drzewa uschłe i bez liści, jak ogrody bez wody; Iza 1:28-30. Raj, to nazwa ogrodu Bożego w którym znajdowało się drzewo życia, ogrodem Bożym jest Oblubienica; Pnp 8:13,”O ty, która przebywasz w ogrodach! Przyjaciele uważnie nasłuchują twego głosu, spraw, bym go usłyszał.” To ogród który Bóg hojnie zaopatruje w wody życia, dlatego jest on pełen wspaniałych wonności, pełen zieleni i wydający najwyborniejsze owoce; Pnp 4:12-15, „Ogrodem zamkniętym jest moja siostra, ogrodem zamkniętym, zdrojem zapieczętowanym! (13) Jego pędy - to las drzew granatu z najszlachetniejszym owocem (kwitnące cyprysy i rośliny nardu), (14) nard i krokus, tatarak i cynamon wraz z wszelkimi wonnymi krzewami, mirra i aloes ze wszystkimi najbardziej szlachetnymi aromatami. (15) Źródło mojego ogrodu jest zdrojem wody żywej, która wytryska z Libanu.” To ogród dobrze nawadniany wodami prawdy, urodzajny, pełen wszelkich wonnych krzewów, cudownych aromatów które przedstawiają rozkoszny zapach świętej ofiary złożonej Bogu Jahwe przez Jego Syna; 1 Moj 8:21, Efez 5:2. Oblubienica zaprasza do swego ogrodu swojego ukochanego; Pnp 4:16, „Zerwij się, wietrze północy! Bywaj, wietrze południa! Powiejcie przez mój ogród, by się rozprzestrzeniły jego wonności. Niech umiłowany mój wejdzie do swego ogrodu i niech pożywa jego najwyborniejsze owoce.” Wiatr z północy przynosił zazwyczaj deszcz a z nim błogosławieństwo i urodzaj; Prz 25:23, Pnp 2:11,12, a wiatr z południa jest symbolem przychodzącego ciepła i wzrostu w ogrodzie Bożym; Łuk 12:55. Oto wiatr północy i wiatr południa, mają powiać przez ogród Oblubienicy i mają sprawić, aby rozprzestrzeniły się rozkoszne wonności poznania naszego Pana i Jego wielkiej roli dla naszego zbawienia, aby dotarły na krańce świata i pobudziły ludy i narody do wiary; 2 Kor 2:14-16. Oblubieniec umiłowany przyjdzie i wejdzie do swego ogrodu i będzie spożywał jego najwyborniejsze owoce, i pozostanie już na zawsze ze swoją Oblubienicą; Pnp 6:2,3, „Mój umiłowany zstąpił do swego ogrodu, ku zagonom balsamu, aby paść [trzodę] w ogrodzie rozkoszy i zrywać lilie. (3) Ja należę do umiłowanego, a umiłowany mój do mnie, to on, który pasie pomiędzy liliami.” Lud Boży, duchowy Izrael wiary, zakwitnie w ogrodzie Bożym jak lilie, rozrośnie się i rozkrzewi; Oze 14:5,6. Ogród Boży, to inaczej świątynia Boża w której lilie są elementem wystroju świątyni; 1 Król 7:19. To urodzajne winnice okryte kwieciem, w których Oblubienica obdarzy Oblubieńca przejawami miłości; Pnp 7:12, (13). Potomstwo Sary będzie Syjonem i Nową Jerozolimą, będzie nawodnionym ogrodem Jahwe; Iza 51:2,3, Iza 58:11, Jer 31:12-14. Raj to życie wieczne w społeczności z Bogiem i Jezusem Chrystusem naszym Panem, to szczęście, radość i piękno, to miejsce gdzie panuje bliska zażyła relacja Boga z człowiekiem; 2 Moj 15:17. Będzie to miejsce gdzie znajdą się wszyscy ukoronowani koroną życia; Obj 2:10, gdzie nie będzie cierpień, smutku, bólu i łez; Obj 21:3,4.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Następnym zborem do którego Jan otrzymał polecenie aby napisać list, jest Smyrna; Obj 2:8, „ A do anioła zboru w Smyrnie napisz: Oto, co mówi Pierwszy i Ostatni, który był umarły, a ożył.” Położona na północ od Efezu Smyrna, była bogatym miastem portowym mieszczącym się na handlowej trasie przebiegającej przez Azję Mniejszą. Piękne miasto z okazałą architekturą gdzie górowało wiele świątyń poświęconych bogom pogańskim. W mieście rozwijał się handel, odbywały się zawody sportowe, mieściła się biblioteka a w teatrze przedstawiano sztuki starożytnych autorów. W poselstwie do Smyrny Jezus przedstawia siebie jako „Pierwszy i Ostatni,” te słowa znaczą, że Jezus jako pierwszy został wskrzeszony do życia ze śmierci i jako pierwszy pokonał śmierć; Dzie 26:23, Łuk 24:5, Obj 1:5. Poprzez zmartwychwstanie Jezusa, my wszyscy uzyskaliśmy możliwość podobnego zmartwychwstania, bo On jest pierwociną tych, którzy w Nim ożywieni będą; Rzym 6:5, 1 Kor 6:14. Natomiast „Pierwszy i Ostatni,” oznacza, że będzie tym, który rozpoczął i doprowadzi do końca cały proces zmartwychwstania ludzkości i sądu; Jan 5:25-28, będzie tym, który dokończy realizację zamysłu Bożego co do zbawienia ludzkości, który został Jemu powierzony; 1 Kor 15:22-25, Jan 6:39,40, 2 Kor 1:20. Chrystus umierając złożył swoje życie w ofierze na przebłaganie grzechów naszych, by nas wykupić spod wyroku śmierci; Mat 20:28, 1 Tym 2:6. Po to Chrystus umarł i po to ożył i powstał, aby panować nad wszystkimi; Rzym 14:9. Był martwy i doświadczył śmierci, a ożył dzięki Bogu Ojcu w tryumfalnym akcie zmartwychwstania; Jan 6:57, 1 Pio 1:21. Chrystus pokrzepia chrześcijan ze Smyrny, aby nie zamartwiali się nawet śmiercią. Zmartwychwstanie Pana Jezusa i władza jaką otrzymał nad śmiercią i Hadesem, napawa nas wielką nadzieją, że i przed nami otworzą się wrota życia; Obj 1:17,18.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jezus dobrze wiedział o sytuacji jaka panowała w Smyrnie, wiedział o warunkach w jakich przyszło żyć członkom zboru i o bluźnierczych atakach Żydów nienawróconych którzy występowali przeciwko chrześcijanom; Obj 2:9, „Wiem o twoim ucisku i ubóstwie - choć ty jesteś bogaty - i o bluźnierstwie ze strony tych, którzy podają się za żydów i nie są nimi, lecz synagogą szatana”. Ucisk to ciężkie doświadczenie które przynosiło cierpienie, spotykał on wyznawców Chrystusa a pochodził z diaspory żydowskiej i od czynników zewnętrznych. List do zboru w Smyrnie dotyczy wspólnoty, której Chrystus wyjątkowo nie stawia żadnych zarzutów. Jezus nazywa ich bogatymi, ponieważ dla Boga i Chrystusa byli bogaci, chociaż materialnie na pewno cierpieli niedostatek, gdyż większość z nich należała do niższych warstw społecznych; 2 Kor 6:4,10, Jak 2:5. Bogaci bez Boga są biedakami, ale biedacy będąc z Bogiem, stają się bogaci; 1 Kor 1:26-28, 1 Tym 6:18,19. Nazwanie ich bogatymi, to wielki komplement w ustach Chrystusa który nas ubogaca; 2 Kor 8:9, Fil 2:7. Żydzi rozproszeni w ówczesnych czasach po terenach bliskiego wschodu, zakładali synagogi w których się spotykali, jednak byli oni szczególnie wrogo usposobieni wobec zboru chrześcijańskiego, ponieważ to spośród nich i ludzi zainteresowanych judaizmem chrześcijanie skutecznie werbowali swoich wyznawców; Dzie 13:5. Dla chrześcijan był to dobry teren do służby który był bardzo owocny, gdyż wielu Żydów uwierzyło i stało się chrześcijanami. Jednak Żydzi zaczęli pałać zazdrością i emanować nienawiścią do chrześcijan; Dzie 14:2, Dzie 17:5. Dlatego Jezus nazywa ich synagogą szatana, to znaczy, (oskarżyciela, przeciwnika), chociaż byli żydami z urodzenia i podawali się za potomstwo Abrahama; Jan 8:39,40, Rzym 9:6, to nie byli podobni do Abrahama, ojca wiary; Jak 2:23, Rzym 4:3,11,16. Prawdziwymi Żydami są ludzie usposobieni duchowo, przejawiający wiarę jak Abraham, kierujący się nią w życiu; Rzym 2:28,29, Rzym 7:22. Bluźnierstwa to krzywdzenie kogoś słowami, obmowy, znieważanie, atak słowny, synagogi nie służyły Żydom do wielbienia Boga który każe miłować bliźnich, ale do knucia intryg przeciwko chrześcijanom; Dzie 13:45, Obj 3:9. Prawdziwych Żydów Jezus widzi jedynie w smyrneńskich chrześcijanach i w tych wszystkich, którzy spełniają wolę Bożą, a nie w Żydach z urodzenia; Łuk 8:21. Dzisiaj, nie każdy może zostać Żydem z urodzenia, ale każdy może zostać Żydem duchowym poprzez swoją wiarę; Hebr 8:10, 1 Pio 3:4. Niewiele czasu upłynęło od czasu kiedy Jezus przestrzegał swoich uczniów przed prześladowaniami, i oto słowa te szybko zaczęły się spełniać na członkach zboru w Smyrnie; Mat 10:17,18, Łuk 21:12. Dzisiaj tych wszystkich którzy podają się za sług Bożych, a prześladują drugich, również można nazwać; „synagogą szatana.”
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Chrystus mówi, „Nie lękaj się tego co masz wycierpieć.” Oto nadchodził czas cierpień i prześladowań dla członków zboru, mieli zostać poddani surowej próbie a niektórzy wtrąceni do więzienia; Obj 2:10, „Zupełnie się nie bój nadchodzących cierpień. Oto diabeł wtrąci niektórych z was do więzienia, abyście zostali poddani próbie, i przez dziesięć dni będziecie mieli ucisk. Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci wieniec życia.” Te słowa zachęty mają niezwykłą wartość, ponieważ lęk przed cierpieniem bardzo często nas paraliżuje. Są to wspaniałe słowa pokrzepienia dla tych wszystkich, którzy mieli znosić prześladowania, a nawet położyć życie swoje dla Chrystusa; Mat 10:28. Głównym prześladowcą i sprawcą prześladowań jest sam Diabeł; 1 Pio 5:8. Jezus zapowiadał, że Diabeł ograniczy niektórym wolność, wtrąci ich do więzienia, i wiemy że wszystko to wypełniło się dosłownie. On ciągle poddaje sług Bożych i uczniów Jezusa pod próby i doświadczenia, oskarża przed Bogiem podobnie jak oskarżał prawego Hioba; Hio 1:6-12, Łuk 22:31,32. Dzisiaj również chrześcijanie poddawani są licznym próbom, a Diabeł posługuje się pozornymi sługami Boga podobnymi do Żydów w Smyrnie, którzy chętnie będą prześladować drugich ze względu na ich wiarę, ze względu na odmienne poglądy od ich tradycji. Tak jak w tamtych czasach chrześcijanom towarzyszyło cierpienie, tak i w nadchodzących czasach możemy się spodziewać podobnych wydarzeń; 2 Tym 3:12. Chrześcijanie mają zostać wypróbowani i doświadczeni; Jak 1:2,3, 1 Pio 1:6,7. Szatan wprowadza w błąd narody, przedstawia pozorne prawdy i pozorne dobro, szerzy fałszywe kłamliwe nauki często wykrzywiając proste nauki Słowa Bożego, sprawiając wrażenie że jego nauki są zawarte w Biblii. Wykrzywiane są proste drogi Boże aby ludzie nie mogli znaleźć prawdy, a poszukujący prawdy, są prześladowani. Jezus jednak mówi, abyśmy się nie lękali; Jan 14:1. W obliczu prześladowań, umacnia swoich wiernych i ogłasza, że ucisk będzie miał swój kres; 2 Kor 4:17. Prawdziwi chrześcijanie przez dziesięć dni mieli żyć w udręce prześladowań, liczba dziesięć w tym przypadku oznacza pełnię próby co do czasu i osób, krótko; Mat 25:1,13. To bardzo dobrze że żadna próba nie trwa w nieskończoność, tak i próby nadchodzące na chrześcijan, chociaż dotkliwe, nie będą jednak trwać długo; Dan 1:14,15, Jer 42:7, 1 Moj 24:55. Jezus pomaga nam pokonać przeciwności i cierpienia, On sam zniósł cierpienie i prześladowania, przeszedł tą drogą i okazał wierność i lojalność wobec Boga; Hebr 2:18, Jan 16:33, podobnie i my możemy wziąć z Niego przykład i też pokonać cierpienia okazując wytrwałość; Mat 24:13. Księga Objawienia ma za zadanie przygotować chrześcijan na pewien czas prób i doświadczeń. Jezus zaleca chrześcijanom wierność aż do śmierci, a wówczas otrzymają nagrodę którą będzie wieniec, albo inaczej, korona życia, to ukoronowanie takich ludzi chwałą, i życiem wiecznym; 2 Tym 4:7,8, Obj 3:5,11, 1 Pio 5:4. Ukoronowanie będzie dowodem, że znieśli próby i prześladowania dla Chrystusa i tym sposobem zwyciężyli; Jak 1:12, 1 Kor 9:25.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kolejny raz Jezus posługuje się zwrotem, „kto ma uszy, niechaj słucha,” mądrzy nadstawiają uszy swoje aby słyszeć mądrość Bożą; Prz 2:1,2, kiedy mówi sam Syn Boży też słuchać wypada; Obj 2:11, „ Kto ma uszy, niech wysłucha, co Duch ogłasza zborom. Temu, kto zwycięży, druga śmierć nie wyrządzi szkody.” Duch ogłasza zborom poprzez list odczytywany i omawiany w zborze, a w którym są natchnione duchem wypowiedzi naszego Pana. Zawarte jest w nim upomnienie do pilnego słuchania głosu Pana; Mat 13:9,16. Mieć uszy do słuchania oznacza, że człowiek powinien być przygotowany na odrzucenie wielu wcześniej nabytych opinii, kiedy dostrzeże że nie pozostają one w harmonii ze Słowem Bożym. Jan był otwarty na słuchanie i słyszał; Obj 21:3, tym samym zdobywał prawdziwą wiedzę i zrozumienie, każdy rozumny i chętny do słuchania świecił będzie jak gwiazdy w królestwie swego Ojca; Dan 12:3, Mat 13:43. Jezus wiele razy używa zwrotu, aby każdy kto ma uszy słuchał, ponieważ oznacza to, że każdy kto ma uszy może usłyszeć co duch ogłasza zborom i może zacząć wydawać plon stukrotny; Łuk 8:8. A duch daje piękną obietnicę i zachętę dla zwyciężających kiedy mówi, że nie doznają oni szkody od drugiej śmierci. Pierwsza śmierć jest bolesna, ale nie unicestwia człowieka, jest z niej zmartwychwstanie; Obj 20:13,14. Druga śmierć jest dla tych, którzy nie są zapisani w księdze żywota; Obj 20:15. Kto zwycięży świat, pokona w sobie ducha tego świata, nasze słabości, prześladowania, dochowa lojalności i wierności wobec Boga i Chrystusa; 1 Jan 5:5, dozna błogosławieństw i radości; Obj 20:6. Druga śmierć to jezioro ognia, ostateczne i wieczne zniszczenie grzesznika, i jest dla tchórzów i kłamców i bałwochwalców; Obj 21:8. Dla zwycięzców słuchających co duch mówi do zborów, takie słowa, są poselstwem pokrzepienia i wsparcia; Jan 16:33, 1 Jan 2:15-17.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Teraz Jezus każe Janowi pisać list do zboru w Pergamie; Obj 2:12, „ A do anioła zboru w Pergamie napisz: Oto, co mówi Ten, który ma ostry obosieczny miecz.” Na początku listu, Jezus przedstawia siebie jako biegle władającego ostrym mieczem obosiecznym; Obj 1:16, Obj 19:15. Objawia siebie jako Sędziego z ust którego wychodzi długi ostry miecz, a jest nim Słowo Boże; Hebr 4:12, Jezus otrzymał pełnię władzy sądzenia i karania; Jan 12:48,49. Już prorok Izajasz mówi o takim mieczu; Iza 49:1,2, był nim ostry i cięty język proroków i ich słowa zapisane w Słowie Bożym które smagały nawet królów i kapłanów; Oze 6:5. Teraz Chrystus chce użyć tego miecza, który ostro potrafi skarcić, wobec niektórych członków zboru w Pergamie nie okazujących skruchy; Obj 2:16.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jezus patrzy na zbór i widzi ile trudności muszą pokonywać chrześcijanie aby trzymać się prostej drogi wiary; Obj 2:13, „Wiem, gdzie mieszkasz - tam, gdzie tron szatana - a jednak trzymasz się mego imienia i nie zaparłeś się swojej wiary we mnie, nawet w dniach, [gdy] Antypas, mój świadek, mój wierny, został zabity u was, tam, gdzie mieszka szatan.” Pergamon był ośrodkiem kultu wielu bóstw pogańskich, Pan Jezus określił Pergamon jako miasto, w którym Szatan ma swoją ziemską siedzibę i swój tron. Była to aluzja do położonej na wzgórzu miasta, świątyni ze wspaniałym, przechowywanym do dziś ołtarzem (znajduje się on obecnie w Berlinie w Muzeum Pergamońskim). Możliwe że mówiąc o „tronie szatana” święty Jan ma na myśli ten ołtarz pergamoński. W Pergamie czczono cały panteon bogów i bożków, czczono tam Zeusa i Artemidę, Dionizosa i Asklepiosa, boga i opiekuna sztuki lekarskiej, lecz do najważniejszych należał kult cesarza, każdy obywatel był zobowiązany wrzucić do ognia szczyptę kadzidła u stóp posągu cesarza. Wszyscy obywatele byli prawnie zobowiązani wyznawać religię rzymskiego cesarstwa i kult cesarza, nie przeszkadzał on pogańskim czcicielom fałszywych bogów, lecz był nie do przyjęcia dla wczesnych chrześcijan, którzy nie chcieli sprzeniewierzyć się swojej wierze. Wyznawcy Chrystusa odróżniali się od społeczeństwa unikaniem kultów pogańskich i państwowych, dlatego doświadczali dyskryminacji, szykan i pogardy. W tych warunkach członkom zboru nie było łatwo, a ludzie słabi starali się jakoś dopasować i pogodzić sposób życia ludzi miasta, ze sposobem życia chrześcijan, niektórzy szli na kompromis; Mat 10:33. Pan nakazuje temu zborowi trzymać się mocno Jego imienia i nie zapierać się wiary nawet w czasie prześladowań. Większość chrześcijan nie zaparła się wiary swojej i imienia Pana Jezusa; 2 Tym 2:12. Nawet w dniach kiedy prześladowania nasiliły się, tak że Antypas, świadek wierny został zabity, nie przestraszyli się i nie zachwiało to wiarą w Chrystusa; Dzie 1:8, Mar 13:9. Antypas był wiernym, bezkompromisowym sługą który stał mocno po stronie prawdy, który położył swoje życie za wiarę. Był jednym z pierwszych wierzących, którzy zostali zgładzeni przez prześladowców. To wspaniały przykład dla nas, których może czekają podobne próby; Mat 24:9, Łuk 12:8.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Zbór w Pergamie miał pewną grupę ludzi, którzy byli zwolennikami odstępczych nauk, które Jezus przyrównuje do nauk Balaama; Obj 2:14, „ Lecz mam nieco przeciw tobie, [mianowicie] że masz tam zwolenników nauki Balaama, który nauczał Balaka, jak zastawiać sidła na synów izraelskich, by spożywali z ofiar składanych bóstwom i uprawiali nierząd.” Balaam to sprytny człowiek, obdarzony darem proroczym, miał przywilej osobistego rozmawiania z Bogiem który nauczał go właściwej drogi, ale on bardziej umiłował zapłatę w pieniądzach; Judy 10,11, 2 Pio 2:1,15,16. Chociaż Bóg nie pozwolił Balaamowi przekląć Izraela, 4 Moj 22:17,18,32, to postarał się on złagodzić rozczarowanie władcy Moabu Balaka, udzielając mu rady, jak przywieść Izraela do bałwochwalstwa i nierządu posługując się kobietami; 4 Moj 25:1-4,9, 4 Moj 31:15,16. Uczył on Balaka, jak usidlić lud Izraela, tak aby spożywali pokarmy złożone na ofiarę bożkom i grzeszyli rozwiązłością. Udzielał Balakowi rady co robić, aby Izraelici brali udział w obrzędach religijnych sprawowanych przez Midianitów i aby tym sposobem Bóg okazał gniew na Izraelu. Pouczony Balak posyłał piękne i zmysłowe kobiety, aby pociągnęły mężczyzn izraelskich do brania udziału w praktykach religijnych, co było niezgodne z przykazaniem Bożym; 2 Moj 20:5,14. Takie pójście na kompromis ze światem, Biblia nazywa wszeteczeństwem i cudzołóstwem duchowym; 1 Kor 10:7,8,21, Efez 5:5. Ten przewrotny doradca tym sposobem chciał pomóc Balakowi w pokonaniu ludu Bożego bez używania siły militarnej. To pokazuje nam kim naprawdę był ten prorok, podobnych proroków rzekomo służących Bogu, jest dziś wielu; Dzie 20:29. Na zewnątrz wyglądają jak święci słudzy Boga, uduchowieni przywódcy, a pod strojem pasterza siedzą wilki które strzygą, golą i odzierają ze skóry owce Pana. Niebezpiecznie jest siedzieć i słuchać błędnej nauki lub przewrotnych rad. Taka nauka dociera do serca człowieka i je wypacza, wówczas człowiek nie odróżnia dobra od zła, gotów jest w imię Boga prześladować drugich, czy kłaniać się bożkom; Hebr 13:9, 2 Tym 4:3. Jezus miał przeciwko zborowi w Pergamie to, że tolerowali pośród siebie takich wywrotowych nauczycieli i takie osoby, a starszy zboru nie okazał dosyć stanowczości; Mat 5:30. Podstępna fałszywa nauka, taka jak doktryna nikolaitów, może uczynić wiele szkody. Jeżeli jesteś uczony nauk których nie można jednoznacznie udowodnić przy pomocy Słowa Bożego, wówczas nie pochodzą one od Boga. Właściwa nauka nie usprawiedliwia niegodziwości i niemoralności, ale pobudza do szlachetnego postępowania. Człowiek który nie zna pełnej prawdy, nie będzie potrafił odróżnić dobra od zła; 2 Pio 3:17,18. Dlatego szukajmy stale Boga i pełnej prawdy; Ps 14:2.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Nauki nikolaitów były czymś podobnym do nauki Balaama, mówi Jezus; Obj 2:15,16, „Tak i ty masz takich, którzy podobnie trzymają się nauki nikolaitów. (16) Opamiętaj się więc; bo jeśli nie, wkrótce przyjdę do ciebie i będę z nimi walczył mieczem moich ust.” Nikolaici to uczniowie Nikolausa który im przewodził i nauczał ich nauk ludzkich; Mat 15:9, 1 Tym 4:1. Zwolenników miał w zborze efeskim, ale i w Pergamie. Jezus udziela kolejnej nagany, ponieważ nienawidzi uczynków nikolaitów które wynikają z błędnej nauki; Obj 2:6. Jezus gani błędy grożąc karą tym, którzy zwodzą drugich fałszywą nauką, która może uczynić im wiele szkody. Wzywa więc do okazania skruchy, do opamiętania się i powrotu do nauk Słowa Bożego, a wówczas będą mieli grzechy wybaczone; 2 Pio 3:9.. Okazać skruchę, opamiętać się, oznacza zmienić swój sposób myślenia do którego może już żeśmy się przyzwyczaili; Mat 3:8. Każdy może się nawrócić, zmienić swoje poglądy, odrzucić błędne nauki i nauczycieli którzy je szerzą. Wielką rolą starszych jest, aby pomóc takim osobom w nawróceniu się, ale pomóc może każdy; Jak 5:19,20, Hebr 10:24. Jednak jeżeli się nie opamiętają i nie nawrócą, to Jezus mówi że przyjdzie i będzie toczył z nimi wojnę; Iza 11:4, będzie walczył mieczem swoich ust, Obj 1:16, Obj 19:15,21. Mieczem jest Słowo Boże, które jest przydatne dla każdego człowieka do poprawiania i kształtowania swojej osobowości; 2 Tym 3:15-17. Jezus tą bronią walczył kiedy mówił do przeciwników którzy się Mu sprzeciwiali, „Napisano”, Mat 4:4, Mat 21:13. Taki miecz karci i gromi przejawy zła i niegodziwości, to ostrza wyroków Bożych; Efe 6:17, Jan 12:48,49. Może postawić ciężkie zarzuty, co może być bardzo bolące. Kiedy przyjrzymy się temu zborowi, zauważymy dwie grupy ludzi, jedną, lojalnych i przygotowujących się na wtóre przyjście Pana, idących na wesele Baranka, naśladujących swego Pana; Ps 149:3-6, oraz drugą grupę która gotowa jest na ustępstwa i współpracę ze światem; Prz 25:26. W dzisiejszych dniach, również szerzy się pewna forma nikolaizmu, która w naszej kulturze oznacza niepohamowaną konsumpcję, kupowanie drogich prezentów nie z miłości, ale z okazji dnia Mikołaja, nauka która służy bożkowi – Mamonie.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Już po raz trzeci w tym rozdziale Jezus zachęca do słuchania co duch mówi zborom; Obj 2:17, „Kto ma uszy, niech wysłucha, co Duch ogłasza zborom. Temu, kto zwycięży, dam nieco z ukrytej manny i dam mu biały kamyk, a na kamyku wypisane nowe imię, nieznane nikomu, poza tym, który je otrzymuje.” Duch zachęca do słuchania wszystkich którzy mają uszy, czyli praktycznie każdego; Iza 51:4. Czyni tak, ponieważ niewielu jest takich ludzi, którzy są chętni do słuchania Słowa Bożego; Jer 5:21, Jer 7:24. Jeżeli ktoś chce należeć do Oblubienicy Baranka, koniecznie musi nakłonić swego ucha i być uległym słowom naszego Pana; Ps 45:11,12, „Posłuchaj, córo, patrz i nakłoń ucha: zapomnij o twym narodzie i o domu twego ojca! Król rozmiłował się w twej piękności; on teraz twoim panem, bądź mu uległa!” Właśnie w tych wersetach zachęcających do słuchania, są wspaniałe obietnice nagrody, mogące pokrzepić i zachęcić wszystkich do działania i do zwyciężania. Z obietnic tych skorzystają zwyciężający, a są nimi ludzie zwyciężający Złego; 1 Jan 2:14, zwyciężający świat, ucisk i prześladowania; 1 Jan 5:5, Obj 12:11. Zwycięzca otrzyma manny ukrytej która była ukryta w dzbanie w Arce Przymierza; Heb 9:4, odznaczała się ona tym, że będąc u Boga, w miejscu najświętszym, nie ulegała zepsuciu, dlatego przedstawia ciało Pana Jezusa, chleb z nieba; 2 Moj 16:33,34, Jan 6:47-58. W związku z wyznaczoną rolą dla Jezusa Chrystusa przez Boga Jahwe, ciało Jezusa nie mogło pozostać w grobie i ulec skażeniu, zepsuciu, dlatego Bóg wskrzesił Pana Jezusa; Dzie 2:27,32, Dzie 13:34,35. Dlatego też i zbór Boży, który jest ciałem Pana Jezusa; Efe 1:22,23, Kol 1:18, a którego życie jest w Chrystusie, będzie miał ciała przemienione w nieskażoność, w ciała doskonałe, chwalebne; 1 Kor 15:42,53,54, Kol 3:3,4. Manna była chlebem z nieba od Boga, który Bóg Jahwe ofiarował swemu zgłodniałemu ludowi na pustyni; 2 Moj 16:14,15, Ps 78:23-25. Jezus objaśnia nam, że tym chlebem z nieba jest On sam, ten który daje światu życie; Jan 6:31-35, Łuk 14:15. Jezus przedstawia siebie jako źródło życiodajnego pokarmu duchowego, ponieważ to On jest źródłem prawdy; Jan 1:17, Jan 14:6. I tak jak Izraelici którzy codziennie zbierali i karmili się manną, tak i lud Boży będzie codziennie karmił się słowem nauki Pana Jezusa i prawdą. Jezus obiecuje nam, że da nam biały kamyk, a na kamyku wypisane nowe imię, biały kamyk jest świadectwem niewinności, werdyktem sądowego uniewinnienia, gdyż biel oznacza czystość, niewinność, sprawiedliwość; Obj 19:8,14. Każdy sługa Boży, będzie jak kamyk, ponieważ to na nim ma być wypisane owo nowe imię; Obj 3:12, Prz 22:1. Wszyscy razem tworzyć będą Syjon, święty lud Boży który otrzymuje nowe imię; Iza 62:1-3. To nowy lud otrzymuje przy pomocy pieczęci ducha świętego na serca swoje nowe imię, dlatego nikt go nie zna, tylko ten, kto je przyjmuje. Pieczęć taka to dowód tożsamości czyjegoś sługi i gwarancja dziedzictwa obietnic Bożych, to pieczęć synostwa Bożego; Jan 1:12, 1 Jan 3:1. Bóg często zmieniał imię swoim sługom; 1 Moj 17:5, 1 Moj 32:28, zmienić komuś imię, znaczyło zmienić jego tożsamość, nadać jego życiu nowy cel, nadać nowe zadania do wykonania, chociażby takie jak śpiewanie nowej pieśni, czyli głoszenie nowej oczyszczonej prawdy; Obj 14:3. To nowy duch głębokiej miłości, zrozumienia i głębokiego pragnienia spełniania woli Ojca naszego, którą otrzymujący nie uważa już za ciężką, lecz za przyjemną; 1 Jan 5:3. Biały kamień jest biletem wstępu dla zaproszonych do świętego domu Boga, do Nowej Jerozolimy, jest zaproszeniem. Nikt kto nie jest opieczętowany, nie wejdzie do świętego miasta Nowej Jerozolimy na wieczerzę zaślubin Baranka; Obj 19:9, Łuk 14:17.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jezus wyraża pochwałę dla zboru w Tiatyrze, zna ludzkie serca i wie jakie mają intencje, jak zawsze najpierw przedstawia siebie i mówi kim jest; Obj 2:18,19, „A do anioła zboru w Tiatyrze napisz: Oto, co mówi Syn Boży, który ma oczy jak płomień ognia, a Jego stopy są podobne do mosiądzu. (19) Wiem o twoich czynach, o miłości, wierze, służbie i o twojej wytrwałości, i o twoich czynach ostatnich lepszych od początkowych.” Tiatyra była niewielkim miastem słynącym z rzemiosła, oraz ośrodkiem handlowym, handlowano tu między innymi produktami z wełny barwionej: Dzie 16:14,15. Jezus przedstawiając siebie, czyni to przy pomocy symboli z pierwszego rozdziału; Obj 1:14,15. Najpierw mówi; „Oto co mówi Syn Boży,” nie mówi o kimś, ale o sobie, to On jest Synem Bożym a każdy powinien uznać tę podstawową prawdę Słowa Bożego; Jan 20:31, 1 Jan 2:22,23. Każdy kto uznaje Jezusa za Syna Bożego, ten ma także i Boga, ale kto nie uznaje Jezusa za Syna Bożego, ale konfabuluje, ten nie ma ani Ojca ani Syna; 1 Jan 4:14,15. Wielu jest takich, którzy nie odróżniają Boga Ojca od Syna Bożego, próbują wykazać że Boga Ojca nie ma. Jeżeli nie mają Ojca, to nie mają także i Syna, gdyż Syn Boży na pewno ich odrzuci. Bóg Ojciec nie umiera, jest Nieśmiertelny, natomiast Pan Jezus, Syn Boży, umarł za nas dla naszego zbawienia; Hab 1:12, (Poz) „Czy nie od wieków istniejesz, o Jahwe, Boże mój, Święty, Nieśmiertelny? Powołałeś go, o Jahwe, by dokonał sądu, Opoko moja, wyznaczyłeś go do wymierzenia kary.” Nawet Szatan wiedział, że Jezus jest Synem Bożym i nie miał problemu z odróżnieniem Boga Ojca, od Syna Bożego; Mat 4:3. Oczy to obraz działania ducha Bożego: Obj 5:6, są symbolem mądrości, dalekowzroczności, wnikliwości; Prz 23:26, Łuk 10:23, Ps 107:43. Jezus patrzy przenikliwie na zbory i jest w stanie rozeznać co się w nich dzieje, nic się nie może ukryć przed wzrokiem Syna Bożego, jest w stanie przeniknąć każdy grzech, każdy ukryty zamysł serca; Jan 13:11, Mar 2:6-8. Jezus nie patrzy obojętnym wzrokiem na poczynania członków zboru, ponieważ oczy jak płomień ognia; Obj 1:14, Obj 19:12, oznaczają płonący gniew i naganę przeciw temu co nie jest święte. Jego oczy zapalają się sprawiedliwym gniewem kiedy widzi brak wierności, oczy jak płomień ognia oznaczają karcenie i naganę wobec knujących nikczemne zamysły, to oczy Króla i Sędziego; Prz 20:8. Podobnie jak oczy Boga Jahwe, którego oczy otwarte są na wszystkie drogi synów ludzkich; Jer 32:19, tak widzą też oczy Syna Bożego któremu Bóg powierzył wszelkie sądzenie; Jan 5:22. Stopy, nogi, podobne do cennego metalu, mosiądzu; Obj 1:15, to stopy które się nie potykają, to obraz panowania, stabilności, mocy, kroczą nieustannie ścieżkami prawdy i prawości, stoją niewzruszenie przy prawdzie Słowa Bożego i przy spełnianiu woli Bożej; Hio 23:11, Ps 119:105. Jezus znał czyny członków zboru, ich miłość która dawała się zauważyć w ich czynach; 1 Jan 3:17,18, ich wiarę i wytrwałość w służbie, gdyż dobrze wywiązywali się ze swojego obowiązku głoszenia dobrej nowiny o zbawieniu w Chrystusie; 1 Kor 9:16. Nasi bracia z tamtych czasów, pozostawili nam wspaniały wzór do naśladowania dla nas, abyśmy i my przejawiali podobną wytrwałość, i znaleźli także podobne uznanie Syna Bożego; Hebr 6:12.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Mimo pochwały za miłość, wiarę, służbę, wytrwałość i wiele szlachetnych czynów które znalazły uznanie Chrystusa, na zakończenie czekała ich jednak nagana; Obj 2:20, „Lecz mam przeciw tobie to, że pobłażasz tej kobiecie Jezabel, która się podaje za prorokinię i naucza, i zwodzi moje sługi, aby uprawiali nierząd i spożywali z ofiar składanych bóstwom.” Sam Jezus ostrzega zbór przed naukami Jezabel, zarzut jaki stawia zborowi, to pozwolenie na nauczanie w zborze przez kobietę, mimo że wcześniej apostoł Paweł pisał, iż nie pozwala kobiecie nauczać i udzielać pouczeń w zborze; 1 Tym 2:12. Tymczasem Jezabel z Tiatyry zwodzi sługi Chrystusowe podając się za prorokinię, ale jej prorokowanie było z urojeń jej własnego serca; Eze 13:17-19,23. Jezus nazwał ją, albo przyrównuje do Jezabel, na pewno przypominała żonę króla Achaba, ona także popierała bałwochwalstwo i była o krok od zniszczenia kultu prawdziwego Boga; 1 Król 18:4,13,22. Starsi zboru nie powinni pozwolić jej na nauczanie, ale może była żoną któregoś z nich, i jak król Achab dawał przyzwolenie na działalność swojej żonie Jezabel, tak nadzorca zboru dawał jej przyzwolenie i dlatego patrzono na nią pobłażliwie. Żona króla Achaba, to najbardziej przewrotna kobieta o jakiej czytamy w Piśmie Świętym, zwolenniczka kultu pogańskiego bożka Baala, córka króla Sydonu która została żoną Izraelskiego króla Achaba. Uczyła ona Achaba czcić Baala, co miało bardzo niekorzystny wpływ na cały Izrael; 1 Król 16:31-33, 1 Król 21:25,26, 2 Król 9:22. Ona prześladowała proroków Jahwe i samego proroka Eliasza także, jej zamiarem było zastąpienie kultu prawdziwego Boga Jahwe, pogańskim kultem Baala, tym samym doprowadziła by do duchowego unicestwienia ludu Bożego. Gościła przy królewskim stole czterystu pięćdziesięciu proroków Baala którymi zastąpiła proroków Jahwe; 1 Król 18:18,19. Doprowadziła do skazania na śmierć człowieka prawego i zabrania jego winnicy. Jezabel z Tiatyry jest obrazem tej pochodzącej z Sydonu, wykorzystywała swoje wpływy, przedkładała własne interesy ponad posłuszeństwo Bogu. Rozpusta o której tu mowa, oznacza przede wszystkim niewierność wobec Boga; Jer 3:2,6-9, 5 Moj 31:16, chociaż w wielu kultach tamtych czasów, rozpowszechniona była prostytucja świątynna która także stanowiła zagrożenie dla ówczesnego zboru; Efe 5:5. Na posiedzeniu apostolskim, podjęto postanowienie co do rzeczy koniecznych, niezbędnych aby trzymali się ich chrześcijanie; Dzie 15:28,29, nikolaici jednak nie spełniali warunków na chrześcijan, nie powstrzymywali się od tego co ofiarowano bożkom, nie słuchali ani nauk Jezusa, ani nauk apostołów zawartych w listach; 1 Jan 4:6. Człowiek który przestrzega tych zasad chrześcijańskich, nie będzie się łączył z ludźmi, którzy idą na kompromis z bałwochwalstwem i rozwadniają proste prawdy Słowa Bożego. Niektóre osoby znalazły się pod urokiem fałszywej nauki która miała pozory prawdy, ale prowadziła do zwiedzenia; 2 Tym 4:3. Postępowanie kobiety która sama tworzy swoją teologię według własnego pomysłu lub ludzkich tradycji, świadczy o braku pokory; Prz 16:18. Pozwolenie na takie zwodzenie, może się źle skończyć dla członków zboru, takie osoby wytwarzają w zborze ducha który nie pochodzi od Boga; 1 Jan 4:1. Biblia ostrzega nas przed naukami według wzorców tego świata; Mat 24:24,25, Kol 2:4,8.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Chrystus okazuje swoją wielką wspaniałomyślność, daje czas Jezabel na opamiętanie się i na okazanie skruchy; Obj 2:21, „Dałem jej czas na opamiętanie, lecz nie chce się opamiętać w swoim nierządzie.” Syn Boży daje jej wspaniałą możliwość nawrócenia się, ale to człowiek musi podjąć decyzję. Jezabel nie dokonała żadnych zmian na lepsze; Rzym 2:4,5. Oto starsi i cały zbór, oczekiwali, że po odczytaniu tego listu w zborze, Jezabel z Tiatyry zechce się opamiętać, ale ona nie chciała i nie żałowała swego błędu. Duchowe wszeteczeństwo zagrażało zborom, zbór mógł zacząć przyjmować te pogańskie zwyczaje, idee i naukę, odejść od prawdy i zacząć cudzołożyć z pogańskimi bogami; 2 Moj 34:15,16. Jeżeli społeczność pozwoli aby Jezabel dalej działała w zborze, ona doprowadzi go do ruiny. Nie można mieszać duchowego wszeteczeństwa, tradycji religijnych tego świata i zabobonów, z tym co święte; Mal 3:18.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
W sytuacji kiedy Jezabel odrzuciła dobrą radę i czas na opamiętanie się, Jezus zapowiada ukaranie jej; Obj 2:22,23, „ (22) Oto rzucę ją na łoże boleści, a tych, którzy z nią cudzołożą, w wielki ucisk - jeśli się nie opamiętają w swoich uczynkach -(23) a jej dzieci zabiję śmiercią; i poznają wszystkie zbory, że Ja jestem tym, który bada nerki i serca - i oddam każdemu z was według waszych czynów.” Jezus zamierza sprawić że będzie ciężko chora, gdyż łoże boleści oznacza ciężką chorobę, a na tych którzy z nią cudzołożą sprowadzi wielkie cierpienie, ci którzy z nią cudzołożą, to ci którzy uczestniczą w jej bałwochwalczych biesiadach, jej dzieci to ci, którzy słuchają jej nauk i przyjmują je. Miała ona zostać powalona w chorobie na łoże, a pozostali mieli zostać zabici albo wtrąceni w wielki ucisk. Oto wielki ucisk jest dla wszetecznej niewiasty i tych wszystkich, którzy siedzą w fałszywych naukach; Obj 18:6,8. Pamiętajmy, że dzieci Achaba i Jezabel spotkał marny koniec; 2 Król 10:1-11. Zostały one pozabijane, a to jest obrazem dla dzieci dzisiejszych prorokiń zwodzących sługi Boga Najwyższego i uczniów Jezusa Chrystusa; Iza 57:3-5, Obj 21:8. Pamiętajmy że czas na opamiętanie jest ograniczony, każdy powinien wykorzystać go jak najlepiej, okazać pokorę i skruchę, opuścić siedlisko fałszu i zabobonu; Jer 51:45. Tylko ci, którzy nie pójdą za zwiedzeniem będą zwycięzcami i otrzymają wieniec życia. Słowo Boże przenika aż do wnętrza człowieka, do jego uczuć, serca, do duchowego usposobienia człowieka; Hebr 4:12. Jezus bada najgłębsze uczucia; Jan 2:24,25, Łuk 9:47, podobnie jak Bóg Jahwe; 1 Sam 16:7, Ps 51:17,(19),1 Kron 29:17, Ps 11:5. Serce to symbol wszelkich uczuć, myśli, skłonności człowieka, jego pragnień i świadomości, oznacza nasze przemyślenia dobre lub złe. Jahwe bada też nasze nerki, są one symbolem naszych uczuć i wrażliwości; Jer 17:10, Jer 11:20, Jer 20:12. Każdy kto zostanie tym sposobem przebadany, będzie mógł być sprawiedliwie osądzony gdyż niczego nie ukryje; Ps 7:9,10, Ps 17:3. Nerki przedstawiają ludzkie wnętrze, siedlisko woli, tkliwych uczuć i sumienia; Ps 16:7, (Poz). Pan Jezus doskonale zna wnętrze każdego człowieka i każdego zboru, dlatego odpłaci każdemu według uczynków jego; Prz 24:12, Mat 16:27, Obj 22:12.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Jezus zwraca się do wszystkich którzy nie weszli w tajemne głębiny szatańskich nauk; Obj 2:24,25, „Wam natomiast, pozostałym w Tiatyrze, wszystkim tym, którzy nie macie tej nauki, którzy - jak powiadają - nie poznaliście szatańskich głębin, mówię: Nie nakładam na was innego ciężaru; (25) jednak dopóki nie przyjdę, pozostańcie przy tym, co posiadacie.” Jezabel zwodziła sługi Boże swoją nauką. Tacy ludzie chełpią się tym, że przenikają „głębie bóstwa”, podczas gdy naprawdę Jezus nazywa te nauki mianem, „szatańskich głębin.” To głębiny błędu, zabobonu i filozofii nauczycieli o wybujałych ambicjach, splamionych pychą, którzy obiecują swym wyznawcom wiedzę głębszą niż wiedza dostępna zwykłym śmiertelnikom. W takich głębinach łatwo utonąć, kiedy ludzie pływają jak okręty po oceanie ludzkości, tacy nauczyciele i ich nauki, są jak skały ukryte o które może się rozbić każdy okręt. Zwodnicze nauki wpychają wielu ludzi w duchowe cudzołóstwo, powodują podziały i sekty; 2 Pio 2:1,13, ludzie pragnący służyć Bogu, powinni zdać sobie sprawę z niebezpieczeństwa jakie one stwarzają; Ps 64:6, Dzie 13:10. Tym wszystkim którzy nie wpadli w te głębiny, Jezus nie stawia wygórowanych wymagań, ani jakiegoś ciężkiego brzemienia; Mat 11:30, ale wystarczy aby trzymali się prawdy, prawości i sprawiedliwości, unikali skażenia bałwochwalstwem, powstrzymywali się od ofiar ofiarowanych bożkom, i od krwi, i od tego co uduszone, i od rozpusty, a będą mieli błogosławieństwo; Dzie 15:19,20, Dzie 16:4. Zalecenia Jezusa i apostołów nie są ani uciążliwe, ani skomplikowane, to konieczne zalecenia. Należy trzymać się tych nauk, oraz bronić światła prawdy aż do przyjścia Pana; Obj 3:11.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Następnie Jezus daje obietnicę dla tych, którzy zwyciężają, oraz dla zachowujących dzieła Chrystusowe; Obj 2:26,27, „Temu, kto zwycięży, oraz temu, kto zachowa aż do końca moje dzieła, dam władzę nad narodami (27) i będzie nimi rządził żelazną laską - zostaną pokruszone jak gliniane naczynia „– Zwyciężający to ci, którzy mają wystarczająco silną wiarę, aby pokonać świat, grzech, przeciwności i prześladowania, pokusę czy zniechęcenie, sam Jezus jest dla nas wzorem do naśladowania, ponieważ jak On zwyciężył, tak i my możemy; Jan 16:33. Dzieła Chrystusowe, to uczynki Jego, nauka, prawda, służba dla Boga, wierność i miłość; Jan 15:13. Jezus otrzymał pełnię władzy od Ojca swego; Mat 28:18. Jest naszym Królem który ma doprowadzić zamysł Boga Jahwe co do zbawienia ludzkości do pełnej realizacji; Obj 19:15. Zwyciężający otrzymują obietnicę udziału we władzy Mesjasza; Mat 19:28,29, i sprawowania władzy przy pomocy laski żelaznej która jest symbolem twardego traktowania ludzi nieposłusznych; Mich 4:12,13, karcenia i wychowywania; Ps 23:4. Ludzie pokorni i maluczcy będą wtedy wywyższeni; 1 Sam 2:8, (Poz). Wobec takiej laski narody będą jak naczynia gliniane z którymi laska żelazna radzi sobie bez trudu; Ps 2:9. Lud Boży będzie miał udział w panowaniu i sprawowaniu władzy kiedy przyjdzie Królestwo Boże a władza narodów zostanie obalona; Obj 3:21, Obj 20:4,6. Pan Jezus obiecuje zwycięzcom, że to oni, będą mieli wraz z Nim możliwość sprawowania władzy nad innymi i sądzenia; Łuk 22:28-30, Dan 7:22,27, 1 Kor 6:2. Księga Objawienia przedstawia Jezusa jako surowego sędziego i wymagającego władcę; Obj 19:16. Prawo Boże będzie jakby poziomicą, kto sprosta wymaganiom tej poziomicy, będzie żył, kto nie sprosta, zostanie usunięty; Iza 28:17. Jak garnki gliniane, zostaną pokruszone rządy tego świata podczas wielkiego ucisku; Ps 149:5-9, Dan 2:34,35. Wielki ucisk poskromi wielką opozycję wymierzoną przeciwko Chrystusowi i Królestwu Jego; Ps 2:1-12. Biblia przyrównuje ludzi do naczyń glinianych, użytecznych lub nieużytecznych, naczynia użyteczne to te, które dają się kształtować Wielkiemu Garncarzowi; Iza 64:8,9,(7,8), będą przeznaczone do służby w domu Bożym; Iza 52:11, natomiast naczynia nieużyteczne będą rządzone laską żelazną, tłuczenie naczyń jest obrazem podboju narodów, podporządkowywania ich, i zwycięstwa nad nimi; Iza 30:10-15, Iza 45:9, Jer 13:14.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Syn Boży mówi, że będzie dla nas, jak Bóg był dla Niego, i da nam tak, jak Bóg Ojciec dał Jemu. Obj 2:28, „podobnie jak Ja otrzymałem [władzę] od mojego Ojca; dam mu też gwiazdę poranną.” Jezus chwali członków zboru w Tiatyrze za uczynki, wiarę i miłość, za zaangażowanie w służbę. Jednak zganił ich za tolerowanie Jezabel. Jezus dostrzegł też pozostałych którzy nie ulegli zwiedzeniu, chwali ich za trzymanie się prawdy. Okazali oni odwagę i niezłomność, dlatego Pan da im Gwiazdę Poranną, która świeci najjaśniej i zapowiada nadejście dnia. Gwiazda poranna to ta, która zwiastuje światło, nadzieję; 2 Pio 1:19, Ps 57:8,9, Ps 108:2,(3). To zwiastun nadejścia Królestwa Bożego, wypowiedzi świadczące o nadejściu dnia, słońca, blasku Królestwa Bożego, sprawiedliwi otrzymają więc Królestwo Boże i chwałę jego; Mat 13:43. Wówczas Jahwe zamieni żałobę naszą w taniec, przepasze nas weselem i będziemy wysławiać Boga na wieki; Ps 30:11,12, (12,13). Natomiast wypowiedzi niegodziwców nie mają w sobie nadziei światła Jutrzenki; Iza 8:19,20, (Gd). Zwycięzcy otrzymają władzę nad światem podobnie jak Jezus ją otrzymał jako Jutrzenka, nasza nadzieja; Obj 22:16, 4 Moj 24:17, Mal 4:2, (3:20). Kiedy Jutrzenka okryje krańce ziemi, niegodziwcy zostaną z niej wyrzuceni; Hio 38:12,13, (Poz) „Czy kiedyś w życiu rozkazywałeś porankowi, czyś wyznaczył jutrzence jej miejsce, (13) aby krańce ziemi okryła i wyrzuciła z niej grzeszników?” Obietnica gwiazdy porannej, jest obietnicą uczestnictwa w dziedzictwie z Jezusem Chrystusem; Mat 4:16. Chrystus będzie dziedzictwem dla zwycięzców którego nigdy nie utracą, dziedzictwem dla każdego zwycięzcy który zachowa wierność aż do śmierci; Gal 3:29, Hebr 1:14. Dziedzice ci, otrzymają w dziedzictwie ziemię i królestwo; Mat 5:5, Mat 25:34. Przesłania do siedmiu zborów niosły pocieszenie ludowi Bożemu w tamtych czasach, ale również nas upewniają, że Chrystus jest głęboko zainteresowany tym, co się dzieje wśród ludu Bożego, oraz jego dobrem.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Zakończenie, to znowu wezwanie wszystkich którzy mają uszy, aby słuchali uważnie co duch mówi do zborów; Obj 3:29, Kto ma uszy, niech wysłucha, co Duch ogłasza zborom.” Wszyscy powinniśmy wypracowywać w sobie dobre nastawienie do słuchania; Ps 78:1, Eze 3:10. Zawsze byli jacyś ludzie, którzy nie przykładali ucha do słuchania; Jer 6:10, Jer 44:5, również i dziś wielu nie chce słuchać nauk Chrystusa, proroków Bożych i apostołów, wolą swoje tradycje, opowieści przewielebnych i olśnienia umysłu: Jan 5:40, 2 Tym 4:3,4. A nawet ci co słyszą, nie wprowadzają w życie nauki Pana Jezusa; Łuk 6:46,49. Dziś, aby usłyszeć co duch mówi do zborów, należy odkopywać studnie czystej prawdy nauk Chrystusowych i apostolskich pozakopywane przez przeróżnych Filistynów przez wieki ciemności; 1 Moj 26:18,19, pić te czyste duchowo wody prawdy Słowa Bożego, a porzucić mętne nauki wydrwigroszy i cwaniaków szukających chwały, wielkości, poklasku i podziwu świata całego. Jednak są także ludzie, którzy chętnie słuchają słów Pana Jezusa i wierzą Bogu który Go powołał, ci mają życie wieczne i nie idą na sąd; Jan 5:24. Duch Boży często ogłaszał ludowi Bożemu pouczenia i wskazania za pośrednictwem dawniejszych proroków; Zach 7:12, ale w czasach ostatecznych, mówił będzie przez Oblubienicę Baranka; Iza 60:1-3. Ludzie szczerze usposobieni przykładają ucho swoje i słyszą co duch i Oblubienica mówią zborom; Obj 22:17, „A Duch i Oblubienica mówią: Przyjdź! A kto słyszy, niech powie: Przyjdź! I kto spragniony, niech przyjdzie, kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie.”
