OBJAWIENIA ROZDZIAŁ 7. CZTEREJ ANIOŁOWIE.
KSIĘGA OBJAWIENIA ROZDZIAŁ 7. CZTEREJ ANIOŁOWIE.
Opublikowano 2023. 07. 07.
Jan wcześniej oglądał wizje opisane w szóstym rozdziale księgi Objawienia, mówiące o otwieraniu pieczęci i o jeźdźcach przynoszących wojnę, głód i śmiertelną plagę. Na wstępie siódmego rozdziału Jan mówi, „Potem zobaczyłem,” oznacza to, że Jan widzi kolejną wizję którą nam opisuje, wszystkie one dotyczą czasów ostatecznych chociaż nie koniecznie w kolejności podanej w księdze; Obj 7:1, (UBG), „Potem zobaczyłem czterech aniołów stojących na czterech krańcach ziemi, trzymających cztery wiatry ziemi, aby wiatr nie wiał na ziemię ani na morze, ani na żadne drzewo.” Ten rozdział przedstawia powstanie ludu Bożego u kresu wieków, po długim okresie odstępstwa, ciemnoty i zabobonu; 2 Tes 2:3, Mat 13:25. Jan widzi czterech aniołów którzy są wykonawcami wyroków Bożych; Dan 7:2, Jer 51:1,2, stoją oni na czterech krańcach ziemi, oznacza to że są daleko, na razie trzymają te wiatry mocno aby nie wiały na ziemię ani na morze, ani na żadne drzewo; Ps 83:15,(16). Ci czterej aniołowie trzymający na wodzy wichry są jednak gotowi, na dany znak, rozpuścić po ziemi niszczące huragany, aby wywrzeć pomstę Bożą na grzesznikach. Wiatry są w gotowości, nastawione wojowniczo i bojowo, jak narowiste rumaki rwące się do boju, a poczty aniołów sprowadzających nieszczęście mogą je w każdej chwili uwolnić; Ps 78:49, 2 Król 6:17, Mat 26:53. W dzisiejszych czasach, nasza cywilizacja opanowała technologie które stwarzają wielkie zagrożenie dla ludzkości, zagrożenie to istnieje nie tylko w broni jądrowej, lecz także w możliwościach sparaliżowania mechanizmów gospodarczych i ekonomicznych. Oto na czterech krańcach ziemi wyrywają się przytrzymywane siłą wielkie żywioły, które puszczone wolno, oznaczałyby całkowite zrujnowanie podstaw obecnego spokoju; Jer 46:10, Mat 3:12. Kiedy aniołowie przestaną powstrzymywać niszczycielskie wiatry, zniszczą one jedną trzecią świata; Obj 9:18. Zrzucą wielkich tego świata, nazywanych gwiazdami; Obj 6:13, i porządek tego świata zostanie zburzony, powstanie chaos; Iza 19:2, Eze 7:2. Wiatry mają wiać na ziemię, morze i drzewa, ziemia przedstawia prosty lud ziemi, społeczeństwo miłujące pokój; Eze 7:27, Eze 45:22, Ps 97:4. Morze przedstawia masy wzburzonej ludzkości; Iza 57:20, Iza 17:12,13, Łuk 21:25, a drzewa przedstawiają państwa, imperia, wielkich władców; Mat 3:10, Dan 4:20-22. Te wiatry to naprawdę potężne żywioły i uczynią wielkie spustoszenie, są one gotowe, czekają tylko aby spaść z wielką furią na otaczający nas świat; Ps 83:13,(14), Amo 1:14. Wiatry symbolizują wojnę, rozruchy, zamieszki, rewolucje, wielki chaos, jeżeli dodamy do tego klęski w postaci wielkich powodzi, suszy, pożarów, gradobicia, trzęsień ziemi czy innych klęsk żywiołowych, to okres uwolnienia czterech wiatrów może być bardzo niszczycielski; Agg 2:17, Obj 16:21. Jednak polecenie aby aniołowie trzymali te wiatry, świadczy że te niszczycielskie siły są w ręku Boga, że On nad nimi panuje; Zach 6:5, Ps 11:5,6. Wzburzone morze jest obrazem świata podczas wielkiego ucisku, po wypuszczeniu wiatrów świat będzie niszczony na wielką skalę; 2 Pio 3:9,10. Jednak Jezus będąc razem ze swoimi uczniami, potrafił je poskromić; Mar 4:37-39. Jahwe także ucisza szum mórz i zgiełk grup narodowościowych; Ps 65:7,8,(8,9), Ps 107:28-30. Obecnie żyjemy w przeddzień tych wydarzeń wielkiego ucisku i cztery wiatry w każdej chwili mogą zostać uwolnione; Jer 4:11-13, Jer 25:31,32, Jer 49:36.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Następnie Jan ujrzał innego anioła przychodzącego od wschodu słońca, czyli ze strony z której ma przybyć wybawienie, oświecić ziemię i uzdrowić ludzkość; Mala 4:1,2,(3:19,20), Obj 22:16, anioł ma pieczęć od Boga i zajmuje się pieczętowaniem ludzi w dniach ostatnich, popieczętowani to pierwsza grupa mających dostąpić zbawienia; Obj 7:2,3, „I zobaczyłem innego anioła wstępującego od wschodu słońca, który miał pieczęć Boga żywego i zawołał donośnym głosem do czterech aniołów, którym pozwolono wyrządzać szkodę ziemi i morzu.” Nie wyrządzajcie szkody ziemi ani morzu, ani drzewom, dopóki nie opieczętujemy sług naszego Boga na ich czołach.” Anioł mający pieczęć Boga żywego, mający prawdę objawioną w dniu ostatecznym, woła donośnym głosem, silnym, mocnym, dającym się słyszeć, władczym. Anioł ten polecił czterem aniołom, aby wiatry nie wyrządzały szkody ziemi i morzu, ani drzewom, dopóki on nie opieczętuje sług naszego Boga na ich czołach. Bóg jest tym, który czuwa nad sprawami świata, nie pozwoli na wcześniejsze wyzwolenie się sił niszczycielskich, dopóki nie zbierze pierwocin swego ludu. Czterej aniołowie mają wstrzymywać wiatry do wyznaczonego czasu, co świadczy, że czynność pieczętowania odbywa się w przeddzień wielkiego ucisku, który ma spaść na ludzkość; Jer 23:19,20, Eze 12:14. Wichry zniszczenia są powstrzymywane na czas pieczętowania; Ps 104:4, co oznacza, że ten czas jest określony i ograniczony; Ps 102:13,14. Wiatry wypuszczone na swobodę, będą szkodziły ziemi i morzu, spowodują takie wzburzenie społeczeństw, że kontrola nad nimi będzie niemożliwa, powstanie chaos i anarchia; Zach 14:13, Agg 2:22. Pieczętowanie odbywa się wyłącznie w krótkim okresie przed wtórym przyjściem Jezusa. W czasach ostatecznych ludzkość jest przygotowywana do powrotu Pana Jezusa, który ma przybyć i zaprowadzić nowy porządek, który umożliwi ludziom nawiązanie realnego kontaktu z Bogiem; Łuk 18:8. W tym celu zostaje posłany anioł od wschodu słońca, czyli od Boga i Chrystusa którzy mają przybyć, będzie on odciskał pieczęć na czołach pierwocin ludu Bożego, ponieważ kto nie będzie miał pieczęci, może ponieść szkodę podczas wielkiego ucisku; Obj 9:4. Arcykapłan Aaron nosił na czole diadem ze złota, na którym było wygrawerowane osiem liter, znaczących, „świętość Jahwe.” Napis ten był wykonany tak, jak się wykonuje pieczęć; 2 Moj 28:36. W ten sposób kapłan nosił na czole pieczęć Imienia Bożego. Uczniowie Pana Jezusa, pierwsi chrześcijanie także byli opieczętowani, ale duchowo i temu duchowi dawali się prowadzić jako dzieci Boże; 2 Kor 5:5, Rzym 8:14-17, a to oznacza że wszyscy słudzy Boga będą opieczętowani znakiem dzieci Bożych; Jan 1:12, 1 Jan 3:1. Jednak przez wieki prawda Słowa Bożego była niedostępna, dopiero w dniach ostatnich prawda staje się dostępna i rozpoczyna się pieczętowanie pierwszych prawdziwych uczniów Pana; Dan 12:4, Iza 8:16. Pieczętowanie to czynność symboliczna, która wyciska na wybranych duchowe znamię przynależności do Boga, które chroni opieczętowanego przed fałszem wyznań Babilonu, oraz od plag spadających na nieprawych; Eze 9:4-6, 2 Moj 12:12,13. Bóg pieczętuje swój lud poprzez prawdę Słowa Bożego; Obj 14:6, Gal 3:2, tak że ostatecznie, wszyscy chrześcijanie będą opieczętowani; Jak 1:18, 2 Tes 2:13. Dzieci Boga Żywego chętnie oddają swe ciała do opieczętowania a swój umysł pod wpływ nauk Słowa Bożego; Hio 33:16,(Gd), Obj 3:12. Ostatni werset szóstego rozdziału zadaje pytanie, „a któż się zdoła ostać,” i rozdział siódmy udziela nam odpowiedzi, to opieczętowani Bożą pieczęcią zdołają się ostać wobec wichury wielkiego ucisku, to pierwsi ludzie którzy zostaną zbawieni. Pieczęć Imienia Bożego na czole, to widoczny dla postronnych osób Boży sposób myślenia i postępowania, ukazany nam w Słowie Bożym. Osoby takie powinny odznaczać się cechami upodabniającymi ich do Boga, ukazującymi charakter Boży, Bożą naturę; 2 Pio 1:4. Lud Boży odzwierciedla ducha Bożego, musimy chcieć aby odciśnięto taką pieczęć na naszym czole i ręku; 2 Kor 1:21,22. Jak pieczęć odciskana w wosku sprawia, że wosk przyjmuje jej kształt, tak i my dajemy się kształtować duchem Bożym na wzór Boga i Chrystusa; Efez 4:22-24,30. Wszyscy chrześcijanie w pierwszym wieku, także przechodzili podobne pieczętowanie, mówi o tym apostoł Paweł; Efez 1:13,14. Jezus mówi o sobie, że został zapieczętowany przez Ojca; Jan 6:27. Pieczętowanie na czole, symbolizuje umysł, sumienie i charakter, obserwatorzy powinni dostrzegać odcisk tego znaku na naszych czołach. Popieczętowanie na czołach oznacza, że intelektualne zrozumienie Prawdy i wiara będą stanowiły znak, czyli pieczęć, która dokona rozdziału pomiędzy sługami Boga, oraz sługami Babilonu; Dan 12:10. Pieczęć na czole, była często wypalana rozżarzonym żelazem na czole niewolników jako znak rozpoznawczy, wskazywała czyją są własnościom. Słudzy z imieniem Boga na czole, ukazują swoją przynależność do Najwyższego Władcy Wszechświata, ukazują chwałę Boga dostrzegalną dla innych poprzez nauczanie i postępowanie, taka pieczęć wskazuje że są własnością Najwyższego. Jest ważne aby posiadać taki widzialny znak, ponieważ nadchodzi wielki dzień sądu, który rozpoczyna się od domu Bożego. Bóg opuścił ten dom w którym zamiast świętości, jest pełno bałwochwalstwa i zabobonu, oddaje go pod sąd; Eze 9:2,3. Ta świątynia, w której Boga już nie ma, ma zostać napełniona zabitymi; Eze 9:5-7. Dlatego Bóg posyła męża który ma postawić znak na czołach ludzi prawych, którzy wzdychają nad świętym miastem, dystansują się od tego co się tam dzieje. Jest grupa ludzi która nie może ścierpieć obrzydliwości które tam się dzieją, biadają nad jego obrzydliwościami; Eze 9:4. My także powinniśmy być widziani przez drugich jako osoby wyróżniające się w świecie prawością, jako święci i wierni słudzy Boga prawdziwego; Mal 3:17,18, Mal 4:1,2, (3:17-20). Opieczętowani mają na swych czołach imię Jezusa Chrystusa i imię Jego Ojca ; Pnp 1:3, Obj 14:1,(BT), przedstawia to świadomą decyzję, wolę człowieka, to opieczętowanie w sercach i umysłach, taki znak dostrzega Bóg, ponieważ opieczętowani są zapisani w księdze życia Baranka; Obj 21:27. Podczas Bożego pieczętowania, nasze myśli i uczucia zostają przemienione Bożą Prawdą; Rzym 12:2. Grono opieczętowanych w dniach końca, to naśladowcy Jezusa stale podążający za Nim, nazwani są dziewicami; Obj 14:1-4, Obj 21:9, kobieta jest symbolem zboru Bożego, czystej Oblubienicy Baranka; Obj 14:5, 1 Jan 1:9. Jako dziewice nie przedstawiają oni kawalerów którzy nie wstąpili w związki małżeńskie, gdyż Bóg nie nakłada celibatu; 1 Tym 4:3, ale są symboliczną czystą dziewicą niesplamioną z innymi niewiastami, z bałwochwalczymi wyznaniami; Obj 19:7,8. Niektórzy jednak twierdzą, że wzmianka o Syjonie świadczy o tym, że chodzi o cielesnych Żydów, jednak tu chodzi o duchowy Syjon, czyli o tych, którzy w sercu są Żydami; Iza 4:3, oczyszczonymi z fałszywych nauk i błędnego postępowania; Ps 101:6,7, Iza 62:10,11. Poza tym, skąd wziąć taką ilość Żydów podążających za Barankiem i czy dali by się opieczętować imieniem Baranka? Określenie „Baranek,” odnosi się do Jezusa jako odkupiciela; Jan 1:29, Obj 14:1, Jezus na Syjonie to Jezus przychodzący do swego ludu wielbiącego Boga; Iza 51:16, Iza 60:14. Kiedy Chrystus przychodzi na Syjon, przychodzą do niego wszystkie narody; Iza 2:2,3, Iza 11:10. Opieczętowani zachowują czystość duchową, nie kalają się fałszywymi wierzeniami, kultem tradycji, dogmatami religijnymi i służbą organizacjom religijnym. Wykupieni z ziemi; Obj 14:3, to ludzie wykupieni spośród ogółu ludzi świata, co potwierdza; Obj 14:4, możemy być o tym przekonani, ponieważ ziemia, symbolicznie oznacza ludy i narody; Hebr 6:7,8, 2 Pio 3:13, a wykupieni to ludzie wykupieni do zbawienia, mający wychwalać Boga w ciele swoim; 1 Kor 6:20, 1 Pio 1:18,19. Jednak niektórzy próbują interpretować, że to są ludzie wykupieni z ziemi do nieba, jednak tu nie ma takiej nauki. Jeżeli opieczętowani mieliby być zabrani do nieba, to po co aniołowie mieliby trzymać wiatry na wodzy? Bóg przygotowuje nas na nadchodzące wydarzenia na ziemi, wiatry mają wiać na ziemię i na morze i na drzewa; Mat 5:5, Ps 37:9-11. Sto czterdzieści cztery tysiące jest pieczętowana, aby nie doznali szkody od nadchodzących plag; Joel 2:32,(3:5). Czy szukasz prawdy Bożej która mogłaby przemienić i odnowić twoje myśli, czy szukasz możliwości przyjęcia pieczęci Bożej? Jan 3:33. Ludzie uparci i pyszni nie pozwolą się opieczętować; Eze 3:7,8.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Następnie Jan usłyszał wypowiedź oznajmiającą liczbę opieczętowanych, prawdopodobnie wypowiedział ją anioł przychodzący z pieczęcią; Obj 7:4,5, „I usłyszałem liczbę opieczętowanych: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela: (5) Z pokolenia Judy dwanaście tysięcy opieczętowanych, z pokolenia Rubena dwanaście tysięcy opieczętowanych, z pokolenia Gada dwanaście tysięcy opieczętowanych.” Sto czterdzieści cztery tysiące to stosunkowo niewielka grupa ludzi, kim są, wyjaśnia nam; Obj 14:1, „Potem ujrzałem; A oto Baranek stoi na górze Syjon, a z nim sto czterdzieści cztery tysiące, mają imię Jego i imię Jego Ojca wypisane na czołach.” Słowa te wyjaśniają nam, że to do tej grupy ludu Bożego przychodzi Jezus, i obejmuje nad nimi panowanie. Biblia mówi nam, że jest to grupa pierwocin zebranego ludu Bożego w dniach końca; Obj 14:4, składanego Bogu jako święta ofiara; 3 Moj 23:10, 5 Moj 18:4,5, 5 Moj 26:1,2. Pierwociny plonów składanych Bogu w świątyni, przedstawiają pierwociny spośród ludzi wprowadzonych do domu Bożego, do świątyni jako święty dar dla Boga; Przy 3:9, Jak 1:1,18,(War). Chrześcijanie w pierwszym wieku, też byli określani mianem „pierwocin,” zbieranych w tamtych czasach; 1 Kor 16:15, Rzym 16:5. Wszystko wskazuje, że liczba sto czterdzieści cztery tysiące, jest liczbą literalną, wynika to z innych miejsc w Piśmie Świętym, np. z opisu duchowego, świętego miasta Nowej Jerozolimy, gdzie wielkość miasta wynosi sto czterdzieści cztery łokcie miary człowieczej, a więc zwyczajnej ludzkiej miary, literalnej a nie symbolicznej; Obj 21:17. Sto czterdzieści cztery tysiące będzie zaczątkiem świętego miasta, Nowej Jerozolimy, która także ma dwanaście bram i dwanaście fundamentów; Obj 21:12-14,21. Opis dwunastu bram z wypisanymi imionami dwunastu pokoleń synów Izraela, również nie może dotyczyć wpuszczania doń jedynie Żydów, ponieważ fundamentem miasta jest dwunastu apostołów Baranka, a więc świątynia jest duchowa, to świątynia dla ludu wiary do której wstęp mają ludzie ze wszystkich narodów; Mich 4:1-3, Ps 27:4. Opieczętowanie ze wszystkich dwunastu plemion Izraela, oznacza pełny wybór jaki Bóg dokonuje spośród całej ludzkości, za którą umarł Jezus; Jan 3:16, 1 Jan 2:2. Dowodem na to, są ci którzy jako nie opieczętowani ponoszą szkodę podczas wielkiego ucisku, Biblia mówi tu o ludziach zamieszkujących ziemię, a nie o Żydach; Obj 9:3,4. To wyraźnie świadczy, że ci nieopieczętowani to świat, a nie pokolenia literalnego Izraela. Wielu ludzi wierzy, że Bóg patrzy na etniczne pochodzenie człowieka, a nie na wiarę i oddanie ludzi; Dzie 10:34,35, Rzym 10:12, Iza 56:7. Te dwanaście pokoleń to obraz odstępczego ludu ogólnie, który zdradza Boga z bożkami, w dniach ostatnich przedstawia pozorne chrześcijaństwo które miesza trochę prawdy, trochę pogaństwa i zabobonów; Sof 1:5,6, Ps 50:16,17, podają się za Żydów, czyli za lud Boży, ale Jezus mówi, że są synagogą szatana; Obj 2:9, Obj 3:9. To ludzie dopuszczający się obrzydliwości, łotrostwa i niegodziwości, to Jerozolima odstępcza którą Bóg wydał na zagładę, przez którą idzie anioł Boży, ale pieczętuje niewielu; Eze 5:11. Spośród tych dwunastu pokoleń, nie wszyscy są godni opieczętowania, tylko ci czyści i święci zostaną opieczętowani, otwarci na prawdy Słowa Bożego, biadający nad obrzydliwościami jakie tam się dzieją, pozostali podlegać będą sądowi; Mat 19:28, 1 Kor 6:2. Prawdziwy lud Boży to ci popieczętowani, mający imię Baranka i imię jego Ojca na swych czołach. To w dniach ostatnich Jezus będzie zbierał swych wybranych; Mat 24:31. Niektórzy uważają, że pieczętowani reprezentują wszystkich sług Boga w historii. Problem takiej interpretacji jest jednak taki, że pieczętowanie odbywa się podczas otwierania siedmiu pieczęci; Obj 6:12, które są otwierane w czasach ostatecznych, a więc opisane wydarzenia nie mogą dotyczyć wszystkich sług Boga w historii, ale tylko tych, w tym ściśle określonym czasie. W skład pieczętowanych nie wchodzą apostołowie i chrześcijanie żyjący w pierwszym wieku, a to dlatego, że to pieczętowanie bezpośrednio poprzedza wielki ucisk, podczas którego dołącza do nich wielka rzesza ze wszystkich ludów i narodów. Dlatego o stu czterdziestu czterech tysiącach nie czytamy ani w ewangeliach, ani w listach apostołów gdyż były one pisane dla wszystkich chrześcijan, sto czterdzieści cztery tysiące pojawia się dopiero w księdze Objawienia, i to dopiero w siódmym i czternastym rozdziale, co wyraźnie świadczy, że pieczętowanie pierwocin dotyczy czasów końca. Tak Jezus jak i apostołowie zapowiadali nadejście odstępstwa, które nadeszło już w drugim i trzecim wieku ne. Wówczas nastały czasy ciemnoty, bałwochwalstwa i zabobonu które trwają do naszych czasów; 1 Tym 4:1, 2 Tym 4:3. Wraz z opieczętowanymi, pojawia się w czasach ostatecznych nowy lud Boży, oczyszczony z fałszywych nauk, bałwochwalstwa i zabobonów, który jako pierwociny wychodzi jakby naprzeciw nadchodzącemu Chrystusowi; Ps 24:3-5, Iza 33:15,16. To lud święty, uznany przez Boga i opieczętowany pieczęcią uznania; 2 Tym 2:19. Ta liczba nie dotyczy wszystkich również z tego powodu, że parę wersetów dalej czytamy o pojawieniu się wielkiej rzeszy ze wszystkich ludów i narodów wychodzących z wielkiego ucisku; Obj 7:9,14. Bóg buduje coś nowego; Obj 21:1,2, Nowe Jeruzalem, którego fundamentem są apostołowie; Obj 21:14. Wstęp do świętego miasta będą mieli wszyscy zbawieni nazwani Izraelem Bożym, Izraelem duchowym, ludem wiary, dlatego wejdą doń wszystkie narody i chwała wszystkich narodów będzie wniesiona do niego; Obj 21:23-26. Gdyby grupa ta, miała reprezentować zbawionych Żydów, jak niektórzy twierdzą, to można by powiedzieć, że bardzo niewielu z nich zostałoby zbawionych. Niektórzy starają się wyciągnąć wnioski, że jest to elitarna klasa królów niebiańskich, która z nieba będzie panować nad pozostałymi, jednak Biblia nie zawiera takich informacji. Określenie „pierwociny,” Obj 14:4, nie odnosi się do narodu Izraela, ale do pierwocin duchowego ludu wiary, zbieranego w dniach ostatnich, bezpośrednio przed wielkim uciskiem, ponieważ Jezus odmówił Żydom dziedzictwa Abrahamowego; Jan 8:39. Izrael po odrzuceniu Mesjasza utracił status narodu wybranego i w tej roli został zastąpiony przez społeczność wierzących w Jezusa Chrystusa, która wywodzi się ze wszystkich narodów; Mat 21:42,43. To że ktoś jest Izraelem, nie znaczy że są Izraelem Bożym, dlatego pojęcie pieczętowanych spośród plemion izraelskich, należy rozumieć symbolicznie i wiązać je z duchowym Izraelem; Gal 6:15,16. Prawdziwym Izraelem staje się od tej pory społeczność wierzących dzieci Boga żywego, niezależnie od pochodzenia i obrzezania; Rzym 9:6-8,24. Albowiem ani obrzezanie, ani nieobrzezanie nic nie znaczy, lecz nowe stworzenie; Rzym 2:28,29, Efez 2:11-13. Skoro błogosławione mają być wszystkie narody ziemi, to zapieczętowani nie mogą być Żydami; Gal 3:28,29. Chrystus rozpoczynając odbudowę świętego miasta, rozpoczyna ją od stu czterdziestu czterech tysięcy pierwocin; Obj 14:4. Żeby znaleźć się w tym gronie, trzeba znaleźć się na duchowym Syjonie; Ps 125:1,2, czyli wśród oczyszczonego, nowego ludu Bożego który posiadł umiejętność śpiewania nowej pieśni, nowej prawdy Bożej. Jak Jahwe został królem kiedy zebrała się pełnia plemion; 5 Moj 33:5, tak i Jezus przedstawiany jest z pierwocinami na Syjonie, kiedy tylko ta grupa zostanie dopełniona, nastąpi przyjście Pana Jezusa na Syjon, i zostanie On naszym Królem; Obj 14:1, Ps 36:8,9,(9,10). Do grona stu czterdziestu czterech tysięcy należeć będą naśladowcy Jezusa, którzy zachowują wierność i osiągają zwycięstwo, żyją w dniach ostatnich, przed przyjściem Pana Jezusa i odpowiedzieli na głos Bożego zaproszenia. Ale wybrani, to nie tylko sto czterdzieści cztery tysiące pierwocin, ale cały duchowy naród; 1 Pio 2:9.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Czy więc może tu chodzić o pokolenia cielesnego Izraela? Obj 7:6-8, „Z pokolenia Asera dwanaście tysięcy opieczętowanych, z pokolenia Neftalego dwanaście tysięcy opieczętowanych, z pokolenia Manassesa dwanaście tysięcy opieczętowanych; (7) Z pokolenia Symeona dwanaście tysięcy opieczętowanych, z pokolenia Lewiego dwanaście tysięcy opieczętowanych, z pokolenia Issachara dwanaście tysięcy opieczętowanych. 8 Z pokolenia Zabulona dwanaście tysięcy opieczętowanych, z pokolenia Józefa dwanaście tysięcy opieczętowanych, z pokolenia Beniamina dwanaście tysięcy opieczętowanych.” Po wejściu do Ziemi Obiecanej, każdemu pokoleniu przydzielono ziemię, jednak po okresie czasów Salomona, jego następca Roboam, odrzucił formę kompromisu w sprawie nałożonych przez Salomona podatków, co doprowadziło do buntu plemion z północy pod przywództwem Jeroboama. Nastąpił wówczas podział na dwa odrębne królestwa, północne i południowe. Na północy swoje ziemie miało dziesięć pokoleń które po podbiciu przez Asyrię, zostały uprowadzone do niewoli i tak skutecznie rozrzucone po imperium, że dzisiaj są one uważane za pokolenia zaginione. Na południu pozostały dwa pokolenia z linii królewskiej, Juda i Benjamin. Izraelici w pierwszym wieku, wywodzili się przede wszystkim z tych dwóch plemion uprowadzonych do Babilonu, z Judy i Benjamina. Dzisiejszy Izrael nie jest podzielony na plemiona, większość ludzi jest tak wymieszana, że nie wiedzą z jakiego plemienia kto pochodzi. Skąd zatem wziąć spośród nich reprezentację pozostałych dziesięciu plemion wymienionych w tej scenie pieczętowania? Wielu ludzi szuka literalnego wyjaśnienia, ponieważ twierdzą, że wszystkie narody będą miały błogosławieństwo w cielesnym Izraelu, jednak Biblia nie zawiera takich wiadomości, Słowo Boże mówi, że to w potomstwie Abrahama ludy i narody będą miały błogosławieństwo; 1 Moj 18:18, 1 Moj 26:4,5. A Abraham jest nazwany ojcem wierzących; Rzym 4:3,11-13, Jak 2:23, co oznacza że jest ojcem ludu wiary, duchowego Izraela, i to ten duchowy Izrael wiary, będzie dziećmi Boga i błogosławieństwem dla ludów i narodów ziemi; Gal 3:9. Co prawda Jakub wspomina o dwunastu plemionach; Jak 1:1, a nawet przesyła pozdrowienia dwunastu rozproszonym pokoleniom, ale ma na myśli pełnię rozproszonych prześladowaniem chrześcijan; Dzie 8:1, 1 Pio 1:1. Dlaczego jednak umieszczono w tym miejscu podział na dwanaście pokoleń? Jak tłumaczyć że nie ma tu wymienionego pokolenia Dana i Efraima, a dodano Józefa i Lewiego? Na liście plemion Izraela zwykle nie występuje Lewi, który nie otrzymał działu w ziemi, ale miał się zajmować usługiwaniem w świątyni; 4 Moj 3:6, a w miejsce Józefa, umieszczeni zostali jego dwaj synowie którzy zostali usynowieni przez Jakuba; 1 Moj 48:5. W ten sposób liczba plemion cały czas wynosi dwanaście. Niektórzy twierdzą, że po podziale Izraela, pokolenie Dana i Efraima zostało usunięte z listy dwunastu pokoleń, ponieważ ustanowiło i usankcjonowało wielkie odstępstwo i bałwochwalstwo; 1 Król 12:26-32, Sędz 18:29-31, uważają że to z tego powodu zostały one usunięte z listy pokoleń w księdze Objawienia; Oze 4:17-19, Oze 8:11. Jednak w wyjaśnieniu tego problemu, należy wziąć pod uwagę to, że ułożenie imion plemion w tej kolejności, daje możliwość wyrażenia pewnego błogosławieństwa dla pierwocin stu czterdziestu czterech tysięcy, ponieważ każde imię ma pewne znaczenie; 1 Moj 29:32-35, 1 Moj 30:7,8,11,13,17,18,20,23,24, 1 Moj 35:18,23-26, 1 Moj 41:51, 1 Moj 49:5,7. Układając je w tej kolejności dostrzegamy ukryte błogosławieństwo dla pieczętowanych spośród ludu Bożego jako pierwszych zbawionych, do których przychodzi Pan Jezus; Obj 14:1. Rysuje nam się tu obraz Oblubienicy Baranka, która wyraża swoją radość i swoje szczęście z powodu przyjścia Pana Jezusa; Obj 19:7. Mówi ona; „Teraz już chwalić będę Jahwe, wejrzał bowiem na moje upokorzenie, teraz mój mąż będzie mnie miłował, przyszło szczęście. To na moje szczęście, bo niewiasty będą nazywać mnie szczęśliwą. Gdyż nadludzką walkę wiodłam z siostrą moją i zwyciężyłam. Bóg pozwolił mi zapomnieć o wszystkich moich troskach i o utrapieniu całego mego domu. Jahwe dowiedział się że zostałam odrzucona i dlatego otrzymałam od Niego jeszcze ten dar. Tym razem mój mąż przywiąże się do mnie. Oto jak wynagrodził mnie Bóg za to, że odstąpiłam mężowi mojemu moją własną niewolnicę. Obdarzył mnie Bóg pięknym darem, teraz już będzie mieszkał ze mną mój mąż. Zdjął Bóg hańbę moją, będę miała ukochanego syna szczęścia.” Oto teraz Oblubienica chwalić będzie Jahwe, gdyż upokorzenie przeminęło a jej mąż będzie teraz z nią przebywał i będzie ją miłował. Teraz mąż, czyli Jezus, będzie z nią mieszkał a ona będzie szczęśliwa. Jak widzimy, ta kolejność wyliczania dwunastu pokoleń wskazuje nam, że Jezus przyjdzie właśnie do tej grupy Jego naśladowców, drugim dowodem na to że Jezus przychodzi do stu czterdziestu czterech tysięcy pierwocin, jest wiadomość z ; Obj 14:1, Iza 28:16, wszystkie te słowa potwierdzają, że Jezus przychodzi na Syjon, właśnie do tej grupy; Iza 59:20, Mat 5:1.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Potem, czyli po opieczętowaniu stu czterdziestu czterech tysięcy pierwocin, którzy zostali nimi w dniach ostatnich, zostaną rozwiązani czterej aniołowie. Teraz Jan zobaczył kolejną wizję kolejnej grupy ludu Bożego przychodzącego do domu Bożego, do świątyni Bożej, ale już podczas wielkiego ucisku; Obj 7:9,10, „Potem zobaczyłem, a oto wielki tłum, którego nikt nie mógł policzyć, z każdego narodu, plemienia, ludu i języka, który stał przed tronem i przed Barankiem ubrani w białe szaty, a palmy w ich rękach. (10) I wołali donośnym głosem: Zbawienie należy do naszego Boga zasiadającego na tronie i do Baranka.” Jan zobaczył wielki tłum nie dający się policzyć, ludzi ze wszystkich ludów i narodów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem; Obj 19:1,6, Iza 56:8. Nieokreślona liczba ludzi ubrana w białe szaty dowodzi, że sto czterdzieści cztery tysiące pierwocin, jest liczbą którą należy traktować literalnie, w przeciwieństwie do wielkiego tłumu. Wielki tłum stoi przed Bogiem zasiadającym na tronie i przed Barankiem w świętym mieście, które jest tronem Boga; Obj 22:3, Jer 3:17. To do Nowej Jerozolimy przychodzą plemiona Jahwe; Iza 60:10,11. Wówczas napłyną wielkie rzesze spośród wszystkich ludów i narodów i języków do domu Jahwe, aby dzięki składać imieniu Jahwe; Ps 117:1, Iza 66:18, Obj 15:4. Białe szaty to symbol czystości uczynków naszych; Kazn 9:8, to symbol świętości, to szata dla zwycięzców za wytrwałość. Cała ta olbrzymia społeczność jest ubrana w białe szaty, wszyscy ubrani czysto i odświętnie, oraz jednakowo, ponieważ nikt kto nie jest czysty i święty nie wejdzie do świętego miasta; Obj 21:27. Nawet gdyby komuś udało się wejść do domu Bożego bez odpowiedniego stroju, to kiedy przybędzie Pan, każe takiego wyrzucić; Mat 22:11-14, Mat 8:12. Zwycięzcy zostają przyobleczeni w białe szaty, a jest to szata „Oblubienicy Chrystusa” która odbija chwałę Jahwe; Obj 19:8, Iza 60:1-3. W rękach mają gałęzie palmowe, które przedstawiają dziękczynienie i radosne powitanie Króla przybywającego na Syjon; 3 Moj 23:39,40, Jan 12:12-15. Wszyscy cieszą się i radują witając przychodzącego Króla królów i Pana panów Jezusa Chrystusa; Ps 118:26,27, wszyscy jednym wielkim głosem wyrażają swoją wdzięczność wołając; „Wybawienie zawdzięczamy naszemu Bogu który zasiada na tronie, i Barankowi.” Wszyscy są jednej myśli i jednego ducha, nie ma wśród nich żadnych podziałów czy sekt; 1 Kor 2:16. Głośno wyrażają swoją wdzięczność Bogu i Barankowi za zbawienie; Obj 15:3,4, Obj 19:6. Wyrażają Jahwe dziękczynienie za zbawienie wszystkich, którzy się u Niego chronią; Ps 37:39,40, Ps 62:7,8,(8,9). Wielka rzesza ludzi z palmami w ręku, przedstawia ludzi podobnych do maluczkich i pokornych którzy witali Jezusa jako Króla, słali swe szaty i słali liście palmowe, byli gotowi przyjąć Jezusa; Mat 21:5-9. Jezus już kiedyś przyszedł do domu Bożego, przed tron Boży, gdzie arcykapłan powinien go namaścić na Króla, jednak nie został przyjęty przez wielkich; Mat 21:15,16. Kiedy wielka rzesza wysławia Boga za zbawienie, pozostali, ci na zewnątrz domu Bożego, wołają przerażeni do skał aby ich zakryły; Obj 6:16, Obj 22:15.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Do wielkiego tłumu ludzi wysławiających Boga za zbawienie, dołączają teraz wszyscy aniołowie którzy stali wokół tronu i starszych; Obj 7:11,12, „A wszyscy aniołowie stali dokoła tronu i starszych, i czterech stworzeń, i upadli przed tronem na twarze, i oddali pokłon Bogu; (12) Mówiąc: Amen. Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i siła naszemu Bogu na wieki wieków. Amen.” Jan miał wizję tronu i asysty tronowej, czyli dwudziestu czterech starszych zasiadających na swoich tronach; Obj 11:16, Obj 14:3, czterech żywych istot, i ogromnej liczby aniołów stojących wokół tronu; Hebr 12:22, Mat 25:31. Teraz wszyscy aniołowie w odpowiedzi na okrzyk wielkiego tłumu wychwalającego Boga, w niskim pokłonie upadli przed tronem Bożym i oddali Bogu pokłon i cześć; Hio 38:7. Mówią głośno „Amen!” co oznacza, „Niech tak się stanie,” i oddając cześć i chwałę Bogu; Łuk 2:13,14, pokornie wyrażają swoje uznanie dla Boga, potwierdzają głośne wołanie wielkiej rzeszy, wszyscy razem błogosławią Boga; Ps 95:6, Ps 103:2-4. Przyznają Bogu szacunek i moc chwałę i potęgę na wieki wieków; 1 Pio 4:11, Obj 4:11. To akt wdzięczności za zbawienie ludzi i za doprowadzenie do pomyślnego finału wydarzenia świata.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Starsi, to najwyżsi przedstawiciele władzy Bożej na ziemi; Obj 4:4, Łuk 22:30, przedstawieni są, jako zasiadający wokół tronu na swoich tronach, teraz jeden spośród nich pyta Jana o przychodzących ludzi w białych szatach; Obj 7:13,14, „A jeden ze starszych odezwał się do mnie tymi słowy: Kim są ci, którzy są ubrani w białe szaty i skąd przybyli? (14) Odpowiedziałem mu: Panie, ty wiesz. I powiedział do mnie: To są ci, którzy przyszli z wielkiego ucisku i wyprali swoje szaty, i wybielili je we krwi Baranka.”Jeden z dwudziestu czterech starszych zadaje teraz Janowi pytanie o dwie rzeczy, kim są ci ubrani w białe szaty, oraz skąd przybyli. Jan należał do ludzi opieczętowanych w pierwszym wieku ne. Nie mógł wiedzieć kim są wychodzący z wielkiego ucisku, klasa ta pojawia się podczas wielkiego ucisku którego nadejścia dopiero się spodziewamy. Jan widział wcześniej w wizji grupę pieczętowanych pierwocin ludu Bożego, ale tych wychodzących teraz jest dużo więcej, pokornie pozwala odpowiedzieć na to pytanie owemu starszemu, mówi więc, „Panie mój, ty to wiesz.” Jan jest żywo zainteresowany odpowiedzią na to pytanie, nas również interesuje, skąd w tak trudnym okresie wielkiego ucisku, wezmą się tak wielkie rzesze ludzi którzy wybielili swoje szaty we krwi Baranka i przychodzą do tronu Bożego. Starszy powiedział Janowi, że są to ludzie którzy przychodzą z wielkiego ucisku, przechodzą przez ucisk jakby przez ogień; 1 Kor 3:15. Chociaż w każdym pokoleniu ludzie mieli swój wielki ucisk, okresy wojen i prześladowań, to jednak ten który nadchodzi, o którym mówi nam księga Objawienia, będzie uciskiem nad uciskami; Mat 24:21,22. Niezliczony tłum wychodzi z wielkiego ucisku, musi to być bardzo trudny okres, który doprowadza do pojawienia się myśli, „Jak uciec przed tym wielkim uciskiem?” I oto ludzie dowiadują się, że jest społeczność Boża, która jest pod opieką i ochroną Boga, i teraz w tym trudnym okresie można się tam schronić; Iza 26:16, Iza 48:10. Ta społeczność wybieliła szaty swoje, usunęła złe uczynki kalające szaty; Gal 5:24, Ps 15:1-5, i wiarą wybieliła szaty we krwi Baranka, w ten sposób stali się zwycięzcami którzy zostali przyjęci do domu Bożego; Obj 3:12. Ludzie którzy także zapragnęli wyjść z wielkiego ucisku jaki spadł na cały świat, mogą też dołączyć do tej społeczności; Jan 16:33, Dzie 7:11,(Gd). Wielki ucisk to okres związany z wtórym przyjściem naszego Pana; Dan 12:1,3. Wychodzący z wielkiego ucisku mają białe szaty czystości i świętości, chociaż pochodzą z różnych ludów i narodów, łączą ich białe szaty, uporządkowali swoje sprawy z Bogiem, unikają grzechu; Iza 1:18, a jednocześnie zawdzięczają swoje zbawienie odkupieniu dokonanemu przez Chrystusa; 1 Pio 1:16-19, Obj 1:5. Są godni życia, ponieważ krew dokonuje przebłagania za życie; 3 Moj 17:11, Jan 1:29. Dzięki krwi Pana Jezusa zostajemy oczyszczeni i obdarzeni świętością, możemy mieć białe szaty i mamy ponowny dostęp do życia wiecznego; Efez 2:13, Hebr 9:14. Krew Jezusa Chrystusa niesie wyzwolenie, oczyszczenie i odkupienie, oraz pojednanie z Bogiem; 1 Jan 1:7, Obj 5:9.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Wielki tłum jest przed tronem Boga; Jer 3:17, 5 Moj 29:10,,(9), są w świątyni Bożej, czyli w Nowej Jerozolimie; Ps 89:14,15,(15,16), tutaj pełnią świętą służbę Bogu; Obj 7:15, „Dlatego są przed tronem Boga i służą mu we dnie i w nocy w jego świątyni, a zasiadający na tronie osłoni ich sobą jak namiotem.” Świątynia jest miejscem szczególnej obecności Boga wśród swego ludu; 2 Moj 15:17, 2 Moj 25:8, 3 Moj 26:11,12. Tak jak w dawnych czasach kapłani pełnili świętą służbę w świątyni Jahwe; 2 Kron 6:19,20, 1 Kron 9:32-34, tak i wielki tłum zbawionych, będzie pełnił świętą służbę Bogu w świątyni; 1 Kor 3:16, 1 Pio 2:5. Wszyscy którzy wyprali swoje szaty i wybielili je we krwi Baranka, będą mieli przystęp do tronu Bożego. Jezus jest głową i arcykapłanem świątyni która ma wypełnić całą ziemię; Jan 12:26, Kol 1:18, Rzym 12:5. Kiedy Jahwe wstępuje do domu Bożego; Iza 24:23, Iza 66:20, wszystkie ludy i narody klaszczą w dłonie i tryumfalnie wykrzykują z radości; Ps 47:1-8, Ps 122:1-4. Wówczas zasiadający na tronie rozpostrze nad nimi swój namiot, swoją opiekę i ochronę, a chwała Boża otoczy Jego lud; Iza 4:5,6, Eze 37:26-28. Znajdziemy się pod opieką ramienia Jahwe i będziemy otrzymywać liczne błogosławieństwa. Wszyscy będą pełnić służbę w świątyni Bożej; Obj 22:3, Łuk 2:37, będą otoczeni obecnością Boga; Obj 21:3, 2 Kor 13:11. A Bóg będzie z nami i będzie nam Ojcem, a my będziemy dla Niego synami i córkami; 2 Kor 6:16-18, Efez 2:19-22. Pan Jezus kiedy przyjdzie, weźmie i wprowadzi nas wszystkich do domu Ojca swego; Hebr 3:6, Jan 14:1-3,23, co oznacza wprowadzenie zboru pierwocin do Nowej Jerozolimy, na duchowy Syjon; Abdj 17, oraz przekształcenie w zbór doskonałych, nieskażonych skutkami grzechu sług Boga; 1 Kor 15:52-55, Fil 3:21. Wówczas Król obdarzy swoją Oblubienicę miłością; Pnp 1:4, (Poz), „Pociągnij mnie za sobą! Biegnijmy! Wprowadź mnie, o królu, do swojej komnaty; Będziemy się cieszyć i radować tobą, upajać się twoją miłością bardziej niż winem! Słusznie cię miłują (panny).” Bóg przewidział wyjście ludu swego z Wielkiego Babilonu, ponieważ Biblia jest napisana przy pomocy bogatej, tajemniczej symboliki; Przy 25:2, Bóg więc wiedział, że ludzie różnie będą te symbole interpretować i powstanie jedno wielkie pomieszanie religijne, jeden wielki Babilon, z którego ludzie wiary będą musieli wyjść i udać się do domu Bożego, który Bóg objawia w dniach ostatnich; Obj 18:4.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Pod ochroną Bożego namiotu ludom i narodom niczego nie będzie brakować; Obj 7:16,17, „Nie zaznają już głodu ani pragnienia, nie porazi ich słońce ani żaden upał; (17) Ponieważ Baranek, który jest pośrodku tronu, będzie ich pasł i poprowadzi ich do żywych źródeł wód, i otrze Bóg wszelką łzę z ich oczu.” Nie zaznają już głodu duchowego; Amo 8:11, ponieważ nie chodzi tu o brak łaknienia, każdy zdrowy człowiek musi odczuwać łaknienie, ono pobudza go do jedzenia. Ale pod względem duchowym, wszyscy osiągną stan zadowolenia który w zupełności zaspokoi ich pragnienie; 1 Kor 13:12. Ludziom którzy są świadomi swych duchowych potrzeb; Mat 5:3, nie zabraknie duchowego pokarmu; Mat 4:4. Również pragnący i łaknący sprawiedliwości będą nasyceni; Mat 5:6. Słońce jest symbolem Boga, który oświeca wierzących światłem prawdy i daje moce życiowe; Obj 21:23, Ps 84:11,(12). Jednak ludy i narody słońce ubóstwiali, tak Egipcjanie, Aztekowie, Babilończycy czy Asyryjczycy, ubóstwiali słońce, pomimo że sprowadzało ono na nich często upał i suszę, wysychanie rzek i strumieni, a co za tym idzie, głód. Słowo Boże przytacza liczne świadectwa oddawania boskiej czci ciałom niebieskim; 5 Moj 4:19, Jer 19:13. Jednak sług Boga Najwyższego nie porazi żaden upał, mimo że obecnie spadają na nich liczne próby i doświadczenia symbolicznie przedstawione jako żar i upał; 1 Pio 4:12,13. Nikt nie będzie w stanie nam zaszkodzić ponieważ Jahwe będzie nas strzegł; Ps 121:6-8. Bóg widzi nasze cierpienie i nasze łzy, nasze wołanie; Ps 6:6-9, Ps 56:8,(9), 2 Król 20:5. I na tej górze, w Nowej Jerozolimie, Jahwe otrze łzy z każdego oblicza, ponieważ zostanie usunięta śmierć i grzech; Iza 25:7,8, Iza 49:9,10. Wszelkie skutki grzechu w postaci skażenia nim, zostaną usunięte; Rzym 2:6,7, Rzym 8:23. Wszyscy staniemy się nieskażeni i doskonali jak nasz Pan, Jezus Chrystus; 1 Jan 3:2, Rzym 8:17, i w domu Bożym widzieć będziemy oblicza Boga i Baranka; Obj 22:3,4, Ps 17:15. Wszyscy zaproszeni na wieczerzę zaślubin Baranka będą szczęśliwi w domu Bożym, ponieważ połączą się z przychodzącym naszym Panem; Obj 19:9, Łuk 14:15-17. Jest nadzieja dla każdego z nas, nie będzie śmierci, żałości ani bólu, to, co dzisiaj nas gnębi przeminie i zniknie; Obj 21:3,4. Jednak ani sto czterdzieści cztery tysiące pierwocin, a po nich, wielka rzesza wychodzących z wielkiego ucisku, nie stanowią wszystkich zbawionych, gdyż cały czas już po wielkim ucisku, będą do zbawionych dołączać zwycięzcy spośród narodów, którzy będą przychodzić przez stale otwarte bramy, aby wielbić Boga w Nowym Jeruzalem; Obj 21:24-26, Ps 122:5,6. Jeżeli święta jest część wzięta jako pierwociny, to i całe ciasto jest święte, całość różni się od pierwocin jedynie czasem wprowadzenia ich do świątyni Bożej, do świętego miasta; Rzym 11:16. Liczne ludy i narody zbiorą się na Syjonie, a także królestwa; Ps 102:21,22. Wszyscy prawi którym zabłyśnie światło prawdy, wychwalać będą Jahwe na Syjonie; Ps 97:11,12. Chociaż wcześniej wielu z nich doświadczyło głodu, pragnienia, cierpień, ciężkiej pracy w promieniach palącego słońca, to teraz będą zaspokajane ich wszelkie potrzeby cielesne i duchowe;Łuk 6:21, Jan 4:14, Jan 6:35. Baranek, który jest dobrym pasterzem, będzie nas pasł i poprowadzi do źródeł wód życia; Eze 34:23,24, Eze 37:24. Źródłem wód życia, źródłem prawdy jest sam Jahwe Bóg; Ps 36:9,(10), Jer 17:3. On jest dawcą życia i wszelkiego dobrego daru, spragnionych nasyci Ps 42:2, Ps 63:1,(2), Ps 143:6. Każdy w mieście świętym będzie mógł zaspokoić swoje pragnienie; Iza 12:2,3, Eze 47:1-5, gdyż Baranek poprowadzi nas do żywych źródeł wód; Obj 22:1,17. Tytuł wspaniałego pasterza, Jezus stosował do siebie; Jan 10:11,14, będzie On naszym bezpośrednim nauczycielem i pasterzem; 1 Pio 2:25. Taki pasterz będzie strzegł Bożych owieczek, nie pozwoli aby wilki czy hieny zrobiły komuś jakąkolwiek krzywdę; Mat 25:32. Poprowadzi On swoje stado do płynących wód; Ps 23:2, Ps 36:8,9, da nam to, co jest niezbędne do życia i do szczęścia. Dlatego już dziś, zapraszajmy wszystkich na ucztę weselną Baranka; Mat 22:9, „Wyjdźcie więc na skrzyżowania dróg i zaproście na wesele wszystkich spotkanych.”
