OBJAWIENIE ROZDZIAŁ 10. OTWARTA KSIĄŻECZKA.
OBJAWIENIE ROZDZIAŁ 10. OTWARTA KSIĄŻECZKA. Opublikowano, 2024, 05, 30.
Jan ujrzał potężnego anioła który jest posłańcem od Boga, nazwany jest „innym” aby nie kojarzyć go z aniołami z siedmioma trąbami. Ten ma większą moc i większe zadanie, budzi grozę ponieważ przynosi ważne przesłanie poprzedzające nadejście objęcia władzy nad światem przez Boga i Jego Chrystusa; Obj 10:1, (Poz), „I ujrzałem innego potężnego anioła, zstępującego z nieba, odzianego w obłok. Tęcza była nad jego głową, a oblicze jego było jak słońce, a nogi miał jak słupy ogniste.” Potężny anioł przychodzi z nieba, czyli od Boga, będąc przyobleczony w obłok, to jest jego odzienie, jego płaszcz, takie odzienie może oznaczać tytuł książęcy; Iza 3:6. Anioł prowadzący lud Boży wychodzący z Egiptu, rozświetlał drogę ludowi Bożemu jak jasny obłok i prowadził ciemną nocą, natomiast dla Egipcjan był ciemnością co oznacza ucisk, trudności i problemy; 2 Moj 14:19,20. W Słowie Bożym aniołowie często przyodziani są w jasne szaty, które można kojarzyć jako obłok gdy unoszą się ku niebu; Dzie 1:10, Dzie 10:30. Zstąpienie takiego anioła oznacza objęcie ochroną wychodzącego w dniach ostatnich ludu Bożego z symbolicznego Egiptu, czy Babilonu; Ps 34:7,(8), Iza 52:12. W tym celu Jahwe posyła swego anioła aby wyprowadził Jego lud; 2 Moj 32:34, 4 Moj 20:16. Tęcza na głowie anioła przypomina chwałę tronu Jahwe; Eze 1:28, Obj 4:3, przychodzący anioł odziany w obłok z tęczą na głowie, służy za znak przymierza między Bogiem a ziemią; 1 Moj 9:13,14, „łuk mój kładę na obłoku, aby był znakiem przymierza między mną a ziemią. (14) Kiedy zbiorę chmury i obłok będzie nad ziemią, a na obłoku ukaże się łuk.” Ukazanie się tego anioła zwiastuje przymierze, dlatego jest to naprawdę dobra nowina dla narodów ziemi; 1 Moj 9:16,17, jak Noe z rodziną schronił się w arce, tak każdy będzie miał podobną możliwość ratunku. Anioł ma też oblicze jaśniejące jak słońce, oraz nogi jak ogniste słupy, wszystko to podkreśla jego moc i chwałę, świętość tego wysłannika Bożego oraz powagę jego zadania. Oblicze jaśniejące blaskiem słońca mówi nam, że zwiastun przychodzi prosto od Boga i odbija chwałę Bożą, przynosi też światło prawdy na dni ostatnie; Mal 4:2,(4:2), Obj 18:1. Jaśniejące oblicze oznacza ducha Bożego; Ps 139:7, Iza 60:1. To światło nadziei dla zbolałej i udręczonej ludzkości, światło chwały Jahwe która napełni Dom Boży; Ps 147:2,3, Eze 43:1,2. W tym czasie Jahwe zbierze i uzdrowi swój lud oraz objawi pełną prawdę, obdarzy pokojem i bezpieczeństwem; Jer 30:17, Jer 33:6. Anioł przychodzący od Boga Jahwe, przynosi ważne przesłanie, dlatego oblicze jego jaśnieje blaskiem chwały Bożej, podobnie jak oblicze Mojżesza kiedy zszedł z góry niosąc przykazania Boże; 2 Moj 34:29,30. Nogi jak mocne słupy z ognistej miedzi to symbol mocnej podstawy wypróbowanej w ogniu, to nogi które są w stanie udźwignąć każdy ciężar, to symbol panowania, mocy, stabilności i dziedzictwa; Joz 10:24. Chociaż Jezus jest w Słowie Bożym nazywany aniołem; Mal 3:1, a opisany tu anioł przypomina Jezusa z pierwszego rozdziału księgi Objawienia; Obj 1:13-16, czy z proroka Daniela; Dan 10:5,6, to jednak nie Jezus jest opisanym aniołem, ponieważ wydarzenia tu opisane dzieją się pomiędzy szóstą a siódmą trąbą, oraz w trakcie drugiego biada; Obj 9:12,13. Opisane w tym rozdziale wydarzenia poprzedzają przyjście naszego Pana, Jezusa Chrystusa przychodzącego podczas siódmej trąby; Obj 11:14,15.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ten potężny anioł przybył z przesłaniem dla wszystkich ludzi; Obj 10:2, „W prawej ręce miał książeczkę otwartą. Prawą nogą stanął na morzu, a lewą na ziemi.” Anioł trzyma w prawym ręku mały zwój, otwartą książkę, niektóre przekłady mówią, „małą książeczkę,” w przeciwieństwie do zwoju który był opieczętowany, trzymanego przez Boga, ten zwój jest otwarty; Obj 5:1,2. Te słowa świadczą, że jest niedużym pismem a wiadomości w nim zawarte dotyczą krótkiego okresu dni końca, ma on być dostępny, otwarty. Ręka to symbol mocy, siły i potęgi działania; 1 Kron 29:12, Jer 16:21. Prawica przedstawia stan łaski, szczególną opiekę, wywyższenie; Dzie 5:31, 1 Pio 3:22. Trzymanie zwoju w prawej ręce świadczy, że jest to pismo od Boga i zawiera dobre wieści dla ludu Bożego i dla szczerych ludzi spośród narodów, to że zwój jest otwarty oznacza, że będzie on do zrozumienia kiedy anioł lub Jan nam go w pełni wyjawią. Anioł stoi prawą nogą na morzu, a lewą na ziemi, przychodzi aby obwieścić całej ziemi Boży plan zbawienia. To że anioł stoi na ziemi i na morzu, oznacza własność lub obszar działania; 5 Moj 2:5, Eze 43:7, w tym przypadku dowodzi że anioł ma poselstwo zapisane w zwoju dla całego świata, dla wysp pośród morza i dla ziemi, to propozycja przymierza dla całej ziemi. Morze przedstawia wzburzone masy ludzkie, liczne ludy i narody skore do działań rewolucyjnych; Łuk 21:25, Iza 57:20, Obj 17:15. Ten silny anioł staje na ziemi i na morzu jako herold mający ogłosić ważne przesłanie; Obj 18:1,21. W innym charakterze Jezus postawi swoje stopy na wszystkim, to że wszystko będzie poddane pod stopy Pana Jezusa, oznacza że przejmie On panowanie nad wszystkim; Ps 8:6,(7), Hebr 2:8.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Anioł odezwał się przerażającym głosem; Obj 10:3, „I zawołał głosem tak donośnym jak ryk lwa. A kiedy zawołał, siedem gromów przemówiło swym głosem.” Potężny anioł z książeczką w ręku, wydobył z siebie potężny głos przypominający ryk lwa, groźny, wzbudzający respekt i lęk, mogący przerazić każdego; Przy 20:2, to głos wielkiego autorytetu; Joel 3:16,(Gd)(4:16). Oznacza on obwieszczenie ludom i narodom ważnego poselstwa i zbierania ludu Bożego; Oze 11:10,11, „Podążą za Jahwe. Zaryczy jak lew, a kiedy zaryczy, synowie Jego zbiegną się z zachodu, (11) zlecą się jak ptaki z Egiptu, jak gołębie z Asyrii. Pozwolę im wtedy znowu zamieszkać w ich domach. - Tak mówi Jahwe.” Wielki głos jak ryk lwa, to wezwanie które dotrze do rzeszy ludzi, może wzbudzać przestrach, alarmować, budzić obawę o jutro szczególnie pasterzy; Amos 1:2. Gromki głos posłańca Jahwe, anioła o głosie lwa, powinien skłaniać sług Bożych do zgromadzenia się w Domu Bożym, oraz do prorokowania, gdyż to Jahwe przystępuje do czynu; Amos 3:6-8. Na gromki, donośny głos anioła będący wezwaniem, zareagowało siedem gromów, liczba siedem oznacza pełnię Bożych gromów, czyli wiele, możemy sobie wyobrazić jak pełnia Bożych gromów zagrzmiała pełną mocą wyroków Bożych; Obj 4:5, Obj 6:1, Obj 8:5, Obj 14:2, Obj 16:18, Obj 19:6. Siedem gromów przedstawia wyroki Boże które dosięgną Jego wrogów; 2 Sam 22:14,15, 1 Sam 7:10, Ps 18:13,14,(14,15), w ten sposób Jahwe przygotuje drogę swemu pomazańcowi; 1 Sam 2:10. Przemawianie siedmiu gromów może wypełniać się poprzez nasilenie się sporów pomiędzy ludami i narodami, konfliktów i wojen w tym czasie; Iza 66:16. Biblia w wielu miejscach mówi o grzmotach i gromach, towarzyszyły one Mojżeszowi podczas wędrówki ludu Bożego, gdy ten zbliżał się do góry Syjon na spotkanie z Bogiem Jahwe; 2 Moj 19:16-19, 2 Moj 20:18-20. Wielkie gromy świadczą o przybyciu Jahwe na spotkanie ze swoim ludem, ale lud bardzo się przeraził; Ps 77:18,19,(19,20), Obj 8:5. Odgłos siedmiu grzmotów to aspekt gniewu Bożego, którego opis chciał sporządzić Jan, ale Bóg kazał go ukryć i nie wyjawiać, może aby nas nie przerazić. Gromy przypominają objawiającego się Boga, świadczą one o przybyciu Najwyższego i Jego interwencji w sprawy tego świata; Ps 97:1-7. Literalne gromy niekiedy w Słowie Bożym nazywane są głosem Jahwe; Hiob 37:2-5, Jan 12:28,29. We wszystkich innych fragmentach Księgi Objawienia, w których pojawiają się grzmoty, stanowią one zapowiedzi nadchodzącego Bożego gniewu; Obj 16:17,18. Nadchodzą czasy które wzbudzą wielkie przerażenie; Iza 2:10,19, już dzisiaj mnóstwo ludzi drży z obawy dni które nadchodzą, ponieważ władze już nie sprawują władzy dla dobra narodów, ale ustanawiają prawa przeciwne społeczeństwom, rzekomo w imię ochrony klimatu; Łuk 21:25,26. Dlatego rozsądny wydaje się wniosek, że głosy siedmiu gromów, to pełnia wypowiedzi samego Boga dotyczące Jego sądów i przebiegu wielkiego dnia Jahwe; Sof 1:14-18.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kiedy przemówiło siedem gromów, Jan uznał, że treść tych gromkich słów jest tak ważna, że należy ją zapisać; Obj 10:4, „Kiedy przemówiło siedem gromów, zabrałem się do pisania, lecz usłyszałem głos mówiący z nieba: Zapieczętuj to, co siedem gromów powiedziało, i nie pisz tego!” Jan otrzymuje polecenie z nieba od Boga, aby nie zapisywać tego co powiedziało siedem gromów, Jan nie opierał się ponieważ okazało się, że wolą Boga było aby treść gromkich przekazów siedmiu gromów pozostała sekretem, to wiedza która ma być zapieczętowana, czyli niedostępna dla nas przynajmniej przez pewien czas. Oznacza to zachowanie jej treści w tajemnicy oraz ukrycie tych wiadomości do czasu wyznaczonego przez Boga, podobne słowa były wypowiedziane do proroka Daniela; Dan 8:26, Dan 12:4,9. Dlaczego Janowi nie pozwolono spisać słów gromów? Może dlatego aby nie było wiadomo w jakim czasie żyjemy i czy trzeba się śpieszyć aby być gotowym na wielki dzień Jahwe. Prawo do tej wiedzy miał Jan, który wszystko widział i słyszał, ale miał nie zdradzać ich słów czytelnikom. Jan posiada niedostępną dla nas wiedzę, podobnie jak Jezus, w swoim czasie otrzymamy od nich wiele nowych wiadomości; Jan 16:12. Możemy się jedynie domyślać, że głos gromów jest związany z przyjściem Boga do ludu swego, oraz wyrokami na nieposłusznych; Obj 8:5. Wiedzę związaną z przyjściem Królestwa, Bóg objawia stopniowo sługom swoim, wybrańcom, w dniach ostatnich na pewno te wiadomości zostaną nam udostępnione; 1 Pio 1:5. Bóg okrywa tajemnicą pewne elementy swego zamierzenia, aby wierzący byli czujni i zdawali sobie sprawę, że nawet duża wiedza człowieka, nigdy nie jest pełnią wiedzy; 1 Kor 13:9,10. Tylko przychodzący anioł, lub zmartwychwstały Jan będzie wiedział co powiedziało siedem gromów i tylko oni mogą nam to wyjawić, na pewno wszystko to, co jeszcze ma się wydarzyć, zostanie nam ujawnione. Z tych słów można wnioskować, że będą jeszcze wydarzenia, które nie zostały nam ujawnione w księdze Słowa Bożego, a które będą się wypełniać wkrótce. Możemy także wnioskować, że będą to groźne wydarzenia na świecie, skoro wypowiada je siedem gromów, grzmiących wielkim głosem, brzmią więc jak wyroki Boże.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Anioł złożył uroczystą przysięgę na Boga; Obj 10:5,6, „Anioł zaś, którego ujrzałem stojącego na morzu i na ziemi, podniósł ku niebu prawą rękę (6) i przysiągł na Żyjącego na wieki wieków, który stworzył niebo i to, co w nim jest, i ziemię, i to, co w niej jest, i morze, i to, co w nim jest, że nie będzie już zwłoki,” Anioł którego ujrzał Jan, stojący na morzu i na ziemi, przedstawia poselstwo dla całej ziemi i dla wysp i ludów i narodów; Obj 14:6-7. Anioł podniósł swą prawą rękę i złożył przysięgę na najwyższy autorytet, czyli na samego Boga Żyjącego na wieki wieków; Hebr 1:12, mówiąc, że nie będzie już zwłoki. Przysięga to bardzo uroczysta chwila, należy ją traktować poważnie; Dan 12:5-7, ponieważ anioł potwierdził swoje słowa przysięgą, oznacza to pewność że zapowiedziane wydarzenia spełnią się niezawodnie, gdyż słowa Jahwe są wierne i prawdziwe; Iza 55:11, Jer 1:12. Podniesienie ręki jest gestem uroczystym, anioł podniósł rękę ku niebu dla podkreślenia, że to co powie będzie bardzo ważne, jest to znak przysięgi na Boga który nie umiera, ale żyje po czas niezmierzony; 5 Moj 32:40, Haba 1:12. Wszystkie obietnice które Jahwe dał za pośrednictwem proroków, zostaną spełnione; Hebr 6:13. Anioł przysięga na Tego, który stworzył niebo i to co w nim jest; Neh 9:6, Obj 14:7. I na Tego, który stworzył ziemię, i to co na niej jest, a są to rzeczy realne; Hio 38:4-7. Oto dowiadujemy się, że wyznaczony czas dobiega kresu, że to już długo nie potrwa, oto zbliża się finał, Bóg skróci czas i zwlekania już nie będzie; Rzym 9:28,(Gd), Iza 10:23. Jeszcze tylko mała chwilka, a czas przewidziany na realizację Bożego zamysłu prowadzącego do końca, zrealizuje się w pełni; 2 Pio 3:9. W Księdze Objawienia 6:10,11, czytamy o tym, jak dusze pomordowanych z powodu wiary w Jezusa wołają do Boga, „ jak długo jeszcze.” Odpowiedź była taka, że jeszcze przez krótki czas mają odpoczywać, aż się dopełni liczba ich braci. Teraz, anioł Boży którego widział Jan ogłasza, że czas dopełnienia się sądów Bożych nie będzie już opóźniany; Hab 2:3,4,(Poz), „Widzenie to bowiem odnosi się do chwili, która dopiero nadejdzie, mówi o końcu i nie zawiedzie; jeżeli zaś nie ziści się rychło, czekaj cierpliwie na jego spełnienie; nastąpi ono niezawodnie i nie opóźni się. (4) Oto pyszny nie utrzyma się przy życiu, a sprawiedliwy dzięki swej wierności będzie żył.” Mimo że Bóg jest cierpliwy; 1 Pio 3:20, Rzym 9:22, to jednak zbliża się koniec tego świata, i panowanie grzechu i zła nie potrwa już długo; Rzym 2:4-6, Hebr 10:36,37. Potwierdzają to również niepokojące wydarzenia dziejące się aktualnie na świecie, widzimy jak wzrasta napięcie w wielu krajach i groza ogarnia mieszkańców ziemi; Iza 24:17.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Anioł przysiągł że nie będzie już zwłoki, ale dopełni się święta tajemnica jak prorokowali prorocy; Obj 10:7, „lecz w dniach głosu siódmego anioła, gdy będzie miał trąbić, misterium Boga się dokona, tak jak podał On dobrą nowinę sługom swym prorokom.” Podczas drugiego biada i trąbienia szóstego anioła; Obj 9:12-14, z nieba zstępuje silny anioł i oznajmia, że w dniach głosu siódmego trąbienia i poselstwa siódmego anioła, dopełni się święta tajemnica Boga; 1 Kor 15:52. Oto nadchodzi czas Bożego sądu i wraz z dźwiękiem siódmej trąby, dopełni się Boża tajemnica, nie będzie już zwlekania; Eze 12:25, oznaczać to będzie przyjście Boga i Chrystusa Jego do ludu swego i rozpoczęcie panowania Królestwa Bożego; Obj 11:15. Trąba jubileuszowa ogłaszała wolność ludowi Bożemu i zwrot utraconej wolności i własności; 3 Moj 25:9,10. W Izraelu przy pomocy trąbienia zwoływano lud Boży; 4 Moj 10:1-6, trąbiono także podczas świąt, dźwięk trąb słyszany był również podczas przybycia Jahwe na górę Synaj; 2 Moj 19:16, 2 Moj 20:18. Również wejściu do ziemi obiecanej towarzyszyło trąbienie; Joz 6:1-8,20. Trąbienie przedstawia ogłaszanie poselstwa Bożej prawdy w dniach ostatecznych i zwoływanie ludu Bożego, towarzyszy ono także przyjściu Boga do ludu swego; Ps 47:5,(6). Tajemnica która ma się dopełnić, dotyczy przyjścia Królestwa Bożego i wybawienia, przyjdzie ono w odpowiednim czasie, nie opóźni się; Iza 46:13, oto nastał czas aby Stwórca doprowadził swą świętą tajemnicę do wspaniałego finału, tajemnica Boża się dokona, dopełni się; Hebr 10:37. Trąby przedstawiają serię wydarzeń zwiastujących zbliżanie się Królestwa Bożego; Efez 6:19, ma ich być siedem a ta siódma oznacza dopełnienie się tajemnicy Bożej dotyczącej wybawienia; 1 Tes 4:16. Jak zobaczymy później, głos siódmej trąby będzie zawierał w sobie siedem czasz gniewu Bożego; Obj 16:1-21. W rezultacie ich wylania, obecny system świata zostanie zniszczony. Tajemnica Boża to wola Boża dotycząca zbawienia ludzkości w Chrystusie, ukryta przez pokolenia a ujawniona świętym; Kol 1:25-27, Kol 2:2,3, o to zbawienie pilnie się wywiadywali prorocy, a my tę tajemnicę mamy opowiadać; 1 Pio 1:10-12, Kol 4:3. Tajemnica zbawienia do tej pory ukryta w proroctwach, symbolach i przypowieściach, zostanie odsłonięta, Bóg trzymał swój plan zbawienia ludzkości zakryty i wyjawiał go stopniowo; Efez 1:9,10, Efez 3:4-6. Ta tajemnica utrzymywała ludzkość w oczekiwaniu i nadziei; Efez 3:9, lecz kiedy Boży plan zostanie w pełni wyjawiony, tajemnica skończy się; Rzym 16:25,26. Jezus mówi swoim uczniom że ma wiele do oznajmienia, ale teraz tego znieść nie mogą, jednak w stosownym czasie nadejdzie „duch” który objawi im te święte tajemnice; Jan 16:12,13, Jan 14:26. Tajemnicą jest także nie ujawniony dzień przyjścia Chrystusa; Mat 24:36. Tajemnica oznacza wszystko, czego nie można zrozumieć bez objawienia Bożego, ma związek z zapowiedzianym już w ogrodzie Eden nasieniem, którym okazał się Jezus Chrystus; 1 Moj 3:15, 1 Tym 3:16. Tajemnica dotyczy również tożsamości niewiasty, od której mają pochodzić Synowie Boga Żywego; Iza 54:1, Gal 4:26-28. To oni mają tworzyć święty Zbór Boży utworzony w czasach ostatecznych, oraz objawionych Synów Bożych, i obiecane nasienie w którym wszystkie ludy i narody będą błogosławione; Rzym 8:19-22, Efez 5:32. Bóg jest tym, który daje poznać tajemnice swoje tym, którzy się Go boją; Ps 25:14.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Znowu Bóg zwraca się do Jana mówiąc z nieba; Obj 10:8,9, „A głos, który z nieba słyszałem, znów usłyszałem, jak zwracał się do mnie w słowach: Idź, weź księgę otwartą z ręki anioła stojącego na morzu i na ziemi! (9) Poszedłem więc do anioła, mówiąc mu, aby mi dał książeczkę. Rzekł do mnie: Weź i zjedz ją, a napełni wnętrzności twe goryczą, lecz w ustach twych będzie słodka jak miód.” Bóg z nieba przemówił do Jana, Jan słyszy głos Boga który każe mu wziąć książeczkę z ręki anioła; Obj 10:2. Kiedy Jan podszedł do anioła po książeczkę, ten kazał mu ją zjeść i napełnić nią swoje wnętrzności, Jan posłusznie wykonuje polecenie anioła. Oznacza to, że Jan ma przyswoić sobie słodką treść o Zbawieniu i przymierzu, oznacza także, że będzie miał udział w wyjawieniu nam dalszych fascynujących informacji. Słowo Boże jest prawdą, dlatego ma wielki urok i jest przyjemne dla miłośnika Słowa, dla próbujących go jest słodkie i przyjemne w smaku; Ps 19:8-11,(9-12). Często przyrównywane jest do miodu, niesie piękne, przyjemne przesłanie życia, dlatego prowadzi do radości i szczęścia, daje pociechę i znajomość prawdy; Przy 24:13,14. Oblubienica Baranka taki miód spożywa w obfitości; Pnp 4:11, (BT), „Miodem najświeższym ociekają wargi twe, oblubienico, miód i mleko pod twoim językiem, a zapach twoich szat jak woń Libanu.” Ale w zetknięciu ze światem cielesnym zjedzona książeczka staje się gorzka, gdyż uświadamia grzesznikom potrzebę dokonania przemian w życiu swoim, a ich reakcja przeważnie wywołuje u nas rozgoryczenie. Widzimy tutaj podobieństwo do doświadczenia Ezechiela, który również otrzymał polecenie, aby wziąć zwój i zjeść go, czuł słodycz tego słowa, które miał głosić ludowi twardemu jak skała, rozumiejącemu jego słowa, lecz niezdolnemu pojąć jego treści; Eze 3:1-4,(BT), „A On rzekł do mnie: Synu człowieczy, zjedz to, co masz przed sobą. Zjedz ten zwój i idź przemawiać do Izraelitów! (2) Otworzyłem więc usta, a On dał mi zjeść ów zwój, (3) mówiąc do mnie: Synu człowieczy, nasyć żołądek i napełnij wnętrzności swoje tym zwojem, który ci podałem. Zjadłem go, a w ustach moich był słodki jak miód. (4) Potem rzekł do mnie: Synu człowieczy, udaj się do domu Izraela i przemawiaj do nich moimi słowami.” Mamy tu podobieństwo, prorok Ezechiel zostaje powołany i posłany z poselstwem do zbuntowanego, grzesznego ludu Bożego; Eze 2:1-7. Także dostaje książkę do zjedzenia a jest ona słodka w ustach jego, a gorzka w brzuchu, ponieważ ma im obwieścić pieśni żałobne i wzdychania, i zawodzenie; Eze 2:8-10, (Poz), „Ty tedy, synu człowieczy, słuchaj, co Ja mówię do ciebie, i nie bądź tak przekorny, jak Dom buntowniczy. Otwórz swe usta i zjedz to, co ci daję. (9) Spojrzałem: oto [ukazała się] ręka wyciągnięta ku mnie, a w niej był zwój księgi. (10) Rozwinął go przede mną. Był on zapisany z obu stron, a spisane były na nim żale, skargi i lamenty.” Te słowa wskazują nam jaką treść zawiera książeczka, dobra i słodka jest jedynie dla ludzi prawych, natomiast dla pozostałych to wyrazy Bożego niezadowolenia. Jahwe wybrał proroka Ezechiela aby wypowiadał gorzkie słowa sądu wobec zbuntowanych mieszkańców Jerozolimy, gorzkie wieści; Ps 145:20. Nie wystarczy posiadać księgę Słowa Bożego, ale trzeba ją sobie dogłębnie przyswoić, dlatego Jan otrzymał polecenie aby zjeść tę książeczkę i napełnić swoje wnętrze słodką treścią Słowa Bożego; Przy 16:24, „Plastrem miodu są słowa łaskawe, słodyczą dla duszy i orzeźwieniem dla kości.” Aby to uczynić, Jan musiał pragnąć i łaknąć tego pokarmu, szukać go i spożyć, musiał znajdować radość w wypowiedziach Jahwe; Ps 119:162. My także musimy je niejako zjeść, przyswoić je sobie aby poprawnie władać Słowem prawdy; 2 Tym 2:15,(BT), „Dołóż starania, byś sam stanął przed Bogiem jako godny uznania pracownik, który nie przynosi wstydu, trzymając się prostej linii prawdy.” Nawet jak odczuwamy uczucie goryczy kiedy widzimy ludzkie lekceważenie Nauki Słowa Bożego, warto je sobie przyswoić aby je lepiej rozumieć, oraz aby dzielić się zawartą w nim nadzieją. Takie posiłki najlepiej spożywać regularnie, każdego dnia, aby nie zaznawać głodu i aby stało się ono dla nas radosnym uniesieniem i radością naszego serca; Jer 15:16,(Lub), „Plastrem miodu są słowa łaskawe, słodyczą dla duszy i orzeźwieniem dla kości.” Być może ta książeczka jest tą zapieczętowaną księgą z proroctw Daniela zawierającą wiadomości dotyczące dni ostatnich, przyjścia Jezusa Chrystusa, wielkiego ucisku i zmartwychwstania prawych do życia; Dan 12:1-4.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Podobnie jak Ezechiel, także Jan miał zjeść tę książkę i prorokować; Obj 10:10, „Wziąłem zatem książeczkę z ręki anioła i połknąłem ją, a w ustach moich stała się słodka jak miód, a gdy ją zjadłem, wnętrzności moje napełniły się goryczą.” Jan miał zjeść tę książeczkę, czyli przyswoić sobie prawdy które są w niej zawarte, aby mógł potem przekazywać jej treść obywatelom ziemi. Jan zjadł tę książeczkę a w jego ustach stała się słodka jak miód, słodycz przedstawia piękno przesłania Bożego; Ps 119:101-103, „Od wszelkiej złej drogi wstrzymuję moje stopy, aby iść za Twoimi słowami. (102) Od wyroków Twoich nie odstępuję, ponieważ Tyś mnie o nich pouczył. (103) Jak słodkie jest słowo Twoje dla mego podniebienia, bardziej niż miód dla moich ust.” Obietnice i zamysły Boga naszego są wielką przyjemnością, dlatego Jan zasmakował w słodyczy Słowa Bożego, dało mu ono radość i dużo zadowolenia; Ps 40:16,(17). Natomiast odczuwamy gorycz i udrękę widząc jak ludzie odrzucają Boże przesłanie, a zwiastowanie im gniewu Bożego nie przynosi efektów; 1 Sam 15:11, 2 Pio 2:8. Niechęć ludzi do przyjęcia Bożego zbawienia, przynosi nam zawód i rozgoryczenie; Łuk 19:41. Chociaż Słowo Boże jest słodkie i przyjemne, to w konfrontacji z cielesnym światem wywołuje gorycz po uświadomieniu sobie jak lekceważący stosunek ludzi jest do głoszonych im prawd, jakże trafnie wyraził to psalmista; Ps 119:136, „Z moich oczu płyną łez strumienie, bo nie zachowują Twojego Prawa.” Wielu ludzi nie przyjmuje karcących słów księgi, nakłaniających ich do przemiany osobowości, do odrzucenia grzechu, ale nie przyjmują nawet przyjemnych wieści o życiu wiecznym jako darze od naszego Boga; Jan 17:3. Jak Eliasz był rozgoryczony swoim prorokowaniem; 1 Król 19:9,10, tak i my możemy odczuwać gorycz kiedy opowiadamy ludziom dobrą nowinę, a widzimy u nich brak reakcji; Eze 33:30-32, (Poz), „Synu człowieczy! Synowie twojego narodu dyskutują na twój temat wzdłuż murów, w bramach domów, i mówią jeden do drugiego, każdy do brata swego te słowa: Pójdźmy, posłuchajmy, jakie jest słowo, które pochodzi od Jahwe. (31) I przychodzą do ciebie, tak jak zwykł przychodzić lud, siadają przed tobą jako mój lud i słuchają twoich słów. Ale oni ich nie wypełniają. Albowiem zachwyt jest na ich ustach, czynią zaś to, co im przynosi zysk, za czym idzie ich serce. (32) Oto ty jesteś dla nich jak ten, co śpiewa pieśń miłosną, ma piękny głos i pięknie gra [na cytrze]. Słuchają twoich słów, ale wcale ich nie wykonują.”
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Następnie Jan otrzymał polecenie, które wynika ze zjedzonego przesłania, aby znowu prorokować; Obj 10:11, „I mówią mi: Trzeba ci znów prorokować o ludach, narodach różnojęzycznych i o wielu królach.” Jan napełnił książeczką Bożą wnętrze swoje, dlatego może teraz wykonywać wolę Bożą dotyczącą prorokowania, a takie właśnie zadanie otrzymał aby kontynuować misję prorokowania, przekazywania zamysłu Bożego względem ludów i narodów i królów. Widzimy tu, że treść tej książeczki dotyczy ludów, narodów i wielu królów, to dla nich przeznaczona jest głównie jej treść. Według chronologii zawartej w Księdze Objawienia, wyjawioną pod postacią pieczęci, trąb i czasz gniewu Bożego, zbliżamy się do kulminacji sądu Bożego i wylania czasz Jego gniewu. Oto nadchodzi trzecie biada; Obj 11:14, i dni ostatnie kończą się, przybliżył się czas głosu ostatniej trąby, na dźwięk której zostaną wylane czasze gniewu Bożego. Jan był wielkim prorokiem, teraz otrzymał polecenie dalszego prorokowania, możemy się spodziewać, że Jan zaraz po zmartwychwstaniu będzie opowiadał ukrytą treść zwoju i pozwoli w pełni ją zrozumieć. Skoro nie znamy treści słów małej książeczki, a Jan otrzymał polecenie aby znowu prorokować, to nasuwa się wniosek, że jej zrozumienie przyjdzie po zmartwychwstaniu Jana, kiedy nam ją objawi. Cieszmy się więc i nie załamujmy się, pamiętając że nadal należy głosić dobrą nowinę, radosne wieści dla wszystkich ludów i narodów; Obj 14:6. Takie prorokowanie jest koniecznością, szczególnie w okolicznościach zbierania królów i narodów na wielką wojnę przez demony i bestię; Obj 16:13,14,16, Dzie 2:17. Prorokowanie, to próba dotarcia do szerokich rzesz z dobrą nowiną, aby mogli się nawrócić, podobne polecenie otrzymał Jeremiasz; Jer 1:9,10, Jer 11:1,2. Po tych wydarzeniach powiedziano Janowi, że ma prorokować, czyli przemawiać w imieniu Boga, opowiadać dobrą nowinę zawartą w proroctwach. Prorok czuje się przymuszony do podjęcia swej misji, czuje się w stanie wyższej konieczności; Jer 25:30, 1 Kor 14:3. Jest on posłany po to, aby dostarczać ludziom Boże przesłanie, ma ostrzegać ludzi przed nadchodzącymi wydarzeniami, pocieszać, zachęcać i zwracać uwagę na braki; Jer 1:5. Prorok ma trudne zadanie, ponieważ karcenie i próba wyprostowania czyichś dróg, wywołuje przeważnie odwrotny skutek; Jer 36:4,23,24. Jan był świadkiem Bożego objawienia, zna treść książeczki, wspólnie będziemy ją opowiadać ludom i narodom. My także możemy mieć udział w prorokowaniu, kiedy uczestniczymy w przekazywaniu słów proroka Jana, a to wielki przywilej; Amos 7:15. Tak jak ochoczo prorokował Jan, tak ochoczo i chętnie zgłosił się do tej pracy prorok Izajasz; Iza 6:8,(Lub), „Usłyszałem głos Pana, który mówił: „Kogo mam posłać i kto tam pójdzie?” Powiedziałem więc: „Oto jestem! Mnie poślij!” Co za wspaniały przykład przejawiania ochoczej gotowości dla każdego z nas, Słowo Boże mówi nam, że w dniach ostatnich także ochoczo zaofiaruje się lud szczery, obyśmy i my do niego należeli; Ps 110:3, (PNŚ), „Lud twój ochoczo się zaofiaruje w dniu twego wojska. We wspaniałościach świętości, z łona brzasku, masz swój orszak młodzieńców niczym krople rosy.”
